دوره تاریخی

هنر و صنعت سفال‌سازى در دورهٔ هخامنشى به شکل آجر لعاب‌دار مرسوم بوده که خود مبدأ ديگرى است براى کاشى‌سازى و بعد در دورهٔ ساسانى صنعت سفال‌سازى پيشرفت قابل توجهى مى‌کند. در دورۀ اسلامى نيز تغييرات مثبتى در اين عرصه اتفاق مى‌افتد و در دورهٔ سلجوقى تغييرات عمده‌اى صورت مى‌گيرد و ظروفى ساخته مى‌شود که مرسوم نبوده است. در دورهٔ ايلخاني، بزرگ‌ترين مرکز صنعت سفال‌سازى ويران مى‌شود، اما اين صنعت آسيبى نمى‌بيند و تنها محصولات آن کم مى‌شود. در دورهٔ تيموري، بدليل توجه زياد به کاشى و مينياتور کاشي، سفال‌سازى اهميت خود را از دست مى‌دهد. در دوره صفوى ظروف متنوعى ساخته مى‌شود و پس از اين دوران هنر سفالگرى رو به انحطاط مى‌رود.