بهاءالدین محمدبن‌مؤید البغدادی

بهاءالدين محمد منشى علاءالدين تکش خوارزمشاه (که از سنهٔ ۵۶۸ الى ۵۹۶ در خوارزم و خراسان و قسمتى از ايران سلطنت کرد، و دولت سلجوقيهٔ ايران به‌دست او منقرض گرديد) سال وفات بهاءالدين محمد مذکور معلوم نيست، ولى آنچه محقق است وى تا سنهٔ ۵۸۸ در حيات بوده است: چه در اين سال وى در جُوَيْن باسمّى خود بهاءالدين محمدبن‌علي، جدّ پدر عطاملک جوينى صاحب تاريخ جهانگشاى در حضور خوارزمشاه تکش مناظره نموده است (رجوع کنيد به: تاريخ جهانگشاى - ج ۲، ص ۲۸).

بهاءالدين محمد از فحول نويسندگان نامى ايران است و نام او در عداد افاضل و شعرا و دبيران مُعظّم برده مى‌شده است، عوفى در لباب‌الباب از وى مدح کرده و سعدالدين وراوينى مترجم مرزبان‌نامه نيز او را ستوده است، و رسالات او را به‌عنوان (رسالات بهاءالدين بغدادى منشى حضرت خوارزم که به رسالات بهائى معروف است) ذکر نموده است (مقتبس از مقدمهٔ التوسل الى الترسل و حواشى لباب‌الباب).