دستگاه ادراری

بدن را مى‌توان به‌عنوان يک کارخانهٔ شيميائى کوچک ولى پيچيده در نظر گرفت که انرژى خود را از غذاى مصرفى تأمين مى‌کند و به‌طور مداوم براى کمک به رشد و سوخت و ساز، فرآورده‌هاى شيميائى توليد مى‌نمايد. مانند هر کارخانهٔ شيميائى مواد زائدى وجود دارند که بايد دفع شوند و اين کار وظيفهٔ اصلى کليه است.

کليه شامل ميليون‌ها واحد کوچک به‌نام گلومرول (کلافهٔ عروقى کوچکى که خون براى تصفيه شدن در کليه‌ها از آن عبور مى‌کند -م) است که به‌طور مستمر خون را از طريق برداشتن مواد زائد و آب تصفيه و آنها را از طريق ادرار دفع مى‌کنند. ادرار از طريق لولهٔ باريک حالب به مثانه تخليه مى‌شود. ادرار از مثانه و از طريق لولهٔ نازک ديگرى به نام پيشابراه دفع مى‌گردد. مجموعهٔ کليه‌ها، حالب‌ها، مثانه و پيشابراه را دستگاه ادرارى گويند.

اختلالات پزشکى اوليهٔ دستگاه ادرارى را مى‌توان به عفونت‌ها، انسداد، اختلالات عروقي، تشکيل سنگ، تومورها و آسيب‌هاى ناشى از ضربه تقسيم کرد.