عشق آبم برد گو آبم ببر

عشق آبم برد گو آبم ببر		روز آرام و به شب خوابم ببر
چند دارم تشنه‌ی لعل تو جان		جان خوشی زان لعل سیرابم ببر
من کیم خاک توام بادی به دست		آتشی در من زن و آبم ببر
نی خطا گفتم که در تاب و تبم		می‌نیارم تاب تو تابم ببر
چند تابد دل ز تاب زلف تو		تاب دل از زلف پرتابم ببر
هستم از عناب تو صفرا زده		این همه صفرا ز عنابم ببر
غرقه‌ی دریای عشقت گشته‌ام		دست من گیر و ز غرقابم ببر
چون کمان شد پشت عطار از غمت		زین میان چون تیر پرتابم ببر