سرطان‌ رحم ـ uterine cancer

سرطان‌ رحم‌ عبارت‌ است‌ از سرطان‌ آندومتر (پوشش‌ داخلی‌ رحم‌). معمولاً زنان‌ یائسه‌ 60-50 ساله‌ را مبتلا می‌سازد.

ـ علایم‌ شایع‌:

مراحل‌ ابتدایی‌: خونریزی‌ یا لكه‌ بینی‌ به‌ ویژه‌ پس‌ از مقاربت‌ جنسی‌. غالباً 12 ماه‌ یا بیش‌ از 12 ماه‌ پس‌ از توقف‌ فعالیت‌ قاعدگی‌ رخ‌ می‌دهد. ممكن‌ است‌ قبل‌ از خونریزی‌ یا لكه‌ بینی‌، ترشح‌ آبكی‌ یا دارای‌ رگه‌های‌ خون‌ از مهبل‌ وجود داشته‌ باشد. بزرگ‌ شدن‌ رحم‌. گاهی‌ توسط‌ توده‌ای‌ چنان‌ بزرگ‌ است‌ كه‌ از خارج‌ لمس‌ می‌شود. مراحل‌ بعدی‌: گسترش‌ به‌ سایر اعضا كه‌ باعث‌ درد شكمی‌، درد قفسه‌ سینه‌ و كاهش‌ وزن‌ گردد.

ـ علل بیمای:

ناشناخته‌. به‌ نظر می‌رسد باچندین‌ عامل‌ مساعدكننده‌ كه‌ در قسمت‌ عوامل‌ افزایش‌ دهنده‌ خطر ذكر شده‌ است‌، مرتبط‌ باشد.

ـ عوامل‌ افزایش‌دهنده‌ خطر:

۱. دیابت‌ شیرین‌

۲. چاقی‌

۳. فشارخون‌ بالا

۴. تأخیر یائسگی‌

۵. استفاده‌ از استروژن‌ بدون‌ استفاده‌ همزمان‌ از پروژسترون‌

۶. سابقه‌ خانوادگی‌ سرطان‌ پستان‌ یا تخمدان‌ سابقه‌ پولیپ‌های‌ رحم‌، چرخه‌های‌ قاعدگی‌ بدون‌ تخمك‌ گذاری‌ یا سایر علایم‌ عدم‌

ـ پیشگیری‌:

هر 12-6 ماه‌ تحت‌ معاینه‌ لگن‌ قرار بگیرید. برای‌ هرگونه‌ خونریزی‌ یا لكه‌ بینی‌ پس‌ از یائسگی‌ تحت‌ مراقبت‌ پزشكی‌ قرار بگیرید.

ـ عواقب‌ مورد انتظار:

با تشخیص‌ و درمان‌ زودهنگام‌ 90% از بیماران‌ حداقل‌ 5 سال‌ زنده‌ می‌مانند. در بیماران‌ مسن‌تر و وقتی‌ تأخیر یائسگی‌ وجود داشته‌ باشد، پپش‌ آگهی‌ بدتر است‌.

ـ عوارض‌ احتمالی‌:

گسترش‌ كشنده‌ سرطان‌ به‌ مثانه‌، مقعد و اعضای‌ دوردست‌.

ـ درمان‌:

آزمون‌ها تشخیصی‌ ممكن‌ است‌ متعدد باشند كه‌ در ابتدا برای‌ تشخیص‌ سرطان‌ و سپس‌ برای‌ مشخص‌ كردن‌ هرگونه‌ گسترش‌ به‌ سایر اعضای‌ بدن‌ (مرحله‌ بندی‌) انجام‌ می‌پذیرند. این‌ آزمون‌ها می‌توانند شامل‌ آزمون‌های‌ آزمایشگاهی‌ خون‌، پاپ‌اسمیر، آزمون‌های‌ كاركرد كبد، رادیوگرافی‌ قفسه‌ سینه‌. سی‌تی‌ اسكن‌، ماموگرافی‌، تنقیه‌ باریوم‌، ام‌آرآی‌، سونوگرافی‌ مهبل‌، بیوپسی‌ آندومتر و اتساع‌ و كورتاژ باشند. درمان‌ به‌ وسعت‌ بیماری‌ بستگی‌ دارد و می‌تواند شامل‌ تركیبی‌ از موارد زیر باشد: جراحی‌، پرتوتابی‌، هورمون‌ درمانی‌ و شیمی‌ درمانی‌. ممكن‌ است‌ روان‌ درمانی‌ یا مشاوره‌ به‌ خاطر افسردگی‌ توصیه‌ گردد.

ـ داروها:

داروهای‌ ضد سرطان‌ از جمله‌ داروهای‌ كورتیزونی، ‌هورمون‌ درمانی‌.

ـ فعالیت‌:

پس‌ از درمان‌ به‌ محض‌ بهبود علایم‌، فعالیت‌های‌ طبیعی‌ خود را از سر بگیرید. در بیشتر موارد هر وقت‌ ممكن‌ بود، باید فعالیت‌ جنسی‌ طبیعی‌ پس‌ از درمان‌ از سر گرفته‌ شود.

ـ رژیم‌ غذائی‌:

رژیم‌ غذایی‌ خاصی‌ ندارد ولی‌ حتی‌ اگر به‌ خاطر پرتوتابی‌ یا دارو درمانی‌ اشتهای‌ خود را از دست‌ داده‌ باشید، از یك‌ رژیم‌ غذایی‌ كاملاً متعادل‌ استفاده‌ كنید. مكمل‌های‌ ویتامینی‌ و معدنی‌ كمك‌كننده‌ هستند.

ـ در این‌ شرایط‌ به‌ پزشك‌ خود مراجعه‌ نمائزید:

۱. علایم‌ عفونت‌ مثل‌ تب‌، دردهای‌ عضلانی‌ و سردرد

۲. خونریزی‌ بیش‌ از حد (خیس‌ شدن‌ نوار بهداشتی‌ یا تامپون‌ حداقل‌ یك‌ بار در ساعت‌)

۳. اگر خود یا یكی‌ از اعضای‌ خانواده‌تان‌ علایم‌ سرطان‌ رحم‌ را داشته‌ باشید