بارها گفته‌ام و بار دگر می‌گویم

بارها گفته‌ام و بار دگر می‌گویم		که من دلشده این ره نه به خود می‌پویم
در پس آینه طوطی صفتم داشته‌اند		آن چه استاد ازل گفت بگو می‌گویم
من اگر خارم و گر گل چمن آرایی هست		که از آن دست که او می‌کشدم می‌رویم
دوستان عیب من بی‌دل حیران مکنید		گوهری دارم و صاحب نظری می‌جویم
گر چه با دلق ملمع می گلگون عیب است		مکنم عیب کز او رنگ ریا می‌شویم
خنده و گریه عشاق ز جایی دگر است		می‌سرایم به شب و وقت سحر می‌مویم
حافظم گفت که خاک در میخانه مبوی		گو مکن عیب که من مشک ختن می‌بویم