شرائط اقلیمی و خاکی

با توجه به اينکه قسمت اعظم مواد متشکله پياز در درازمدت ذخيره مى‌گردد، بنابراين پياز براى رسيدن کامل احتياج به هواى پائيزى گرم و خشک و شدت نور زياد دارد. همچنن کاشت آن بايد در اولين فرصت بهار انجام گيرد تا زمان کافى جهت رشد و نمو و ذخيره‌سازى وجود داشته باشد.

اگرچه نياز پياز به رطوبت زياد نيست ولى در ماه‌هاى تير و مرداد و در مرحله تشکيل غده بايد خاک داراى رطوبت کافى باشد، تذکر اين نکته نيز ضرورى است که آبيارى و يا بارندگى زياد مخصوصاً در زمين‌هاى سنگين کاهش عملکرد و کيفيت محصول را در برخواهد داشت، به علاوه رطوبت زياد در اوايل کاشت شرايط مناسبى براى حمله نماتود ساقه پياز Ditylenchus dipsaci به‌‌وجود مى‌آورد.

زمين‌هاى ليموئى و يا شنى هوموسى بهترين نوع خاک براى رشد و نمو پياز محسوب مى‌شوند زيرا در بهار به‌موقع رطوبت خود را از دست داده و کاشت به‌موقع بذر امکان‌پذير مى‌گردد. پياز نسبت به اسيديته خاک حساس است و بهترين نتيجه از خاک‌هاى معدنى با PH ۶-۵/۶ و در خاک‌ەاى هوموسى بين ۵/۵-۵/۶ به‌دست مى‌آيد.