خوابگردی

ـ چه وقت به پزشک مراجعه کنیم:

۱. خوابگردی برای خود فرد یا دیگران خطرناک شده است.

۲. خوابگردی با انقباضات پرشی و مکرر صورت و دست‌هاست.

۳. خوابگردی در بزرگسالی شروع شده است.

ـ خوابگردی نشانهٔ چیست:

اگر کودکتان در خواب راه می‌رود، نگران نشوید. خوابگردی در کودکان، و احتمالاً در بزرگسالان، چیزی کاملاً طبیعی است. بهترین (و شاید تنها) کاری که باید بکنید مراقبت از خوابگرد است تا به خودش آسیبی نرساند. پنجره‌ها را قفل کنید، درها را ببندید، و سر راه پله‌ها مانع بگذارید. کودک به‌تدریج عادت خوابگردی را کنار می‌گذارد. خوابگردی ممکن است در بزرگسالی شروع شود. عواملی مثل سابقهٔ خانوادگی، مصرف الکل، و بی‌خوابی می‌تواند فرد را به خوابگردی بکشاند.

ـ درمان خوابگردی:

سابقاً می‌گفتند اگر خوابگردی در بزرگسالی هم ادامه پیدا کند، احتمالاً اختلالی روانی وجود دارد. اما بسیاری از محققان می‌گویند این مطلقاً درست نیست. به هر حال، اگر خوابگردی در خانهٔ شماست، کارهای زیر را انجام دهید. بیدارش نکنید. نه به‌خاطر خرافاتی که می‌گفتند ممکن است دیوانه شود، روح در بیرون از بدن باقی بماند، یا دندان‌هایش کلید شوند، بلکه برای این که دلیلی برای بیدار کردن خوابگرد وجود ندارد. اگر او را بیدار کنید، که کار مشکلی است، ممکن است بترسد و نداند چه بر او گذشته است. فقط کافی است او را به آرامی به رختخوابش برگردانید.

هیپنوتیزم را امتحان کنید. خواب مصنوعی درمان مؤثری برای خوابگردی است. چند بار هیپنوتیزم می‌تواند ضمیر نیمه هشیار هنگام خواب را متقاعد به استراحت کند. خیال او را راحت کنید. به خاطر اعتقاد غلط مبنی بر بیماری روانی، بسیاری از خوابگردها را باید مطمئن ساخت که دچار چنین چیزی نیستند. این مهم‌ترین کار است.

دارو بخورید. اگر خوابگردی زیاد ادامه پیدا کند یا احتمالاً خطرناک شود، پزشک برای مهار آن دارو تجویز می‌کند. بسیاری از پزشکان مایل به این کار نیستند، چون عمدتاً مربوط به کودکان است. درمان‌های رفتاری اغلب مؤثرتر و سالم‌ترند.