سوختگی

در سوختگى‌هاى درجهٔ اول فقط اپيدرم آسيب مى‌بيند. مشخصهٔ اين دسته از سوختگى‌ها، اريتم و تغييرات ميکروسکوپى هستند؛ آسيب بافتى بسيار جزئى و مختصر است، اعمال حفاظتى پوست مختل نمى‌شوند، ادم پوستى بسيار کم است و اثرات سيستميک به‌ندرت رخ مى‌دهند. علامت عمدهٔ اين نوع سوختگى‌ها، درد است که غالباً در عرض ۴۸ تا ۷۲ ساعت برطرف مى‌شود و پوست بدون عارضهٔ خاصى ترميم پيدا مى‌کند. پس از ۵ تا ۱۰ روز، اپى‌تليوم آسيب‌ديده به‌صورت پوسته‌هاى کوچک و بدون برجاى گذاردن اسکار از پوست جدا مى‌شود. قرار گرفتن بيش از حد در معرض نور خورشيد و سوختگى‌هاى خفيف با مايعات داغ شايع‌ترين علل سوختگى‌هاى درجه اول هستند.

سوختگى‌هاى درجهٔ دوم عميق‌تر هستند و تمام اپيدرم و قسمتى از کوريوم را درگير مى‌کنند. شدت اثرات سيستميک سوختگى و کيفيت ترميم بعدى پوست رابطه‌اى مستقيم با ميزان کوريوم آسيب‌نديده دارد. سوختگى‌هاى سطحى غالباً به‌صورت تاول تظاهر پيدا مى‌کنند در حالى‌که سوختگى‌هاى نسبتاً ضخيم و عميق يا ظاهرى قرمزرنگ دارند و يا لايه‌اى از درم مردهٔ سفيدرنگ محکم به بافت زندهٔ باقيمانده چسبيده است. تاول‌ها بعد از سوختگى بزرگ مى‌شوند چون ذرات اسموتيک محلول در مايع درون تاول آب را به‌خود جذب مى‌کنند. سوختگى‌هاى درجهٔ دوم سطحى به‌ندرت عارضه‌دار مى‌شوند و غالباً طى ۱۰ تا ۱۴ روز با کمترين اسکار ترميم پيدا مى‌کنند، مگر آنکه عفونى شوند.

سوختگى‌هاى عميق درم معمولاً پس از ۲۵ تا ۳۵ روز با يک پوشش اپى‌تليالى شکننده که از اپيتليوم آسيب‌نديدهٔ غدد عرق عمقى درم و فوليکول‌هاى مو منشاء مى‌گيرد، ترميم مى‌شوند. چنين ضايعاتى پس از ترمي، اسکارهاى هيپرتروفيک شديدى برجاى مى‌گذارند. پوشش اپى‌تليالى که تشکيل مى‌شود مستعد تاول و ازهم گسيختگى است. تبخير پوستى پس از ترميم نيز در نواحى آسيب‌ديده بيشتر از پوست نرمال است. تبديل ضايعه به سوختگى تمام ضخامت در اثر عفونت با باکترى‌ها نيز عارضهٔ شايعى است. پيوند پوست در سوختگى‌هاى عميق درم، در صورتى‌که امکان داشته باشد، کيفيت فيزيولوژيک و ظاهر پوست ترميم‌شده را بهبود مى‌بخشد.

سوختگى‌هاى با ضخامت کامل يا درجهٔ سوم ظاهرى سفيدرنگ و مومى دارند و ممکن است پزشکان بى‌تجربه آن را با پوست نسوخته اشتباه بگيرند سوختگى‌هائى که از تماس طولانى با منبع حرارت ناشى مى‌شوند و با آسيب‌ديدگى چربى و بافت‌هاى زيرين همراه هستند ممکن است به رنگ قهوه‌اي، قرمز تيره يا سياه درآيند. يافته‌هاى تشخيصى سوختگى‌هاى با ضخامت کامل عبارتند از: بى‌حسى در نواحى سوختهٔ پوست، عدم پرشدگى مويرگي، و يک بافت چرمى که شباهتى به پوست طبيعى ندارد. تمام عناصر اپى‌تليال از بين رفته‌اند و امکانى براى تشکيل مجدد اپى‌تليوم باقى نمانده است.