افسردگی مادر بر نوزاد، تاثیر دارد؟

در يك تحقيق مشاهده شد نوزادان مادراني كه در دوران حاملگي هم افسرده بودند، هنگام تولد وزن كمتري داشتند و نقايصي كه مرتبط با سو ءتغذيه بود را نشان ميدادند. در بررسي ديگري ديده شد نوزادان مادران افسرده، بيشتر احتمال دارد به بيماري آسم مبتلا شوند. افسردگي در زمان بارداري همچنين ميتواند زمينه به وجود آمدن پره اكلامپسي (بالا رفتن فشار خون مادر) را فراهم كند. در سنين مختلف و در گرو ههاي سني متفاوت، بيماري مادر اثرات متفاوتي بر فرزند خواهد داشت كه اين اثرات به طور خلاصه در 4 گروه تعريف مي شوند.
سنين نوزادي
نوزادان داراي مادران افسرده از نظر عملكرد شناختي كه بخشي از تكامل مغزي محسوب مي شود، دچار ضعف هستند. اين نوزادان از مادران خود جدا به نظر مي رسند و توانايي برقراري ارتباط صحيح با مادر را ندارند و در نهايت در برقراري تعامل با محيط اطراف و واكنش اجتماعي مناسب مشكل دارند. نوزادان اين مادران بيشتر گريه ميكنند و به حرفها و واكنشهاي مادر هم كمتر پاسخ ميدهند، اضطراب جدايي دارند و از نظر تست هاي تكامل نوزادي ضعيف هستند.
سنين نوپا (يك تا 3 سالگي)
كودكان مادران افسرده در اين سن بيشتر از بقيه همسالان خود عصبي و مضطرب هستند و در برقراري ارتباط صحيح و مطمئن با ديگران مشكل دارند، به راحتي مي ترسند و منفعل عمل ميكنند يعني در فعاليت هاي اجتماعي مهدكودك و بازي با بقيه بچه ها شركت نميكنند، خواب آلوده و بي انگيزه هستند و گاهي اوقات مشكلاتي مانند پرخاشگري و زود عصباني شدن را هم نشان ميدهند.
كودكان سنين مدرسه
اين بچه ها به خاطر حضور طولاني مدت در كنار مادران افسرده و همچنين درك بيشترشان نسبت به بچه هاي كوچك تر علائم شان بيشتر شبيه افسردگي در بزرگسالي خواهد بود. آ نها در محيط مدرسه رابطه دوستانه طبيعي و محكمي را كه معمولا در اين سنين بين همسالان ديده مي شود، نخواهند داشت. مهارت هاي بين فردي در آ نها شكل نميگيرد؛ مشكلات رفتاري دارند، ممكن است كمي از نظر تكاملي عقب افتاده به نظر برسند يا در مهارتها و فعاليت هاي اجتماعي اين عقب افتادگي را نشان دهند، نداشتن اعتماد به نفس و بي انگيزگي از ديگر مشكلات اين بچه هاست. آن ها به اندازه كودكان ديگر ميل به رقابت و تلاش ندارند.