گفتگو با فرزندان، بهترین زمان کدام است؟

ایران بانو: زماني كه گفتگو ميان والدين و بچه‌ها در منزل اتفاق مي‌افتد، گامي مؤثر در جهت ارتباط صميمانه برداشته مي‌شود.

 

زماني كه بچه‌ها به مدرسه مي‌روند، معمولاً والدين كمتر درگير وجوه عاطفي زندگي فرزندان هستند. چون به هر حال بچه ديگر مانند سالهاي پيش از مدرسه، متكي به شما نيست.
البته اين بدين معنا نيست كه فرزندتان ديگر به شما نيازي ندارد. بچه‌ها به زمان‌هايي نياز دارند تا در كنار خانواده احساس عزت و امنيت كنند. زماني كه گفتگو ميان والدين و بچه‌ها در منزل اتفاق مي‌افتد، گامي مؤثر در جهت ارتباط صميمانه برداشته مي‌شود. وقت گفتگو زمان مشخصي است. دست كم روزي سي ‌دقيقه وقت براي خود و فرزندتان در نظر بگيريد.
در گفتگو يا بازي بي‌مقدمه و برنامه‌ريزي نشده، سعي كنيد كه از نظر و خواست فرزندتان تبعيت نماييد. هدف اين است كه به خواست او عمل كنيد و تا حد امكان خود را با او هماهنگ سازيد. با بچه‌هاي كوچكتر بايد مثل خودشان روي زمين بنشينيد و عروسك بازي يا ماشين‌بازي كنيد.
اهميت وقت گفتگو بسيار بيشتر از نفس صرف وقت با بچه است زيرا فرزندتان در اين مدت رخصت مي‌يابد كه جهت بازي يا گفتگو را تعيين كند. فعاليت‌هاي كم‌تحرك مانند ساختن پازل، خواندن كتاب، تماشاي يك برنامه آموزشي از تلويزيون و... با اين كه مهم و سازنده هستند ولي مانند گفتگو مفيد و مؤثر واقع نمي‌شوند.
لازم است كه خود را كاملاً با دلبستگي‌ها و علايق و سلايق فرزندتان درگير و همراه كنيد. بنابر اين بهتر است كه تلويزيون و يا راديو را خاموش كنيد تا هيچ چيزي مانع و مزاحم ارتباط تنگاتنگ و صميمانه شما و فرزندتان نباشد.
هدف شما اين است كه به فرزندتان كمك كنيد تا به صورتي راحت‌تر و كامل‌تر درباره موضوعات دلخواهش صحبت كند. انجام دادن اين كار از طريق بازي كردن با او يا از طريق بحث در مورد موضوعاتي مانند زندگي، عشق، آزادي، بازي‌هاي ويدئويي، صحبت در مورد پدربزرگ يا مادربزرگ كه تازه فوت شده و يا هر موضوع ديگري كه مورد علاقه فرزندتان باشد، ‌امكان پذير است.
چنانچه دخترتان عروسك‌بازي مي‌كند و مي‌خواهد كه شما نقش فرد بدي را كه به قصر عروسك‌ها حمله مي‌برد، بازي كنيد، حتماً بپذيريد و آن نقش را اجرا نماييد. اگر مي‌خواهد در اين باره صحبت كند كه شما پدر و مادر بدي هستيد كه اجازه نمي‌دهيد تا ساعت ده شب بيدار بماند، با او همراهي كنيد و مثلاً بگوييد: بيشتر در اين مورد توضيح بده.
چنانچه مي‌گويد كه از معلمش بدش مي‌آيد نگوييد كه در مورد معلمت اين طور صحبت نكن! بگوييد: معلم‌ها هم گاهي اشتباه مي‌كنند. معلم تو امروز چه كار كرده؟‌
تبادل حرفها بين شما و فرزندتان لزوماً نبايد خيلي عميق و مربوط به رويدادهاي روز باشد. فقط بايد خودتان را با او همراه كنيد و جزيي از دنياي او شويد، چون به نظر مي‌رسد كه هسته اصلي تمام ارتباطات موفق انساني چنين همدلي صميمانه‌اي باشد. اگر بچه‌ها چنين همدلي را به اندازه كافي تجربه كنند، در شناخت و درك نيازهاي ديگران مستعدتر و علاقه‌مندتر مي‌شوند.
در زمان گفتگو، فرزندتان احساس مي‌كند كه مورد توجه و حمايت شماست و همه حرف‌ او را مي‌فهمند. در دوران كودكي كمتر مسئله‌اي وجود دارد كه دست كم تا حدي از طريق وقت گفتگو قابل حل نباشد. بچه‌هايي كه در زمينه يادگيري مشكل دارند، مي‌توانند تخيلات‌شان را با استفاده از گفتگو توسعه دهند تا بتوانند عواطف و ايده‌هايشان را تصوير كنند؛ قابليتي كه در عملكرد بهتر آنها بسيار مؤثر خواهد بود.
بچه‌هاي ديگر مي‌توانند در زمان گفتگو ياد بگيرند كه چگونه نگراني‌هاي احساسي عاطفي خود را به زبان بياورند نه اين كه بي‌جهت از سر درد يا درد ساير قسمت‌هاي بدن شكوه نمايند. بچه‌هاي پرخاشگر ياد مي‌گيرند كه احساس امنيت كنند و در نتيجه هنگامي كه عصباني مي‌شوند كمتر آمادگي پرخاشگري دارند.