سخت گیری به کودکان، چه روشی؟

تفاوت میان سختگیری و تنبیه کودک
سختگیری و انضباط به کودک می آموزد که چگونه عمل کند. کودک باید معنای سختگیری را درک نموده و با مفهوم آن آشنا شود. باید یک ارتباط منطقی میان سختگیری و کار غلطی که کودک انجام داده، وجود داشته باشد.نظم و انضباط به کودک کمک می کند تا احساس خوبی نسبت به خود داشته باشد. به او کمک می کند تا اشتباهاتش را تصحیح نموده و او را نسبت به اعمالش مسئول و آگاه می نماید.
اما در مقابل، تنبیه کردن صرفاً به کودک می گوید که او بد است، اما به او یاد نمی دهد که چه کاری را باید به جای عمل نادرستش انجام دهد.بنابراین کودک نمی تواند درک درستی نسبت به تنبیه پیدا کند. تنبیه اصولاً ارتباطی با عمل خطای کودک نداشته و کاری برای او در قبال عملش، انجام نمی دهد.در اینجا دو نمونه از کارهای خطایی که کودکان انجام می دهند و مثال هایی از رفتارهای توام با تنبیه و سختگیری در پاسخ به آنها ذکر می گردد:
مثال1) یک بچۀ سه ساله مداد شمعی هایش را کف اتاق می ریزد.
رفتار تنبیهی: به او بگویید که بچۀ بدی است و روی دستش بزنید.
رفتار توام با سختگیری و انضباط: به او بگویید مداد شمعی ها را از کف اتاق جمع کند و برایش توضیح دهید که اگر آنها را زمین بریزد امکان دارد که خراب شوند و کف اتاق نیز خط خطی و کثیف شود. سپس می توانید آنها را تا روز بعد دور از دسترس کودک قرار دهید.
مثال2) یک بچۀ دو ساله سطل آشغال را روی زمین خالی می کند.
رفتار تنبیهی: او را بزنید و به اتاقش بفرستید.
رفتار توام با سختگیری و انضباط: برای او توضیح دهید که او نباید با سطل آشغال بازی کند. یک وسیلۀ دیگر به او بدهید، تا بتواند آن را خالی و پر کند.