کودکان همه‌ فن حریف، علاقه کودک را جدی بگیرید

نی نی بان: نگران نباشید. احتیاجی نیست کودک شما تنها در یک مهارت خاص استاد شود. برای این‌که او همه چیز را همین حالا تجربه کند عجله نکنید. بنابراین اگر مثلا او به کاراته علاقمند است، اجازه دهید آن رشته را ادامه دهد. او سال بعد هم می‌تواند در کلاس فوتبال ثبت‌نام کند- یا شما خودتان می‌توانید این مهارت را با روشی ساده‌تر به او آموزش دهید، برای مثال وقتی با کودکان و خانواده‌های دیگر در پارک هستید به او شوت کردن توپ را یاد دهید.

 

 

کودکان معمولا در این سن، نسبت به کودکان پیش دبستانی، قادرند فعالیت‌های بیشتری را به عهده بگیرند اما هنوز برای اجرای برنامه‌ای بیشتر صبر کنید. کودک شما به همان اندازه که به حضور در خانواده احتیاج دارد، باید زمانی آزاد برای کتاب خواندن یا رویا دیدن داشته باشد.

 

بنابراین به او انتخاب‌های محدودی را پیشنهاد کنید: «سه تا از بهترین انتخاب‌هایت برای اردوی تابستانی چیست؟» «رفتن به کدام کلاس بعد از مدرسه برایت جذاب است؟» اگر به راستی می‌خواهید که او از کلاس‌هایش لذت ببرد و آن‌ها را ادامه دهد، مهم است که نظرش را بدانید.

 

پس از این‌که تصیمیم گرفتید کودک‌تان در چه کلاس‌هایی ثبت‌نام کند، باید برنامه روزانه و توان مالی خانواده خود را بررسی کنید. اما روش یادگیری کودک‌تان را نیز از یاد نبرید. بعضی از کودکان به طور ذاتی به انجام فعالیت‌های گوناگون تمایل دارند؛ تعدادی دیگر از تمرکز به روی یک حرفه لذت می‌برند. اگر شما یک هنرمند ویولن‌نواز دارید، خوب است به او اجازه دهید علاقه خود را بدون حواس‌پرتی دنبال کند.

 

همچنین اخلاق، میزان انرژی و عادات او را مورد بررسی قرار دهید. یک کودک پر انرژی و برون‌گرای 7 ساله قادر است چندین فعالیت را پس از مدرسه یا  آخر هفته انجام دهد، اما کودک کم انرژی و درون‌گرای 5 ساله که تمایل به بازی‌های فراوان با برادر یا خواهرهای خود دارد ممکن است در این راه موفق نشود. بنابراین حتی یک کلاس در هفته برای او ممکن است زیاد باشد.

 

چه می کنید اگر کودک شما با رفتن به کلاس یا تیمی که با اراده خود عضوی از آن شد، مخالفت کند؟ عاقلانه است او- کودکان کلاس دوم به بعد- را وادار به تکمیل کلاس‌ها یا تیم‌اش کنید و به او بفهمانید که رفتار او به روی تصمیم‌گیری درباره کلاس‌های آینده‌اش تاثیر می‌گذارد.

 

شما می‌توانید به او این حق انتخاب را بدهید که یا کلاس‌اش را تمام کند یا مجبور است کارهایی را برای جبران آن انجام دهد. این عمل او را وادار می‌کند تا به نتیجه کارش بیاندیشد.