سامورایی های آبی, آینده خود را ساختند

ژاپن امسال فقط به حکم ضربات پنالتی از راهیابی به مرحله یک چهارم نهایی جام جهانی فوتبال در آفریقای جنوبی بازماند

ژاپن امسال فقط به حکم ضربات پنالتی از راهیابی به مرحله یک‌چهارم نهایی جام جهانی فوتبال در آفریقای جنوبی بازماند. این تیم در طولانی‌ترین بازی مرحله یک هشتم نهایی که حتی ۳۰ دقیقه وقت اضافی نیز ابهام آن را رفع نکرد، سرانجام در ضربات بی‌رحم پنالتی با نتیجه ۳ـ ۵ تسلیم رقیب پردوام آمریکای جنوبی‌اش ، پاراگوئه شد.

فقط «یوییچی کومانو» مدافع نه چندان پخته ژاپن بود که پنالتی‌اش را به تیر افقی دروازه تیم جراردو مارتینوی آرژانتینی کوبید ولی همین نیز برای حذف مردان سرزمین آفتاب تابان کفایت کرد، زیرا پاراگوئه هر ۵ ضربه‌اش را گل کرد و ایجی کاواشیما دروازه‌بان ژاپنی‌ها راهی برای مهار آنها نیافت. با این وجود باید به ژاپن حق داد که پس از چندروز غصه خوردن و اشک فشاندن بابت حذف از جام جهانی نوزدهم، با چشم‌هایی براق‌تر از گذشته به آینده نگاه کند.

این دومین باری بود که سامورایی‌های آبی به مرحله یک هشتم نهایی مهم‌ترین جشنواره فوتبال دنیا می‌رسیدند اما آنچه این مرتبه را بر دفعه قبل رجحان می‌بخشید این بود که مرتبه قبلی در سال ۲۰۰۲ بود که ژاپن میزبانی جام را به طور مشترک با کره جنوبی صورت می‌داد ولی امسال فرسنگ‌ها دور از خانه و در جنوبی‌ترین نقطه آفریقا به میدان آمده بود.

تاکه‌شی اوکادا قبل از مسابقات امسال وعده رسیدن تیم ملی ژاپن به مرحله نیمه نهایی را داده بود و با این که از آغاز هم مشخص بود چنین نخواهد شد اما فاصله اندکی که با پاراگوئه داشت و نتایجی که در این پیکارها گرفت (برد ۰ـ۱ بر کامرون، پیروزی ۱ـ۳ بر دانمارک، باخت خفیف ۰ـ۱ در برابر هلند و شکست در ضربات پنالتی به پاراگوئه) بهترین نتایج ممکن برای ژاپن بود. این تیم در هیچ یک از ۴ بازی‌اش در آفریقای جنوبی کم نیاورد و مرعوب حریفان نشد. برعکس پا به پای آنها جنگید و آنان را تحت تاثیر قرار داد. ژاپن طوری دانمارک را برد که کمتر کسی باور داشت. تیم پرقدرتی که در گروه اول انتخابی اروپا اول شده و باعث حذف سوئد و ارجاع پرتغال به مرحله پلی‌آف شده بود.

● یک برنده

اما ژاپن با بازی منظم خود و با نفرات فنی و جنگنده‌ای همچون یوجی ناکازاوا، یوکی آبه، تولیو، ماکوتو هاسه‌به، یاسوهیتو اندو، یوشیتو اوکوبو و البته با درخشش کایسوکه هوندا هافبک قدرتمندی که از زسکا مسکو روسیه می‌آید، کاری کرد که تیم مورتن اولسن (دانمارک) کاملا تسلیم شود. بازی سامورایی‌ها در برابر هلند نیز در روزی که شکست خوردند بسیار خوب و بدون لرزش بود و یک بار دیگر حریف اروپایی را خسته کرد. همین که تیم پرمهره برت فان مارویک فقط با یک گل آن دیدار را برد، نشانگر توفیق تیم کشور آفتاب تابان در جامی بود که امسال شگفتی‌های متعددی داشت. به واقع با حذف مدعیان شناخته شده، ژاپن می‌تواند بابت این نمایش‌های شجاعانه به خود ببالد و خودش را نه یک بازنده بلکه یک برنده بینگارد.

برای تاکه‌شی اوکادا این بهترین جام جهانی ممکن بود زیرا در سال ۱۹۹۸ که در اولین مرتبه راهیابی ژاپن به دور نهایی جام جهانی باز این تیم با هدایت وی به میدان آمد، سامورایی‌ها هیچ بردی کسب نکردند و اصلا از گروه خود بالا نیامدند. کنگو ناکامورا هافبک پرتجربه فوتبال ژاپن می‌گوید: «بعد از آن که در پایان بازی با پاراگوئه حذف شدیم، اوکادا به داخل زمین دوید و ضمن خوش و بش با تک تک بازیکنان از ما به خاطر صعود تا آن مرحله تشکر کرد. او هیچ کس را مقصر این توقف، معرفی و بازیکنی را ملامت نکرد.»

اوکادا تا آن مرحله و آن روز چهره ظاهرا بی‌احساس خود را در کنار زمین حفظ کرده و از بروز هر عاطفه‌ای پرهیز جسته بود. ژاپن در دیدارهای تدارکاتی در ماه منتهی به جام جهانی نتایج ضعیفی گرفته و منتقدان اوکادا را به مسخره کردن بیش از پیش ادعای بزرگ او در خصوص رسیدن تیمش به مرحله نیمه نهایی جام نوزدهم واداشته بود، اما وقتی این جام در آفریقای جنوبی شروع شد، ژاپن دیگری در میدان رویت گشت و اسباب غرور کل آسیایی‌ها در رقابتی شد که کره جنوبی هم در آن کارنامه قبولی گرفت.

● یک تیم خسته

دایسوکه ماتسویی، هافبک ۲۹ ساله‌ای که تک‌گل منجر به پیروزی سامورایی‌های آبی در برابر کامرون را برای یار انفجاری‌‍‌‌‌‌‌‌اش کایسوکه هوندا پایه‌گذاری کرد، می‌گوید: «وقتی به زمان بازی با پاراگوئه در مرحله یک‌هشتم نهایی رسیدیم، تیم ما بر اثر فشار ۳ بازی قبلی واقعا خسته بود و نمی‌کشیدیم. با این حال تیم ما به قدری مصمم و متحد بود که دست از تلاش نکشید و در آن روز هم ۱۲۰ دقیقه با حریفش جنگید تا اسباب افتخار کل قاره آسیا شود.»

ماتسویی بواقع در نیمه اول بازی با یاران سانتا کروز و باریوس، یک بار با شلیکی سهمگین توپ را به تیر افقی دروازه رقیب کوبید.

او که فوتبال باشگاهی‌اش را در فرانسه و در تیم گرنوبل این کشور تعقیب می‌کند، در شرایطی در این جام کارنامه قبولی گرفت که اوکادا حتی نیازی به استفاده وسیع از کهنه‌کارانی چون شونسوکه ناکامورا و جونیچی ایناموتو در مسابقات ندید و آنها را بجز دقایقی اندک دائما روی نیمکت نشانده بود؛ به این خاطر است که ماتسویی می‌گوید:‌ «درست است که ما باختیم و به جمع ۸ تیم برتر جام راه نیافتیم، اما این رقابت‌ها محل کسب اعتباری بزرگ برای ما بود و طوری ظاهر شدیم که همگان ما را تحسین کردند. این بردی بزرگ‌تر از سایر توفیق‌ها و دستاوردی غیرقابل توصیف بود. نمایش‌های تیم ما در این جام،‌ آینه‌ای از پیشرفت فوتبال ژاپن بود و حالا شمار بیشتری از بازیکنان کشور من می‌توانند سزاوارانه به لیگ‌های اروپایی کوچ و آنجا بازی کنند».

● راه آینده

تاکه‌شی اوکادا تا به حال از اعلام رسمی ماندن خود در سمت سرمربی سامورایی‌های آبی خودداری کرده است و فدراسیون فوتبال ژاپن هم در یک هفته نخست بعد از اتمام کار این تیم در جام نوزدهم از اعلام هر نظری در این خصوص خودداری کرد. به همین سبب خیلی‌ها در ژاپن بر این باورند این مربی تاثیرگذار، تیم ملی را رها می‌کند تا از این پس در سطح باشگاهی کار کند.

اوکادا در مصاحبه‌های خود در ۲۴ ساعت بعد از دیدار با پاراگوئه با مبرا دانستن شاگردانش از هر قصوری، خود را تنها عامل شکست توصیف کرده و گفته بود لابد خودش بوده که نتوانسته است تدابیر و تمهیدات لازم را برای ژاپن فراهم آورد. با این حال کارشناسان و مردم ژاپن معترف‌اند اوکادا حتی از سقف موفقیتی که برای تیم وی متصور بوده، فراتر رفته است. این نقل قول منتسب به وی که: «دیگر کاری برای من در تیم ملی ژاپن نمانده» نشانه جدایی وی از این تیم توصیف گشته است و از آن جا که ژاپن به رغم فتح ۳ دوره از ۵ دوره اخیر جام ملت‌های آسیا این بار برای جمع‌آوری تمامی نیروهایش و گسیل آنها به مرحله پایانی دوره جدید این جام در اواسط فصل لیگ‌های اروپایی (دی و بهمن ۸۹) مشکل دارد، شاید فدراسیون فوتبال ژاپن از اوکادا بخواهد اقامتش را در این تیم تا زمان اتمام جام ملت‌ها استمرار بخشد.

● قدم به قدم

حتی اگر چنین نشود اوکادا در سال‌های اخیر کاری را شروع کرده بود که اینک در حال ثمر دادن است و آن ساختن تیمی است که به فرد متکی نیست و فوتبال گروهی حساب شده‌ای را ارائه می‌کند و نگاهش به آینده است. حتی با ترکیب فعلی‌اش قادر به هنرنمایی در جام جهانی بعدی (۲۰۱۴) هم هست. اوکادا ۵۳ ساله به عنوان حرف آخر خود می‌گوید: «ما قدم به قدم جلو رفته و حالا به جایگاهی رسیده‌ایم که می‌توانیم به خود ببالیم و پایه‌ای برای ادامه کارمان جهت آینده‌مان است. این مهم‌تر از هر نتیجه حاصل دیگر در آفریقای جنوبی است.

سایت ای اف سی

مترجم :‌وصال روحانی