دنیایی که با خنده قشنگ‌تر می‌شود...

‌بسیاری از ما در زندگیمون واژه‌های "کاش" و "اگر" را زیاد به‌کار بردیم و می‌بریم ...کاش فلان طور شده بود،‌ کاش فلان تصمیم رو نگرفته بودم، کاش همون چندسال قبل فلان کار رو کرده بودم …

‌بسیاری از ما در زندگیمون واژه‌های "کاش" و "اگر" را زیاد به‌کار بردیم و می‌بریم ...کاش فلان طور شده بود،‌ کاش فلان تصمیم رو نگرفته بودم، کاش همون چندسال قبل فلان کار رو کرده بودم و گاهی هم می‌گوییم اگر فلان روز فلان تصمیم رو گرفته بودم، الان اینطوری نشده بود. اگر بهش قرض نداده بودم، الان صاحب پولم بودم و اگر... راستی چرا این همه کاش و اگر و اما تو زندگی‌هامون زیاد شده است؟

کاش و اگر و اما و شایدهایی که "امروز" و در حسرت "دیروز" به زبان می‌آوریم شاید "فردا" نیز تکرار بشه که می‌شه... به نظرم باید "امروز" که "دیروز" و " فردا"های ماست، در تصمیم گیری‌هامون دقت و تامل و بررسی کنیم تا "فردا" بار دیگه کاش و اما و اگرها، واژه‌های تکراریمون نشه... حداقلش اینه اگه تصمیمی ‌هم بگیریم که بعدها مارو از مسیرمون کمی‌ دور کنه، دلمون نمی‌سوزه، چون در اتخاذش دقت کردیم... "کاش"همیشه دقت کنیم...

نویسنده این یادداشت در ادامه نوشته است: اغلب آدم‌ها موقع شادی و خنده جذابتر و زیباتر از اوقات عصبانیت و اخمشون به نظر می‌رسند... وقتی فردی یه تبسم کوچولو یا خنده‌ای محبت‌آمیز در گوشه لبش نقش می‌بنده، دوست داشتنی‌تر به نظر می‌رسد... اغلب افراد اینطوری هستند ... چرا اخم؟ وقتی می‌شه با لبخندی ولو کوچک موج مثبتی به دیگران بدهیم و تازه جذابتر بشیم، چرا نه؟ چرا نخندیم؟... ایمان دارم که دنیا با خنده قشنگ‌تر به نظر می‌رسد...