در راه نمانیم و مداوم گذر کنیم

گذرگاه، آدمی را به مقصد می‌رساند و هر قدر هم زیبا باشد برای عبور و گذر است و ماندن در آن، آدمی را از مقصد باز می‌دارد. اغلب این دو را با هم اشتباه می‌گیریم و در عزیمت، زیبایی‌های …

گذرگاه، آدمی را به مقصد می‌رساند و هر قدر هم زیبا باشد برای عبور و گذر است و ماندن در آن، آدمی را از مقصد باز می‌دارد. اغلب این دو را با هم اشتباه می‌گیریم و در عزیمت، زیبایی‌های راه آنچنان ما را در خود مشغول می‌سازد که مقصد از یادمان می‌رود و سرانجام از جایی دیگر سر درمی‌آوریم.

راه و مقصد را باید درست بشناسیم تا به سلامت از گذرگاه‌های افسونگر و زیبا گذر کنیم و شاهد زیبای منتظر را در آن دوردست‌ها در آغوش کشیم. ما از مقصد در هراس هستیم و برای همین برنامه می‌ریزیم که در راه بمانیم و به زیبایی‌های کاغذی دلخوش کنیم. بعضی زیبایی‌ها برای دیدن و گذشتن هستند و زیبایی حقیقی را به یادمان می‌آورند و عطش ما را برای رفتن و رسیدن و نماندن بیشتر می‌کنند. خیلی وقت‌ها همین زیبایی‌های نسبی ما را خوش می‌آیند و از ادامه راه باز می‌دارند و به همین بسنده می‌کنیم و در راه می‌مانیم.

گذرگاه‌ها ناپیدا هستند و پر پیچ و خم و نقشه راه اگر در دستانمان باشد، مقصد در آن دوردست‌ها چشم‌نوازی می‌کند و ما را به حضور طلب می‌کند که در سایه‌های دلفریبش سکنی گزینیم و به ابدیت بپیوندیم و با ابر و باد و باران همنوا شویم و در جهان پراکنده شویم و در ذرات بی‌نهایت خدایی به بی‌نهایت برسیم و همه این‌ها عبور و گذر را نیاز دارند که در راه نمانیم و مداوم گذر کنیم.