امامزاده مطیب (ع)

به میدان دانشگاه که می‌رسم، تابلویی هست که در آن نام امامزاده مطیب با فاصله ۵۴۰ متر آمده است. راه زیادی نیست برای دیدن فضایی که تا پیش از آنکه به آن برسم، تصور زیباییش را هم نمی‌کردم. …

به میدان دانشگاه که می‌رسم، تابلویی هست که در آن نام امامزاده مطیب با فاصله ۵۴۰ متر آمده است. راه زیادی نیست برای دیدن فضایی که تا پیش از آنکه به آن برسم، تصور زیباییش را هم نمی‌کردم. ماه رمضان که باشد امامزاده‌ها میزبان انبوه روزه دارانی است که وقت خود را به نیایش و عبادت در فضای آن می‌گذرانند.

امامزاده مطیب با آن فضای زیبا و گلدان‌های شمعدانی و ریسه‌های رنگارنگ فضایی است که در بیش از هر جای دیگر در آن احساس آرامش را تجربه خواهید کرد. به ردیف منظم چادرها نگاه می‌کنم که هر کدام را به دقت در کیسه‌های نایلونی قرار داده‌اند و روی هر کدام نوشته شده که پس از استفاده از هر چادر آن را تاشده به درون کیسه‌ها برگردانیم. چیزی که توجهم را جلب می‌کند این است که زائران به این توصیه به خوبی گردن نهاده‌اند؛ گویی همه چیز حکایت از همراهی برای زیبا ماندن این فضا دارد. امامزاده مطیب (ع) از نواده‌های امام موسی کاظم است. مقبره این بزرگوار در نزدیکی مسجدی در خیابان کچویی در ولنجک واقع شده است. در کوچه‌ای رو به بالای کنار مسجد به سمت راست که بپیچید نرده‌های امامزاده را خواهید دید و گلدان‌هایی که روی پله‌ها چیده شده اند. همه چیز در مقبره امامزاده مطیب(ع) زیباست، گویا که به انتظار میهمان است و شب‌های رمضان مکانی دلنشین برای دمی نیایش و راز و نیاز. برای رسیدن به بارگاه امامزاده مطیب (ع) از چند راه می‌توانید استفاده کنید، از بزرگراه چمران می‌توانید وارد خیابان یمن شده و از آنجا خود را به میدان دانشگاه و خیابان کچویی برسانید یا اینکه از سمت خیابان ولیعصر (عج) به پارک وی رفته و از آنجا دوباره وارد چمران شده و مسیر قبلی را تکرار کنید. اگر به تجریش یا میدان قدس دسترسی بهتری دارید از آنجا می‌توانید به پارک وی بروید. مسیرها به سمت این امامزاده که در گوشه شمالی شهر قرار گرفته بسیار است، مهم خواستن شماست برای تجربه در فضایی که به ندرت آن را در تهران پر سرو صدا پیدا خواهید کرد.

عکس : علی موقر