سنگ قبر ۲۵ میلیون تومانی

● مرگ غنی مقدمه‌ی جنگ وراث است
دلخوشی مردم محروم از قدیم این بود که مرگ فقیر و ثروتمند نمی‌شناسد و همه آخر سر باید تو یک وجب خاک بخوابند.
اما مردم ثروتمند با ساختن آرامگاه‌های …

مرگ غنی مقدمه‌ی جنگ وراث است

دلخوشی مردم محروم از قدیم این بود که مرگ فقیر و ثروتمند نمی‌شناسد و همه آخر سر باید تو یک وجب خاک بخوابند.

اما مردم ثروتمند با ساختن آرامگاه‌های خصوصی و باشکوه، نشان دادند که در مرگ هم با مردم فقیری که با هزار دردسر و خرج گوشه‌ی قبرستان خاکشان می‌کنند فرق دارند.

اصلا سرمایه‌دارها آنقدر سرگرم جمع‌آوری پول و زد و بند و خوشگذرانی هستند که مرگ را فراموش می‌کنند و دوست هم ندارند که کسی در این مورد با آن‌ها صحبت کند. حتا موقعی که به اجبار در تشیع جنازه یا مجلس ختمی شرکت می‌کنند، ممکن است چند ساعت به علت جو موجود متوجه‌ی حضور مرگ و ناپایداری دنیا شوند، اما به محض این که قدم به جامعه می‌گذارند که زر و زور بر آن حکومت می‌کند مجددا فیلشان یاد هندوستان می‌کند.

دعوای ورثه سر تقسیم ارث معمولا متعلق به همان سرمایه‌دارهاست وگرنه مردم فقیر نه تنها چیزی ندارند چه بسا کلی قرض و بدهی هم برای ورثه باقی می‌گذارند.

قبل از انقلاب یکی از کارخانه‌دارهای اصفهان مرده بود فقط ۱۰ میلیون تومان هزینه‌ی کفن و دفن و دیگر مراسم او شده بود. در مقابل مردمی هم هستند که هزینه‌ی یک عزاداری ساده را هم ندارند و برای حفظ آبروی خود مجبور به قرض و فروش اسباب اثاثیه‌ی خود می‌شوند.

رئیس بهشت زهرا در یک مصاحبه‌ی تلویزیونی فرمودند برخلاف آن‌چه شایع است ما مراسم مردم محروم را مجانی انجام می‌دهیم. به‌هرحال اگر مردم بیچاره در این دنیا بابت اجاره کردن یک اتاق باید هست و نیست خود را بدهند و در آرزوی یک سرپناه جان به جان آفرین تسلیم می‌کنند یا در صورت خرید تا بعد از مرگ هم باید قسط بدهند، باز مسئولان بهشت زهرا لطف فرمودند و خانه‌ی آخرت را برای آن‌ها مجانی کردند.

اما من اطلاعی از شرایط استفاده از قبر مجانی ندارم. حتما همان‌طور که یک تاجر اعلام ورشکستگی می‌کند تا حداقل زندان نرود، حتما صاحبان عزا هم باید هرطوری شده ثابت کنند قدرت خرید قبر و هزینه‌های مربوطه را هم ندارند.

اما هزینه‌ی نهار به افرادی که به تشیع جنازه آمدند، برگزاری مجلس ختم، شب هفت، چهلم و قیرو آنقدر سنگین است که بعضی معتقدند از عروسی بیشتر خرج دارد.

اما در مقابل زمین بازی و بساز و بفروشی، قبر بازها یا دلالان قبر وجود دارند. در مقابل زمین‌خوار به این عده می‌شود قبرخوار یا مرده‌خور هم گفت که عده‌ای از آن‌ها از این راه به بساز بفروشی حتا برج‌سازی هم رسیده‌اند.

خبر سنگ قبر ۲۵ میلیون تومانی را من در هفته نامه‌ی آسیا خواندم که بیشتر به معرفی میلیاردرهای دنیا و گاهی هم به تازه به دوران رسیده‌های وطنی که تاسیسات و امکانات برج میلاد را پیش خرید کرده‌اند می‌پزدازد.

به‌هرحال در مرگ نیز مساله‌ی طبقاتی مطرح است. در قرون وسطی کشیش‌ها با گرفتن پول یا کفاره گناهان مردم را می‌بخشیدند و به آن‌ها رسید می‌دادند. از طرف دیگر زمین‌های بهشت را به‌فروش رسانده و سند مربوطه را هم به خریدار می‌دادند تا در صورت پیدا شدن مدعی در آن دنیا از حق خود دفاع کند.

واضح است که بیشتر مشتریان آن‌ها را ثروتمندانی تشکیل می‌دادند که خود را صاحب دنیا و آخرت می‌دانستند.

قطعه‌بندی بهشت زهرا کاملا مانند شمال و جنوب شهر تهران طبقاتی است، رئیس محترم بهشت زهرا فرمودند هزینه‌ی نگهداری این گورستان به بخش خصوصی واگذار شده، به‌عبارت دیگر اگر می‌خواهید اموات شما راحت باشند باید هزینه بفرمایید. از طرف دیگر ایشان فرمودند چون بهشت زهرا به زودی پر می‌شود، مقامات مربوطه درصدد تهیه‌ی گورستان جدیدی هستند که حتما با بالا رفتن تورم، تعرفه‌های خانه‌ی آخرت ا هم افزایش خواهند داد.

به‌هرحال چون از قدیم مردم عادت داشتند برای این که مراسم بعد از مرگ آن‌ها آبرومندانه برگزار شود مبلغی پس‌انداز می‌کردند حتا از مکه، کربلا، آب زمزم و تربت و کفن متبرک می‌آوردند از این به بعد باید مبلغ بیشتری هزینه بفرمایند.

خاکسپاری اموات در جوار اماکن تبرکه‌ی شهرهای مقدس مشهد، قم و غیرو آنقدر گران است که فقط به کسانی تعلق دارد که دستشان به دهانشان می‌رسد و پول‌های آن‌چنانی دارند. سخن آخر این که مرگ هم یک مساله‌ی طبقاتی است.

منوچهر بصیر