شب بین ـ دستگاه Nightvisiondevices

قابلیت جنگیدن در شب هنگام یک مزیت تاکتیکی است. اما دستگاه‌هائی که به سربازان اجازه دیدن را در تاریکی داد تا دهه ۱۹۴۰ اختراع نشده بود. جنگنده‌ها در آغاز قرن بیستم میدان‌های …

قابلیت جنگیدن در شب هنگام یک مزیت تاکتیکی است. اما دستگاه‌هائی که به سربازان اجازه دیدن را در تاریکی داد تا دهه ۱۹۴۰ اختراع نشده بود. جنگنده‌ها در آغاز قرن بیستم میدان‌های جنگ زمین و دریا را با نورافکن‌ها و روشنائی‌های خیره کننده‌گان بگاه روشن می‌کردند. و توپ‌خانه در جریان جنگ اول و دوم جهانی به نور نیاز داشت. آنگاه در جریان جنگ دوم آلمان‌ها و متفقین، دستگاه‌های شب بین را تکمیل کردند. این نخستین ابزار شب بین شامل یک فیلتر ماوراء بنفش روی یک نورافکن بود که، نگهبان و بیننده‌ها مجهز کرده بودند. اما به‌علت اینکه هر دو دشمن قدرت استفادهاز اشعه ماوراء بنفش را داشتند هر یک می‌توانست نورافن‌های طرف مقابل خود را هدف قرار دهد و آنرا از میان ببرد. حتی پس از اینکه یک نورافکن خاموش می‌شد باز اشعه ماوراءبنفش هدف را می‌دید. با این حال کاربرد دستگاه‌های شب بین ریسک به‌شمار می‌رفت.

دانشمندان ارتش آمریکا به تکمیل دستگاه‌های شب بین پس از جنگ جهانی دوم ادامه دادند. اما دیری نگذشت که دنباله تحقیقات مدتی متوقف شد و جزو اسرار مافوق سری درآمد. اما با شروع جنگ آمریکا باویت نام کار تکمیل دستگاه‌های شب بین ادامه یافت و ارتشیان آمریکا به این دستگاه Star _ tron می‌گفتند که در جنگ ویت نام بکار رفت. این دستگاه‌ها را روی تفنگ سوار کردند اما سنگین و قیمت آن‌ها خیلی گران ولی دارای کارآئی فراوان بود. سربازان در تاریکی تا شعاع ۳۶۶ متری را به‌خوبی می‌دیدند.

نسل دوم

دستگاه‌های شب بین پیشرفت‌های فراوانی یافت. این دستگاه‌ها کارآتر و از نظر وزن سبکتر از دستگاه‌های نسل اول بود. این بار دستگاه‌های شب بین ژرف نگر به Nightvisiongoggls شناخته و معروف شد. این دستگاه‌ها برای خلبانان هواپیماهای نظامی در مانورهای شبانه در دهه ۱۹۸۰ بکار رفت.

دستگاه‌های دیگر شب بین دارای ویژگی‌های خاص است که حتی در شب هنگامی که هوا ابری، دارای مه و دود و گرد و خاک است باز کارآئی دارد.

در دهه ۱۹۸۰ تکنولژی دستگاه‌های شب بین جزو اسرار نظامی بود. چندین کمپانی در ایالات متحده آمریکا و اروپا روی دستگاه‌های شب بین غیر نظامی کار می‌کنند.

برخی از دستگاه‌های شب بین در اتومبیل‌های معمولی کاربرد یافته تا شب را با ایمنی بیشتری رانندگی کنند.

در دهه ۱۹۹۰ کاربرد روز افزونی یافته از جمله بعضی از نیروهای پلیس نیز در برخی از کشورها، خود را مجهز به دستگاه‌های شب‌بین کرده‌اند.