رویایی بالاتر از صلح

خورشید که بالا بیاید فرسنگ ها دورتر از کشور ما و آن طرف دیوار چین, هزاران ورزشکار در ورزشگاه ملی چین که به آشیانه پرنده معروف است, مراسم افتتاحیه بزرگ ترین المپیک چند دوره اخیر را آغاز کردند و میلیون ها بیننده در سراسر گیتی چشم به آن سوی دیوار چین انداختند

خورشید که بالا بیاید فرسنگ‌ها دورتر از کشور ما و آن‌ طرف دیوار چین، هزاران ورزشکار در ورزشگاه ملی چین که به آشیانه پرنده معروف است، مراسم افتتاحیه بزرگ‌ترین المپیک چند دوره اخیر را آغاز کردند و میلیون‌ها بیننده در سراسر گیتی چشم به آن سوی دیوار چین انداختند تا رقابت ورزشکاران پنج قاره‌ای را تماشا کنند که ماه‌ها نه، سال‌ها برای حضور پرقدرت در چنین رویداد بزرگی تمرین کرده‌اند.

و همین نگاهها گاه به معنای گردشگری هم معنا می شود، چرا که المپیک بهانه ای شد که کشور چین بتواند، بخشی از فرهنگ خود را در عرض چند ساعت به میلیونها مخاطب که بطور مستقیم نظارگر آیین افتتاحیه بودند، معرفی کند.

در کنار موضوع فرهنگ، عده ای هم برگزاری المپیک در کشور چین را بهانه ای برای رشد اقتصاد چین قلمداد می کنند.هزاران گردشگر برای دیدن مسابقه‌ها از نزدیک، به این کشور و شهر پکن می‌آیند.هتل‌ها پر خواهند بود و پول فراوانی صرف خرید بلیت، کالاهای مصرفی و سوغاتی خواهد شد.

کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند که بازی‌های المپیک باعث رونق بیشتر گردشگری، فرهنگ، ورزش و نمایشگاه‌ها در چین ‌شود.چینی‌ها پیش‌بینی می‌کنند که تأثیر مثبت بازی‌ها بر صنعت گردشگری این کشور به مدت ۱۰ سال ادامه داشته باشد و ۶۰۰ هزار خارجی برای دیدن بازی‌ها به پایتخت این کشور سفر کنند.

همچنین انتظار می‌رود در کل سال حدود ۵/۴ میلیون توریست خارجی به پکن سفر کنند و مبلغی بین ۸/۴ تا ۹/۴ میلیارد دلار در این شهر صرف کنند.

چین و آرزوی تسخیر اقتصاد جهان شرکت‌های چینی زیادی هستند که دو سال قبل کسی به فکر سرمایه‌گذاری روی مارک و نام تجاری آنها نبود، اما الان این‌طور نیست. شرکت تولید کامپیوتر «لنوو» و دیگر نام‌های تجاری عمده المپیک را راهی برای مطرح‌کردن نام خود در چین و خارج می‌دانند.

اما در کنار تمامی موضوعات مطرح شده چیزی است که درخود منشور المپیک آمده است و اقتصاد و فرهنگ جای آن را گرفته است و آن چیزی نیست جز اینکه ایجاد صلح ودوستی.

در منشور المپیک ( ماده ۳) آمده است: هدف المپیک آن است که ورزش در خدمت رشد هماهنگ بشر و تشویق برای ایجاد جامعه ای صلح آمیز بر مبنای حفظ کرامت انسانی قرار گیرد. در این رابطه، بازیهای المپیک به تنهایی یا به همراه دیگر نهادها به ارتقای صلح جهانی کمک خواهد کرد.

حضور سران ۸۰ کشور جهان در آیین آغاز مسابقات المپیک پکن، دوباره این تصور را قوت بخشید که المپیک از معدود دستاوردهای بشر است که در گذر روزگار به هدف اولیه پایه‌گذارانش یعنی زدودن دشمنی و زندگی مسالمت‌آمیز دست یافته است.

این چیزی بود که در مراسم افتتاحیه المپیک۲۰۰۸ چین نیز می توان نشانی از صلح و صفا را مشاهده کرد. در این مراسم بیش از آنکه چشم های مخاطبین بازی های المپیک، به نمایش ها و آیین های افتتاحیه المپیک خیره شود، بیشتر توجه به سران کشورهای بود که با ورود تیم هایشان به استادیوم از جا بلند شده و با اهتزار در آوردن پرچم هایشان ادای احترام می کردند.

هدف در بازیهای المپیک شرکت است نه پیروزی. اساس آن بر پیروزی استوار نیست بلکه اصل خوب مبارزه کردن است.ورزشکاران جهان برای بدست آوردن اهداف سریعتر، قویتر و بالاتر بدون توجه به ملیت، مذهب ونژاد پیکار می کنند. وشعار کوبرتن را مبنی بر در صفا زیستن، در صفا مبارزه کردن و به نیروی جسمانی خود صدمه نزدن را سرلوحه کار خود قرار می دهند.آنکس که در نبرد ورزش دوست دیگران بماند، آن کس که همنوعان خود را در خور احترام بشمارد به هدف اصلی المپیک رسیده است.

در کنار این مقولات مطرح شده اهمیت بیشتر المپیک برای مقاصد سیاسی است. چرا که مسابقه بین تیم دو کشوردر واقع مسابقه بین دو ملت است؛ دست دادن بازیکنان دو کشور با یکدیگر، لباس عوض کردن و دادن هدیه به یکدیگر و حضور مسوولین رده بالای کشوردر هنگام مسابقه، می تواند زمینه ایجاد نوعی رابطه بین کشورها باشد و بر همین اساس است که ورزش یکی از بهترین ابزارها برای برقراری رابطه بین کشوهاست.

برهمین اساس مظهر المپیک های نوین پنج حلقه است که هر یک نمود یک قاره بوده و مفهوم اصلی آن نشان دادن مودت و دوستی میان مردم سراسر دنیا صرف نظر از عقاید و نژاد آنهاست. پنج دوستی که چین در قالب نشان بازی‌های المپیک ارایه کرده‌است بیانگر پنج عنصراساسی در طبیعت شامل آسمان، زمین، آتش، آب و چوب است و بار مفهومی چون آرزوها و تمایلات بشری و خواست‌های انسان را به دوش می‌کشد. حلقه های که با پیوند به هم می تواند صلح، دوستی و اتحاد را برای کشورها به ارمغان بیاورد.

با توجه به اینکه بشر کنونی با جنگ، تبعیض نژادی و مسائل مشابهی روبرو است و در این راستا، توجه به المپیک و المپیزم یکی از مسیرهای رسیدن به صلح و دوستی است و المپیک ناشی از هیمن دغدغه خردورزان و انسان‌های مسالمت‌جویی است که همواره در جست‌وجو و تکاپوی تحقق نوعی دیگر از زیستن مبتنی بر کرامت انسانی بوده‌اند.

سران کشورهای جهان با دیدگاه‌ها و مشرب‌های فکری مختلف در آیین گشایش المپیک که مظهر و نماد تفکر نوع‌دوستی و جهان عاری از کدورت و نفرت است گردهم می‌آیند، موید این نکته است که حتی قدرت های اول جهان نیز ضرورت نیاز بشر به تعمیق ریشه‌های زندگی آرام و مسالمت‌جویانه را درک کرده‌اند.

امروزه شاید المپیک تنها مسیری باشد که می تواند با کنار هم قرار دادن مردم و سران کشورها در یک کشور نقش سیاست صلحی خود را به خوبی ایفا کند، و فرهنگ در این راستا تنها ابزاری است که می تواند در تمرکز روی تفاهمات مشترک یاری رساند، بازی های المپیک فرصتی برای کشورها بوجود می آورد تا تمدن و فرهنگ خود را به جهانیان معرفی کنند.

المپیک اینک مشخص‌ترین نماد پیشرفت و توانایی کشورها در کلیه شئون اجتماعی، سیاسی و ورزشی است. بی‌جهت نیست که برای کسب میزبانی بازی‌های المپیک جنگی به وسعت جهان درمی‌گیرد و دولتمردان از همه ابزارهای سیاسی برای بخشیدن این امتیاز به مردمشان استفاده می‌برند.