قبله مظلوم

در خلال سال های ۱۹۶۷ ۱۹۹۰ میلادی یهودیان ۴۰ بار به مسجدالاقصی حمله کردند و موافقت نامه صلح و توافقات اوسلو هیچ فایده ای برای توقف تجاوزات نداشت و در خلال سال های ۱۹۹۳ ۱۹۹۸میلادی ۷۲ بار تجاوز به این مسجد ثبت گردید که نشان دهنده افزایش حملات صهیونیست علیه مقدس ترین مکان های مسلمانان است

دکتر محسن محمد صالح مشاور در امور مطالعات فلسطین و تاریخ معاصر عرب درباره تجاوزات صهیونیست ها به مسجد الاقصی باید گفت که در خلال سال های ۱۹۶۷- ۱۹۹۰ میلادی یهودیان ۴۰ بار به مسجدالاقصی حمله کردند و موافقت نامه صلح و توافقات اوسلو هیچ فایده ای برای توقف تجاوزات نداشت و در خلال سال های ۱۹۹۳- ۱۹۹۸میلادی ۷۲ بار تجاوز به این مسجد ثبت گردید که نشان دهنده افزایش حملات صهیونیست علیه مقدس ترین مکان های مسلمانان است.

از برجسته ترین این تجاوزات سوختن مسجد الاقصی در ۲۱ اوت ۱۹۶۹ بود که یک مسیحی متعصب موسوم به دنیس مایکل روهان که وابسته به معبد الله بود در این ماجرا متهم شد. آتش ها به اثاثیه و دیوارهای مسجد سرایت کرد و منبر بزرگی که نورالدین زنگی آن را ساخته و صلاح الدین ایوبی آن را پس از آزاد سازی الاقصی در سال ۱۱۸۷ م.

از دست صلیبیان در این مسجد نصب کرده بود سرایت کرد، یهودیان پس از محاکمه روهان در دادگاهی صوری وی را به بهانه دیوانه بودن تبرئه و او را آزاد کردند. مقامات صهیونیست علاوه بر تاخیر در کمک به اطفای حریق در مسجد الاقصی از ورود هزاران مسلمان به منظور کمک برای خاموش کردن این آتش سوزی ممانعت به عمل آوردند.

سازمان کنفرانس اسلامی یک ماه پس از این آتش سوزی با دعوت از رهبران جهان اسلام خواستار بررسی راه های حمایت از مسجد الاقصی و قدس شریف شد، اما ضعف دولت های اسلامی و عدم صمیمیت و وجود اختلاف ایدئولوژی بین این دولت ها و عدم برداشتن گامی مفید از سوی آنها این سازمان را به نهادی غیر مفید تبدیل کرده است که فعالیت های آن تنها در برگزاری نشست، صدور بیانیه و خالی کردن احساسات خلاصه می شود.

در ۳۰ ژانویه ۱۹۷۶ یکی از دادگاه های “اسرائیلی” با صدور حکم بر حق یهودیان در خواندن نماز در محوطه مسجدالاقصی در هر وقت از روز تاکید کرد. در اول مه ۱۹۸۰ پس از کشف بیش از هزار کیلو ماده انفجاری (تی. ان. تی) توطئه تخریب مسجدالاقصی با شکست رو به رو شد. در آوریل ۱۹۸۲ یک سرباز یهودی به نام آلان جودمان به مسجد الاقصی حمله و به سوی نگهبانان دروازه ها آتش گشود سپس در حالی که به شدت به اطراف تیراندازی می کرد به سمت مسجد قبه الصخره رفت و شماری از نمازگزاران را هدف قرار داد.

سربازان مستقر در پشت بام های منازل مجاور به او در تیراندازی به سوی قبه الصخره یاری رساندند. مسلمانان به سوی مسجد رفتند تا از آن دفاع کنند که در خلال آن حدود صد مسلمان در این درگیری ها هدف قرار گرفت. در همان زمان ایالت متحده آمریکا از حق وتوی خود مانع محکومیت این حادثه از سوی شورای امنیت در ۲۰ آوریل ۱۹۸۲ شد. تلاش برای تخریب مسجد الاقصی در ژانویه، اوت و دسامبر سال ۱۹۸۴ نیز ادامه یافت و در اکتبر ۱۹۸۹ گروهی از هیئت امنای معبد یهودی سنگ بنای معبد سوم را در نزدیکی ورودی مسجد الاقصی نهادند.

مسلمانان در قدس و فلسطین در قدس و فلسطین با وجودی که با اشغال و زورگویی های آن دست و پنجه نرم می کنند پس از آنکه از یاری دولت های عرب و اسلامی ناامید شدند شبانه روز به حمایت از الاقصی می پردازند و همیشه با جان و سنگ از آن دفاع می کنند، هیچ یک از توطئه های یهودیان برای تجاوز به این مسجد مانع دفاع مسلمانان از آن نمی شود حتی اگر دست به قتل عام آنها بزنند، کما اینکه در ۸ اکتبر ۱۹۹۰ در خلال تلاش یهودیان برای قرار دادن سنگ بنای معبد در داخل مسجد الاقصی ۳۴ فلسطین شهید و بیش از ۱۱۵ تن دیگر زخمی شدند. در ۲۵- ۲۷ سپتامبر ۱۹۹۶ نیز در پی افتتاح تونلی در زیر دیوار غربی مسجد الاقصی مسلمانان خشمگین به خروش آمدند که بر اثر آن ۶۲ فلسطینی شهید و ۱۶۰۰ تن دیگر مجروح شدند.

حمایت پلیس فلسطینی از فلسطینیان به کشته شدن ۱۴ سرباز صهیونیست و مجروح شدن ۵۰ تن دیگر شد. سازمان ملل و شورای امنیت ده ها قطعنامه را در زمینه مخالفت با ضمیمه شدن قدس شرقی به سرزمین های تحت اشغال رژیم صهیونیستی صادر و هر گونه اقدامات مادی، اداری یا حقوقی برای تغییر ماهیت قدس را رد کردند.

در این قطعنامه ها رژیم صهیونیستی نیروی اشغالگر محسوب شد و در آن ها تاکید گردید که این رژیم باید از قدس( و تمام کرانه باختری و نواز غزه) خارج شود. اولین قطعنامه از سوی مجمع عمومی سازمان ملل در ۴ ژوئیه ۱۹۶۷ با شماره ۲۲۵۳ صادر شد.

قطعنامه های به طور پیاپی صادر می شد، اما رژیم صهیونیستی قدس را رسما جزو خاک خود قلمداد کرد. مجمع عمومی سازمان ملل با صدور قطعنامه ES ۷۱۲ در ۲۹ ژوئیه ۱۹۸۰ با اکثریت آرا و ۱۱۲ رای موافق، ۷ رای مخالف و ۲۴ رای ممتنع از صهیونیست ها خواست که به طور کامل و بی قید و شرط از همه خاک عربی اشغال شده از جمله قدس خارج شود. شورای امنیت سازمان ملل در ۳۰ ژوئیه ۱۹۸۰ با ۱۴ رای موافق بدون رای مخالف و امتناع آمریکا از رای دادن قطعنامه ای صادر کرد مبنی بر اینکه تمامی اقداماتی که رژیم صهیونیستی برای تغییر وضعیت قدس انجام می دهد باطل است و ضرورت دارد که اشغالگری “اسرائیل” پایان یابد.

صدور این قطعنامه ها تاکنون ادامه دارد. اگر چه در این قطعنامه ها به حقوق فلسطینیان تاکید می شود، اما از هر گونه جدیت و ابزار لازم برای وادار ساختن رژیم صهیونیستی به احترام به قوانین بین المللی بی بهره است.