خداحافظی فیدل کاسترو با قدرت

« فیدل کاسترو » پس از پنج دهه از مقام ریاست جمهوری و فرماندهی کل ارتش کوبا استعفا کرد کاسترو شخصا روز سی ام دی ماه در روزنامه رسمی « گرانما » اعلام کرد « من پست ریاست جمهوری و فرماندهی کل قوا را نه می خواهم و نه می پذیرم تکرار می کنم که نه می خواهم و نه می پذیرم » کاستروی ۸۱ ساله پس از تقریبا ۱۹ ماه و پس از تحمل یک دوره سخت بیماری و واگذاری مسئولیت به برادرش « رائول کاسترو » استعفای خود را اعلام کرد

« فیدل کاسترو » پس از پنج دهه از مقام ریاست جمهوری و فرماندهی کل ارتش کوبا استعفا کرد.

کاسترو شخصا روز سی ام دی ماه در روزنامه رسمی « گرانما » اعلام کرد : « من پست ریاست جمهوری و فرماندهی کل قوا را نه می خواهم و نه می پذیرم تکرار می کنم که نه می خواهم و نه می پذیرم . » کاستروی ۸۱ ساله پس از تقریبا ۱۹ ماه و پس از تحمل یک دوره سخت بیماری و واگذاری مسئولیت به برادرش « رائول کاسترو » استعفای خود را اعلام کرد.

پس از کناره گیری کاسترو مجمع ملی کوبا در جلسه چهارم اسفندماه خود رسما رائول را به جانشینی برادرش فیدل کاسترو برگزید.

« فیدل کاسترو » در دوره ۵۰ ساله زمامداری خود با ۱۰ تن از روسای جمهوری آمریکا همزمان بود . کاسترو و همرزمان انقلابی اش در سال ۱۳۳۸ « فلوخنسیو باتیستا » دیکتاتور تحت حمایت آمریکا را در کوبا سرنگون کردند .

کاسترو که بیماری و دوری نسبی از انظار عمومی نتوانست دیدگاه هایش را در باب محکوم کردن جنگ آمریکا در عراق و نیز خطر نظام سرمایه داری آمریکا برای بشریت از اذهان کوبابی ها بزداید با اعلام کناره گیری از قدرت در واقع فصلی را از تاریخ تحولات سیاسی بست که سرآغاز آن به قرن بیستم برمی گردد.

او در تاریخ ۲۳ مرداد ۱۳۰۵ در « بیرن » واقع در شرق کوبا و مزرعه یک خانواده اسپانیایی تبار متولد شد مکانی که پس از پیروزی انقلاب کوبا به عنوان نخستین مزرعه به دستور کاسترو مصادره شد. کاسترو از همفکران « ارنستو چه گوارا » نماد آرژانتینی تبار انقلاب های چپگرا بود .

کاسترو در سال ۱۳۳۴ پس از آن به موجب یک فرمان عفو عمومی از زندان آزاد شد به مکزیک گریخت و در این کشور با چه گوارا ملاقات کرد.

کاسترو سال ۱۳۳۵ به همراه حدود ۸۰ نفر از یارانش به کوبا بازگشت و با تشکیل یک نیروی چریکی چندین هزار نفره همزمان با آغاز سال ۱۳۳۸ دیکتاتوری باتیستا را فروریخت . کاسترو به علت مقاومت و پایداری اش در برابر آمریکا و جهان سرمایه داری شهرت پیدا کرد.

کاسترو از حمله تحت حمایت « سیا » در « خلیج خوک ها » تلاش های تروریستی متعدد تحریم تجاری درازمدت واشنگتن و نیز از پیامدهای فروپاشی جمهوری شوروی سابق که منبع تامین اغلب نیازهای کوبا در طول ۳۰ سال بود جان سالم به در برد . کاسترو حمایت از گروه های چپ گرا در آمریکای لاتین و اعزام ۳۵۰ هزار نیرو به آنگولا را در کارنامه اش دارد .

به هر صورت نوچپهای مخالف جهانی سازی در سراسر جهان این رهبر چپگرا را به عنوان یک قهرمان و یادآور چه گوارا می دانند.

در همین حال سخنگوی وزارت خارجه آمریکا در واکنش به کناره گیری کاسترو از مقام خود گفت : سیاست کشورش در قبال هاوانا تغییری نکرده است و تحریمهای اقتصادی کوبا ادامه می یابد. « باراک اوباما » و « هیلاری کلینتون » نامزدهای دمکرات در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا نیز گفتند که واشنگتن باید آماده پاسخ مثبت به تغییرات در کوبا باشد.

اوباما گفت : « اگر سران کوبا آماده تغییرات با معنی باشند آمریکا باید آماده اتخاذ تدابیر لازم برای عادی سازی روابط و لغو تحریم اقتصادی باشد که پنجاه سال ادامه داشته است . » وی از سیاست منزوی کردن کوبا انتقاد کرد و سال گذشته گفت در صورت انتخاب شدن آماده مذاکره با کاسترو است .

کاسترو در واکنش به سخنان بوش طی بیانیه ای اعلام کرد هیچ گونه تغییر و تحولی به نحوی که رئیس جمهور آمریکا در انتظار آن است در کوبا ایجاد نخواهد شد.

« فیدل کاسترو » طی این بیانیه اعلام کرد : « جورج بوش » رئیس جمهور آمریکا در نخستین واکنش به کناره گیری من اعلام کرد که این استعفا باید آغاز راه مرحله انتقالی به سوی آزادی و دموکراسی در کوبا باشد اما باید بداند که استعفای من هیچ تغییر و تحولی در کوبا به وجود نخواهد آورد. »