دست های ما

صبر لازم است
تا باورکنیم دست هایمان را
دست های خالی مان
تنها خاک ویرانه ها را لمس کرده اند
خاک ویرانه های آرزوهایمان را
زندگی
از کمر شکستشان
ما بر مزارشان گریه نکردیم
ما فقط …

صبر لازم است

تا باورکنیم دست هایمان را

دست های خالی مان

تنها خاک ویرانه ها را لمس کرده اند

خاک ویرانه های آرزوهایمان را

زندگی

از کمر شکستشان

ما بر مزارشان گریه نکردیم

ما فقط به فکر انتقام بودیم...

و حالا

صبر لازم است

تا باور کنیم دست هایمان را

تنهایی

دلم که می گیرد

آسمان، کویر بی آب و علفی می شود

که نمی داند باران چیست

دلخوشی هایم می ماسند

و حجم تنهایی ام

در اتاق نمی گنجد

و من فکر می کنم

به چشمانی که هیچگاه

کمرنگ شدنم را باور نکردند

یاسمن رضائیان ۱۷ ساله/ تهران