دلیلی برای بچه دار شدن

دوره عجیبی است بعضی می پندارند که زن سالاری است و بعضی معتقدند که فرزند سالاری بسیاری شک دارند که چه کسی باید در خانه برای تصمیم گیری در مورد یک موضوع کوچک حرف آخر را بزند

دوره عجیبی است. بعضی می‌پندارند که زن‌سالاری است و بعضی معتقدند که فرزند‌سالاری. بسیاری شک دارند که چه کسی باید در خانه برای تصمیم‌گیری در مورد یک موضوع کوچک حرف آخر را بزند. اما همین آدم‌های مردد امروز در کودکی و نوجوانی خود هیچگاه برای مقام شامخ تصمیم‌گیر پدر تردیدی نداشتند.

دوره عجیبی است. تردید در رشته تحصیلی و نگرانی در مورد انتخاب شغل یا همسر راحتت نمی‌گذارند. این تردیدها بعد از انتخاب هم دست از سر طرف بر نمی‌دارند. با چند مشکل کاری، تردید در انتخاب شغل به سراغش می‌آید و با اولین بحث خانوادگی، تردید در مورد انتخاب همسر و جایگاه متفاوت خانوادگی و طبقاتی او و همسرش و ...در این دوره پر از دغدغه به خیلی از کارهایی که اساس جامعه به شمار می‌آید تردیدآمیز نگریسته می‌شود. بسیاری از جوانان نمی‌دانند که با چه شخصی می‌توانند زیر یک سقف زندگی کنند و احساس خوشبختی داشته باشند.

احساس خوشبختی در برخی افراد آن‌قدر نسبی و پرتلاطم است که با کوچک‌ترین اتفاقی رنگ عوض می‌کند. یک زوج جوان در شرایطی می‌توانند گام‌های دیگر زندگی خود را به درستی بردارند که در مورد بدیهیات و اصول اولیه زندگی خود به نتیجه و اشتراک نظر رسیده باشند. به دنبال رعایت این اصل مهم است که آنها می‌توانند به موضوعات دیگری مثل بچه‌دار شدن بیندیشند. این طرز فکر که وجود بچه در زندگی‌ موجب از بین رفتن اختلافات می‌شود قابل تعمیم نیست و از سوی دیگر، ممکن است موجب ایجاد اختلافات جدیدی بشود. البته زوج‌های جوان زیادی نیز هستند که پیش از بچه‌دارشدن بر سر موضوعات خرد و کوچک مشاجراتی داشته اند، اما پس از ورود بچه به زندگی آنها، شرایط بهتری برای خود ایجاد کرده‌اند.

باید یادمان باشد که هر فرزندی ممکن است در مورد علت وجودی خود از پدر و مادرش بپرسد و والدین او در شرایطی می‌توانند پاسخ قانع کننده‌ای به او بدهند که او نیز در احساس مثبت آنها از وجود خود شریک باشد

گرچه به احادیث و روایات و اقوالی که در مورد برکات حضور فرزند در خانواده ذکر می‌شود احترام می‌گذاریم، نباید دقت و تعمق در شرایطی را که فرزندی به خانواده اضافه می‌شود از یاد ببریم. طبیعی است که زوجی که از زندگی در کنار هم احساس رضایت ندارند با وجود بچه تنها در دعوای خود به یادگیری خواهند پرداخت. زوجی که از منابع درآمد، شغل و پایگاه اجتماعی و اقتصادی خود مطمئن نیست با به دنیا آوردن بچه خطر بزرگی در حق خود و فرزندش کرده است.

همگی اذعان داریم که بچه‌دارشدن، احساس روحانی مادری و شیرینی مسئولیت‌پذیری پدرشدن احساسات بی‌بدیلی است که نمی‌توان آن را با هیچ نعمت دیگری مقایسه کرد، اما باید یادمان باشد که هر فرزندی ممکن است در مورد علت وجودی خود از پدر و مادرش بپرسد و والدین او در شرایطی می‌توانند پاسخ قانع کننده‌ای به او بدهند که او نیز در احساس مثبت آنها از وجود خود شریک باشد. بچه‌دار شدن آغاز راهی است که تا پایان عمر باید برای آن پاسخگو بود. در شرایط جدایی، بیکاری، اعتیاد، ناهنجاری‌های اخلاقی و مشکلاتی از این دست، پاسخ به این سؤال سخت خواهد بود.

لذا توصیه می کنیم پیش از تصمیم برای بچه دار شدن و بارداری به یک ارزیابی همراه با همسرتان بپردازید.

اینکه پاسخ شما به این سوالات مثبت یا منفی باشد، به هیچ وجه نمی تواند مشخص کند که ارتباط شما با کودک خودتان چگونه خواهد بود؛ اما اگر کمی درباره این سوالات فکر کنید، می توانید به برخی از فرضیات خود پس از فرزند دار شدن پی ببرید.

آیا شما زمانی را به گذراندن با کودکان اختصاص می دهید؟ آیا از این کار لذت می برید؟

شما با کودکان در کدامین گروه سنی، احساس راحتی بیشتری می کنید؟ به سمت کدام گروه سنی از کودکان جذب می شوید؟

اگر با یک گروه سنی خاص از کودکان راحت نیستید، این امر ممکن است بیانگر مشکلاتی در کودکی خود شما باشد که باید حل شوند. همچنین، توجه به این سوالات می تواند یک تست واقع بینانه بسیار خوب باشد: اگر بچه دار شوید، برای همیشه یک پدر یا مادر شده اید و نمی توانید از بچه ها فقط در آن سنینی که "ناز و بامزه" هستند، نگهداری کنید!

● نظر شما در مورد مسوولیتها و تعهدات والدین چیست؟

این سوال به شما کمک می کند تا لازمه های پدر یا مادر بودن را شناخته و مشخص کنید که آیا می توانید با این موارد کنار بیایید یا خیر؟

چگونه با استرس کنار می آیید؟ آیا چیزی هست که دوست داشته باشید کودک شما شاهد آن باشد؟ چگونه این روش کنار آمدن با استرس را فرا گرفته اید؟ میزان استرس شما می تواند بر کودکان و همچنین توانایی شما در ایفای نقش خود به عنوان پدر یا مادر، اثر بگذارد. اگر احساس می کنید که نمی توانید استرس خود را به خوبی مدیریت کنید، اکنون زمان مناسب برای یاد گرفتن تکنیک ها و مکانیسمهای مناسب جهت کنار آمدن با استرس، فرا رسیده است.

● آرزوهای شما در مورد پدر یا مادر شدن چیست؟ اگر به آرزوهای خود نرسید، چه اتفاقی خواهد افتاد؟

دقت کنید که اگر بچه دار شوید، غیر از در آغوش گرفتن کودک یا خندیدن با او، وظایف بسیار زیاد و شاید خسته کننده دیگری نیز هست که بر عهده شما قرار می گیرد. زمانهای سخت و ناامید کننده هم وجود دارند و البته کودکان شما نیز ممکن است دقیقا همان چیزی که شما انتظار دارید، از آب در نیایند.

از چه چیزهایی می ترسید؟ از چه مواردی نگران هستید؟ اگر یکی از این موارد واقعا در زندگی شما رخ بدهد، چه اتفاقی برای شما و کودکتان خواهد افتاد؟

شما نمی توانید نگرانیهای خود را پیشاپیش حل کنید. برخی از جنبه های بچه دار شدن، نگران کننده هستند. در واقع، کاری که شما می خواهید انجام دهید، مسوولیت زیادی را بر عهده شما قرار خواهد داد. اما توجه به این موارد در این زمان، می تواند به شما کمک کند تا آنها را مطرح کرده و مورد بررسی قرار دهید.

● تا چه حد می خواهید مشابه با پدر و مادر خودتان رفتار کنید؟ اگر می خواهید متفاوت باشید، چقدر و چرا؟

والدین ما، بهترین الگوهایی هستند که برای تربیت و بزرگ کردن کودک، پیش روی خود داریم. برخی از تجربه ها یا درسهای آنها مثبت بوده و برخی دیگر منفی بوده اند. دورانی را که با والدین خود زندگی می کرده اید بررسی کنید و ببینید که از موفقیتها یا شکستهای آنها چه درسهایی می توانید بگیرید.

● به عنوان یک کودک، نظرتان در مورد پدر و مادر خوب چه بود؟ چه کسانی را "والدین خوب" می دانستید؟

این نیز یک سوال دیگر است که می تواند به شما کمک کند تا انتظارات خود را از والدین، مورد بررسی قرار دهید و پیش فرضهایی را که ممکن است مناسب یا مفید نباشند، دور بریزید.

پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله :خانه‏ای که کودک در آن نباشد ، برکت ندارد.(کنز العمّال ، ح ۴۴۴۲۵)

● تاریخچه خانوادگی شما

این سوالات به شما کمک خواهند کرد تا احساسات سرکوب شده ای را که بر فرآیند تصمیم گیری شما تاثیر می گذارند، شناسایی کنید. در اغلب موارد، مشکلات حل نشده یا احتمالا شناخته نشده ای که ناشی از شکستهای اوائل زندگی هستند، سدی برای تصمیم های بزرگ خواهند بود. یکی از این تصمیم های بزرگ می تواند تصمیم برای بچه دار شدن باشد.

از چه چیزی از دوران کودکی لذت می برده اید؟ از چه چیز یا چیزهایی لذت نمی برده اید؟

از کدام رفتارها یا عملکردهای والدین خود، بسیار راضی و خوشنود بوده اید؟ کدام کارهای آنها به نظر شما چندان خوب نبوده است؟

آیا یکی از والدین (یا یکی دیگر از اعضای خانواده) در دوران کودکی شما به بیماری سخت یا کشنده ای مبتلا بوده است؟ آیا این مشکل، شما را شدیدا تحت تاثیر قرار داده است؟

مشکلات حل نشده دوران کودکی، سدی در برای تصمیم های بزرگ می باشند. یکی از این تصمیم های بزرگ می تواند تصمیم برای بچه دار شدن باشد.

● ارزشهای شما

این سوالات به شما کمک خواهند کرد تا گرایشها و ارزشهایی را که به پدر یا مادر بودن مربوط می دانید، مشخص کنید. همچنین این سوالات به شما کمک خواهند کرد تا تفاوتهای (احتمالی) بین خود و همسرتان را شناسایی کنید.

دوست دارید از کدام مواردی که از والدینتان یاد گرفته اید، صرف نظر کنید؟ کدام موارد را دوست دارید حفظ کنید؟

ترجیحات شما برای کودکانتان، چه مواردی هستند؟ به عنوان مثال، آیا دوست دارید که آنها تحصیلات دانشگاهی داشته باشند؟ دوست دارید چه ارزشهایی را به آنها القا کنید؟

همه ما، به همراه مجموعه ای از ارزشها (ارزشهایی که عموما ناگفته هستند) به استقبال بچه دار شدن می رویم. این سوال به شما کمک می کند تا آرزوها و رویاهایی را که برای کودک خود دارید، مشخص و روشن سازید.

● در مورد تربیت کودکان، چه فکر می کنید؟

شما می توانید پاسخ خود را برای این سوال بنویسید، از همسرتان نیز بخواهید تا این کار را انجام دهد و سپس پاسخهای خود را با یکدیگر مقایسه کنید. این مورد، یکی از مواردی است که پدر و مادرها معمولا بر سر آن با یکدیگر اختلاف نظر دارند. البته باید بدانید که حتی اگر اکنون هم در باره این موارد با یکدیگر صحبت کنید، مانع از بروز اختلاف در آینده نخواهد شد؛ اما این کار (صحبت درباره نحوه تربیت کودک) فرصتی را برای تعیین برخی حدود و همچنین تعیین نسبی آنچه می خواهید انجام دهید، فراهم می کند.

شما پس از بچه دار شدن نمی توانید هر کاری را که دوست دارید، در هر وقتی که دوست دارید (مانند دوران پیش از حاملگی) انجام دهید؛ بلکه باید اثرات آن را بر کودکان خود نیز در نظر بگیرید. آنها باید اولویت اول شما باشند و اینگونه هم خواهند بود. آیا برای این مورد آمادگی دارید؟

زندگی شما و تغییراتی که ممکن است در آن رخ دهد

پاسخ دادن به این سوالات، موجب می شود که درک مناسبی از واقعیتهای عملی وضعیت زندگی خود به دست آورید. شما باید این واقعیتها یا شاید در برخی موارد، محدودیتها را پیش از اقدام برای بچه دار شدن، در نظر بگیرید.

با افرادی که تصمیم گرفته اند بچه دار نشوند، همین طور با افرادی که تصمیم گرفته اند بچه دار شوند، صحبت کنید. حرفهایی که آنها می زنند، چه تاثیری بر شما می گذارد؟ درباره صبحتهای آنها، چه احساسی دارید؟

البته ما توصیه نمی کنیم که بر مبنای حرفهای دیگران تصمیم بگیرید، اما گوش دادن به صحبتهای دوستان و آشنایان در مورد انتخاب شان، می تواند مسائل جدیدی را برای شما مطرح کند که شاید تاکنون متوجه آنها نبودید یا اصلا به آن فکر نمی کردید. شاید ذهنیت ناگفته ای در شما وجود داشته که با شنیدن آن از زبان دیگری بهتر بتوانید آنرا پردازش کنید.

● تا چه حد از کمک و پشتیبانی دیگران برخوردار هستید؟

بدیهی است که برای بزرگ کردن و تربیت کودک خود به کمک تعداد زیادی از افراد نیاز ندارید، اما اگر چند نفر را در اطراف خود داشته باشید که در مواقع ضروری بتوانید به آنها تکیه کنید، برای شما بسیار مفید خواهد بود. بزرگ کردن کودکان به تنهایی و بدون کمک دیگران، بسیار دشوار خواهد بود. آیا همسر، اعضای خانواده یا دوستانی در نزدیکی خود دارید که بتوانید روی کمک آنها حساب کنید؟ کمکهای آنها، پیش نیازی برای بچه دار شدن محسوب نمی شود، اما می تواند یک مکمل بسیار مناسب و مهم باشد.

از اوقات فراغت خود، چه استفاده ای می کنید؟ اگر اصلا اوقات فراغت نداشته باشید، چه کار خواهید کرد؟

این مورد، یکی از واقعیتهایی است که پس از بچه دار شدن در عمل با آن مواجه خواهید شد. شما پس از بچه دار شدن نمی توانید هر کاری را که دوست دارید، در هر وقتی که دوست دارید (مانند دوران پیش از حاملگی) انجام دهید؛ بلکه باید اثرات آن را بر کودکان خود نیز در نظر بگیرید. آنها باید اولویت اول شما باشند و اینگونه هم خواهند بود. آیا برای این مورد آمادگی دارید؟

● فکر می کنید زندگی شما با چه تغییراتی مواجه خواهد شد؟

روشن است: تغییراتی در زندگی شما رخ خواهد داد که بازگشت پذیر نخواهد بود. اکثر والدین می گویند که این تغییرات مثبت بوده اند، اما میزان تاثیر بچه دار شدن بر وقت، انرژی، آرزوها و تمایلات شما، بسیار شدید خواهد بود. زمانی را به فکر کردن در مورد زندگی جدیدی که می خواهید تجربه کنید، اختصاص دهید.

فرآوری : کهتری