لذت نورانی در فهدلر نور

سال ها می گذرد و مردم جهان و مسلمانان به ویژه شیعیان در انتظار نور هستی كه هدایت وسعادت را برای بشریت به ارمغان خواهد آوردهستند اما انتظاری كه فلسفه و چگونگی آن معلوم نیست

سال‌ها می‌گذرد و مردم‌ جهان‌ و مسلمانان‌ به‌ویژه‌ شیعیان‌ در انتظار نور هستی‌ كه‌ هدایت‌ وسعادت‌ را برای‌ بشریت‌ به‌ ارمغان‌ خواهد آوردهستند اما انتظاری‌ كه‌ فلسفه‌ و چگونگی‌ آن‌ معلوم‌نیست‌. عده‌ای‌ دست‌ از تدبیر جامعه‌ شسته‌ و به‌گوشه‌ای‌ نشسته‌ منتظر امید و نور هستند و عده‌ای‌دیگر مرتكب‌ هركاری‌ می‌شوند و خود را منتظرمی‌دانند و شماری‌ دیگر اصل‌ انتظار را نپذیرفتنداینان‌ همه‌ برباور خود عمل‌ می‌كنند و تا آنجا خودرا در عقیده‌ درست‌ می‌دانند كه‌ هیچ‌ گونه‌عقب‌نشینی‌ نخواهند داشت‌ زیرا خود را محق‌ وواصل‌ به‌ حقیقت‌ می‌دانند و حتی‌ دلسوزانه‌دیگران‌ را به‌ برداشت‌ خود دعوت‌ می‌كنند، اماحقیقت‌ انتظار نور چیست‌؟ و شیعیان‌ در این‌ انتظارطولانی‌ چگونه‌ باید عمل‌ كنند كه‌ انتظار آنان‌ به‌استقبال‌ باشكوه‌ تبدیل‌ شود؟

نیمه‌ شعبان‌های‌ فراوانی‌ با جشنهای‌ متعددسپری‌ شد و میلیون‌ها نفر در طول‌ تاریخ‌ هزار ساله‌این‌ جشنها سهیم‌ بودند و شركت‌ جستند.خاطره‌های‌ شیرین‌ شبهای‌ خوش‌، اشعار بلیغ‌ وفصیح‌، خرج‌های‌ سنگین‌ و... همه‌ و همه‌ درصفحات‌ تاریخ‌ ثبت‌ و ضبط است‌ اما همواره‌ این‌پرسش‌ باقیست‌، معنای‌ واقعی‌ انتظار امام‌زمان‌(ع‌) آخرین‌ ولی‌ا... الاعظم‌ چه‌ تعریفی‌دارد؟ با این‌ پرسش‌ مخاطبان‌ مختلفی‌ از جوانان‌،میانسالان‌ و سالخوردگان‌ و صاحب‌ حرف‌ و مشاغل‌گوناگون‌ و عالمان‌ علوم‌ متعدد و حتی‌ كم‌سوادان‌و بی‌سوادان‌ مواجه‌ هستند، منتظر كیست‌؟ وچگونه‌ باید زندگی‌ كند؟ به‌ چه‌ آرمانی‌ عاشقانه‌بیندیشد و روزگار عمر خود را سپری‌ كند.

در فرهنگ‌ شیعه‌، ما منتظر كمال‌ مطلق‌ هستیم‌ ومی‌خواهیم‌ به‌ ملاقات‌ او برویم‌ و او را ببینیم‌ و با اوسخن‌ بگوییم‌ سخن‌ از یك‌ تاریخ‌ مظلومیت‌ ومحرومیت‌، سخن‌ از ظلم‌ و جور، سخن‌ از فقدان‌ولی‌ا... الاعظم‌، سخن‌ از قلت‌ دوستان‌، سخن‌ ازكثرت‌ دشمنان‌، سخن‌ از تنهایی‌ و تنهایی‌ وتنهایی‌... با چه‌ جان‌ و حالی‌ به‌ انتظار او برای‌دیدار منتظر هستیم‌ آیا چشمانی‌ پر از گناه‌،شكم‌هایی‌ پر از حرام‌، تفاخر عالمان‌، تكاثرثروتمندان‌، عجب‌ عابدان‌، تكسب‌ عارفان‌،جاه‌طلبی‌ حاكمان‌ و بی‌قناعتی‌ فقیران‌ انتظارمهدی‌ موعود(ع‌) است‌؟

گمان‌ ندارم‌ جوانی‌، خود را مهدوی‌ بداند وگناه‌ كند، كاسبی‌ خود را مهدوی‌ بداند و كسب‌حرام‌ كند، خانواده‌ای‌ خود را مهدوی‌ بداند وآتش‌ نزاع‌ و فتنه‌ در آن‌ بالا باشد، عالمی‌ خود رامهدوی‌ بداند ولی‌ علم‌ را برای‌ تكسب‌ و تفاخر نزدجاهلان‌ به‌ كار بندد، ثروتمندی‌ خود را مهدوی‌بداند و با شكمی‌ انباشته‌ از حرام‌ در كنار گرسنگان‌فقیر سیر در قصر مجلل‌ سر بربالین‌ بگذارد وحاكمی‌ خود را مهدوی‌ بداند ولی‌ تواضع‌ وخدمتگزاری‌ را فراموش‌ كرده‌ باشد.

انتظار نور لذت‌ نورانی‌ می‌خواهد و لذت‌نورانی‌ تنها با درك‌ مفاهیم‌ و معانی‌ متعالی‌ زیستن‌از جوانی‌ تا پایان‌ عمر متصور است‌. انتظار واقعی‌نور در اعمال‌ نورانی‌ است‌ كه‌ در جان‌ ما تابش‌معرفت‌ و روشنایی‌ می‌آورد و رفتن‌ به‌ جهان‌ دیگررا كه‌ پل‌ آن‌ را مرگ‌ می‌نامند به‌ سفری‌ شیرین‌ وروزشماری‌ بهجت‌آفرین‌ برای‌ وصل‌ به‌ نور مطلق‌تبدیل‌ می‌كند. جوان‌ عاشق‌ مهدی‌ آن‌ طاوس‌بهشت‌ و نور آفرینش‌، نگاه‌ و سماع‌ و گفتار و كردارحرام‌ ندارد یا حتی‌الامكان‌ براین‌ اعتقاد مواظب‌است‌ كه‌ مرتكب‌ حرام‌ نشود جان‌ شیدای‌ او هاله‌جان‌ مولی‌ و مراد می‌شود و چون‌ به‌ یاد غربت‌مهدی‌ فاطمه‌(س‌) می‌افتد به‌ تنهایی‌ می‌گرید و به‌خاطر عشق‌ ناب‌ جانش‌ به‌ آقا و مولای‌ خود بعد ازتغذیه‌ اعمال‌ نیك‌ به‌ تنفس‌ دعای‌ فرج‌، نسیم‌روحبخش‌ و امید آفرین‌ انتظار را استنشاق‌ می‌كندو با تمام‌ وجود به‌ احترام‌ قائم‌ آل‌ محمد(ص‌) به‌طور دائم‌ به‌ انجام‌ واجب‌ و ترك‌ حرام‌ جدش‌قائم‌ و مواظب‌ است‌. خواهد آمد و از میان‌ ركن‌ ومقام‌ تكبیر خدای‌ بزرگ‌ دارد اما منتظران‌ درانتظار او باید جان‌ خود را به‌ لذت‌ نورانی‌ انتظاركه‌ همان‌ انجام‌ واجب‌ و ترك‌ حرام‌ در عشق‌عبادت‌ حضرت‌ رب‌الارباب‌ است‌ عجین‌ سازنند وبه‌ طور دائم‌ در یاد آن‌ نور پنهان‌، پس‌ ابرغیبت‌تجلی‌ فرج‌ و ظهور او را از خدای‌ بزرگ‌ عالمیان‌تمنا كنند چرا كه‌ جان‌ عاشقان‌ مهدی‌(ع‌) باید هم‌سنخ‌ جان‌ مهدی‌(عج‌) باشد تا به‌ انتظار او بنشیند.