بررسی اثر مهار کننده انقباض رحمی در پارگی زودرس کیسه آب در طی مدت ۶ ماه

این مطالعه به منظور تعیین اثر مهارکننده انقباض رحمی در پارگی زودرس کیسه آب در طی مدت ۶ ماه از دی ماه ۱۳۷۸ تا تیرماه ۱۳۷۹در بخش مامایی بیمارستان قائم مشهد انجام شده است

این مطالعه به منظور تعیین اثر مهارکننده انقباض رحمی در پارگی زودرس کیسه آب در طی مدت ۶ ماه از دی ماه ۱۳۷۸ تا تیرماه ۱۳۷۹در بخش مامایی بیمارستان قائم مشهد انجام شده است. در مجموع، از ۱۵۰ نفر مراجعه کننده در محدوده سنی حاملگی ۳۷-۲۶ هفته، هفتاد نفر ممنوعیت استفاده از توکولیتیک را داشته و یا در فاز فعال زایمان قرار داشتند.

۸۰ نفر باقیمانده به دو گروه درمان انتظاری و تجویز توکولیتیک تقسیم بندی شدند، سعی بر تشابه تا حد امکان در دو گروه وجود داشت.در گروه توکولیتیک از مسکن و هیدراتاسیون و سولفات منیزیوم جهت مهار انقباضات استفاده شد و در گروه شاهد، درمان انتظاری صورت گرفت. نتایج حاصله با آزمون های آماری سنجیده شده و در جداول توافقی رسم شد. محدوده سنی افراد ۴۶-۱۵ سال با میانگین سنی ۲۴.۳ و انحراف معیار ۵ بود. ۴۶.۳ درصد بیماران نخست زا بودند.

میانگین سن حاملگی ۳۲.۱ با انحراف معیار ۲.۵ بود. ارتباط معنی دار بین سن حاملگی و نوع درمان وجود نداشت. در دو گروه تعداد بیماران با سن حاملگی کمتر یا مساوی و بیشتر از ۳۱ هفته حاملگی برابر بود. در گروه درمان با سولفات منیزیوم در ۳۵ درصد موارد و در درمان انتظاری در ۷.۵ درصد موارد زایمان مهار شد. بین نوع درمان و پاسخ به آن ارتباط معنی دار وجود داشت ولی تجویز سولفات منیزیوم بر روش زایمان یا پیش آگهی نوزاد اثری نداشت. هیچگونه عوارض مادری در استفاده از درمان مهارکننده مشاهده نشد. نتیجه این مطالعه، موفقیت آمیز بودن درمان مهارکننده در توقف زایمان زودرس در PPROM بدون عوارض مادری یا جنینی است.

عنوان	فایل
بررسی اثر مهار کننده انقباض رحمی در پارگی زودرس کیسه آب در طی مدت ۶ ماه	application/pdf barresie asare mahar konande enghebaze rahemi.pdf 188 KB	دانلود

زهره یوسفی

ملیحه حسن زاده مفرد