ژرفای زندان، معراج امام موسی کاظم (ع)

۲۵ رجب سال ۱۸۳ هجری مصادف با سالروز شهادت امامی است که نه ژرفای زندان و نه سختی غل و زنجیر نتوانست او را از اطاعت معبود و عبادت درگاه پروردگارش لحظه ای غافل کند.
۲۵ رجب سال ۱۸۳ …

۲۵ رجب سال ۱۸۳ هجری مصادف با سالروز شهادت امامی است که نه ژرفای زندان و نه سختی غل و زنجیر نتوانست او را از اطاعت معبود و عبادت درگاه پروردگارش لحظه ای غافل کند.

۲۵ رجب سال ۱۸۳ هجری سالروز شهادت امامی است که تنها به جرم ایمان و تقوا و برتری اش نسبت به خلیفه زمانش هارون الرشید، بیش از نیمی از سال های عمر شریف امامتش را در زندان و سیاه چاله ها سپری کرد.

امامی که به خاطر اخلاق بزرگوارانه اش" زاهر" نام گرفت و در تمام دوران اسارتش در زندان های مخوف، حتی زندان بان های جبار را مبهوت رفتار خویش ساخت.

کنج زندان های بصره و بغداد آن عصر، با زمزمه های شبانه اش بیگانه نبودند و در حالی که در تاریکی سیاه چاله های هارون الرشید شب و روز برای او به تیرگی دل زمامداران زمانش شده بود، عبد صالح خدا موسی بن جعفر(ع)، در سجده های طولانی از شب تا صبح نه خدا و نه شیعیانش را از یاد نبرد.

آن قدر صبر داشت که صابرش می گفتند و در سال های خارج از زندان آن چنان تلاشگر و اهل مجاهده بود که "زین المجتهدین" لقبش دادند. در فرو بردن خشم آن چنان مداومت داشت که لقب "کاظم" برازنده اش شد و بسیار امین و شجاع و عابد و صریح الهجه بود.

حتی در سال های طولانی زندان هم شیعیان و دوستدارانش را از یاد نبرد و دعا برای آنان را فراموش نمی کرد و از این جهت اگر چه زمان زیادی را از یارانش دور بود اما همه از خیر کثیر او بهره مند بودند.

سال های سخت زندان با شکنجه هایش سخت و سخت تر می گذشت تا آنجایی که غل و زنجیر جزئی از بدن مطهرش شده بود و آثار آنها حتی بر استخوان هایش تاثیر گذاشته بود.

سرانجام در کنج زندان با زهر عداوت مسموم شد

سرانجام نه کینه هارون الرشید، نه ددمنشی زندان بان ها و نه در و دیوار سیاه چاله ها تاب این همه صبر و شکیبایی را نیاوردند و درحالی که تن پاکش از تحمل غل و زنجیرهای سخت و سنگین سال های اسارت، خسته بود، در کنج زندان با زهر عداوت مسموم شد و به شهادت رسید.

مانند سیره جدش امیرالمومنین علی(ع)، بعد از شهادتش بود که فقرای مدینه فهمیدند، آن که با آنها هم دردی می کرد و برای آنان شبانه آذوقه می آورد، موسی بن جعفر(ع) امام هفتم بود.

تن مطهرش در کاظمین عراق مدفون شد و بعد از آن مامنی برای هر آنچه عاشق سوخته دل است. قسم بر سجده های کنج زندانش که هیچ نیازمندی را دست خالی از درش رد نمی کند و از این روست که او را باب الحوائج موسی بن جعفر(ع) می‌نامند.

و ایران به خود می بالد که میزبان فرزندان عزیز و مکرم این امام بزرگوار از جمله علی بن موسی الرضا(ع) امام هشتم شیعیان در مشهد، کریمه آل طا فاطمه معصومه(س) در قم و حضرت احمد بن موسی شاهچراغ‌(ع) در شیراز است.