پیر آزادگان

راز عظیم خلقت گنجینه بزرگ آفرینش, منظور خدا از آفرینش بشر و انبیا و آنچه را كه عرفا و زهاد و اهل علم دارند دنبال آن می گردند, آن سر مگوست چیزی نیست به جز خدمت به خلق, آن هم بدون داشتن چشمداشتی

«راز عظیم خلقت گنجینه بزرگ آفرینش، منظور خدا از آفرینش بشر و انبیا و آنچه را كه عرفا و زهاد و اهل علم دارند دنبال آن می گردند، آن سر مگوست؛ چیزی نیست به جز خدمت به خلق، آن هم بدون داشتن چشمداشتی. آزاده ای سؤال كرد: چقدر؟ فرمود: آنقدر كه خاك شوی و مردم در رسیدن به خواسته های مشروع شان پا روی تو بگذارند.»

اینها جملاتی از پیر آزادگان و مراد سالكان عاشقی است كه سال ها چهره دلنشینش آرام بخش وجود مبارزان، مجاهدان و اسرای دربند طاغوت قبل از انقلاب و بعد از انقلاب در زندان های بعثی بود.

مقاومت ده ساله حجت الاسلام ابوترابی فرد دربازداشتگاههای رژیم بعثی شخصیت بزرگی از او ساخت.او ماههای اولیه اسارت را در سلول های بغداد گذراند و شكنجه های بعثیون نتوانست او را از پای دربیاورد. آن روزها در ایران شایع شد كه ایشان به شهادت رسیده است. مجالس بزرگداشت، پیام تسلیت امام خمینی(ره) به مجلس شورای اسلامی و عزای عمومی و تعطیلی قزوین ابعادی از شخصیت آن عالم عامل را تا اندازه ای برای مردم روشن ساخت و دولت عراق نیز از این طریق ایشان را به عنوان یك روحانی سرشناس، شناسایی كرد. سرانجام پس از دوازده ماه زندانی بودن در سلول و تحمل شكنجه های طاقت فرسا، از قبیل سوراخ كردن سر مبارك ایشان با میخ و دوبار تا پای چوبه دار رفتن، با لطف و رحمت الهی و امداد غیبی پروردگار عالم، ایشان به اردوگاه و به جمع دیگر اسیران مظلوم منتقل شد. حجت الاسلام سیدعلی اكبر ابوترابی هدیه ای الهی از سوی خدا برای اسیران ایرانی بود. او با معنویت، سعه صدر، حلم و بردباری فوق العاده مكر و حیله دشمنان بعثی را بی تأثیر نمود و در جهت تقویت روحیه ایمان و مقاومت آنان از هیچ اقدام و ایثاری دریغ نكرد. عراقیها بارها او را از این اردوگاه به آن اردوگاه و یا به بغداد فرستادند؛ اما او هیچ گاه دست از تلاش و مجاهدت خویش برنداشت. بیش از شش بار به بغداد فرستاده شد و مورد بازجویی و شكنجه قرار گرفت، اما همچنان استوار و مقاوم راه پرمشقت اسارت را به طور اصولی پیمود. تعیین سیاستهای اصولی و خط مشی اسیران ایرانی، چیزی نبود كه از عهده هر كسی برآید. شبانه روز با گفتار آرام و منطقی و رفتار جاذب خویش می كوشید تا از سویی اسیران ایرانی را در سلامت روحی و جسمی نگه دارد و روز به روز بر امید و ایمان آنها بیفزاید و از سوی دیگر از شدت خشونت دشمن كاسته و توطئه های آنان را خنثی سازد.

اردوگاههای عنبر، موصل شماره ۱ ، ۲ ، ۳ ، ۴ و رمادیه ،۲ تكریت شماره ۵ ، ۱۷ و ۱۸ و سلولهای زندانهای مخوف بغداد شاهد خوبیها و تلاشهای خستگی ناپذپر آن عارف مبارز بود.