حتی كره ای ها هم ناراضی اند

حسن دیگر فوتبال كره جنوبی داشتن تركیبی جوان و آینده دار است كه نه تنها می توانند در كوتاه مدت در جام ملت های آسیا موثر واقع شوند بلكه برای جام جهانی ۲۰۱۰ نیز می توان روی آنها حساب كرد بد نیست بدانید از ۲۳ بازیكن اعزامی كره به آلمان ۱۱ نفر زیر ۲۵ سال بودند آیا ایران, ژاپن و عربستان می توانند به همین آمار و میزان و اعداد ببالند و به چنین شاخصه هایی دلخوش باشند

● سهمیه آسیا كم می شود

اگر كره جنوبی را نادیده بگیریم، نتایج حاصله آسیا در دور پایانی جام جهانی فوتبال ۲۰۰۶ به قدری بد بود كه حتی محمد بن همام رئیس كنفدراسیون فوتبال این قاره نیز قبول و اعتراف كرد كه دیگر نمی توان چیزی را از فیفا طلب كرد و حتی حفظ سهمیه فعلی قاره كهن در دور پایانی جام های جهانی (۴ تیم) نیز به غایت سخت خواهد بود.

كره جنوبی تنها تیم آسیایی بود كه شانسی حقیقی برای راهیابی به دور دوم جام جهانی امسال داشت و كافی بود در مسابقه آخرش كه در برابر سوئیس بود، به پیروزی می رسید و یا فرانسه را در مقابل توگو پیروز نمی دید و همین برای راهیابی اش به جمع ۱۶ تیم حاضر در مرحله دوم كفایت می كرد. اما شكست ۰-۲ در برابر سوئیسی ها و پیروزی فرانسه بر رقیب آفریقایی اش، سوئیس و فرانسه را راهی مرحله بعدی كرد و تیم دیك ادووكات را كنار دست سایر آسیایی های حذف شده قرار داد.

ناراحتی ادووكات بابت عدم صعود كره ای ها به مرحله حذفی جام جهانی به حد و شكلی بود كه بلافاصله از رهبری تیم كره استعفا داد و پیم وربیك دستیار و هموطن او به عنوان جانشین موقتی وی برگزیده شد، ولی سایر آسیایی ها آرزو داشتند و دارند كه ای كاش سرنوشتی مثل كره در این جام می داشتند. به واقع اگر كره از ۳ بازی اش ۴ پوئن اندوخت سهم ایران، عربستان و ژاپن فقط یك امتیاز در سه دیدارشان و حذف قاطعانه در مرحله نخست بود.

● بدون توجیه

عربستان در دیدار اولش كه در برابر تونس بود بد كار نكرد و حتی تا وقت تلف شده صاحب برتری ۱-۲ بود، اما با گلی كه در این مقطع از راضی جیدی مهاجم تونس خورد، برد را با تساوی ۲-۲ عوض كرد. این بهترین نتیجه ای بود كه عربستان در این جام گرفت و در دو دیدار بعدی اش ۰-۴ به اوكراین و ۰-۱ به اسپانیا باخت.

برخی معتقد بودند شكست سبك در برابر تیم لوئیس آراگونس چیزی همانند یك پیروزی بوده است اما این را هم نمی شد نادیده گرفت كه خوردن ۴ گل از اوكراینی كه خود در دیدار قبلی اش همین تعداد گل از اسپانیا خورده بود، فقط یك شكست سنگین برای عربستان بوده و هیچ توجیه دیگری نداشته است. این چنین بود كه عربستان در گروه هشتم به رتبه آخر رسید و مثل دو جام قبلی (و برخلاف جام ۱۹۹۴) به مرحله دوم راه نیافت.

ژاپن هم در گروه ششم متحمل دو باخت شد و فقط در برابر كرواسی شكست نخورد، اما در آن روز هم كاواگوچی دروازه بان این كشور یك ضربه پنالتی كروات ها را مهار كرد و ژاپنی ها خوش اقبالی های دیگری هم داشتند. ژاپن در بازی با برزیل گل اول را توسط تامادا با زیبایی هر چه تمام تر زد اما بعداً ۴ گل خورد و در شرایطی ۱-۳ تسلیم استرالیا شد كه در آن دیدار نیز ابتدا با گل ناكامورا ۰-۱ از تیم گاس هیدینك پیش افتاده و سپس در ۶ دقیقه پایانی ۳ بار دروازه اش فرو ریخته بود. با این حساب ژاپن هم در گروه ششم آخر شد.

ایران در گروه چهارم ۱-۳ به مكزیك و ۰-۲ به پرتغال باخت و موقعی كه با آنگولا ۱-۱ مساوی كرد و در گروهش آخر شد، حذف شدنش از قبل قطعی شده بود و اگر كره و ژاپن این دلخوشی را داشتند كه لااقل زیبا و تهاجمی بازی كرده اند، ایران به جز نیمه اول دیدار با مكزیك این دلخوشی و دلگرمی را هم نداشت. با این حساب كره جنوبی تنها تیمی بود كه اعتبار آسیا را در این دوره حفظ كرد، اما وقتی این تیم در دوره قبلی جام چهارم شده بود، نمایش این دوره اش نمی تواند پیروزی تلقی شود. تنها راه پیروز شمردن آسیا، آسیایی تلقی كردن استرالیا است.

این كشور از ابتدای سال ۲۰۰۶ عضو «AFC» شده، اما چون به نمایندگی اقیانوسیه و پس از غلبه بر اروگوئه در مرحله پلی آف راهی دور پایانی جام جهانی ۲۰۰۶ شده بود، برای آخرین بار عنوان نماینده این قاره را یدك می كشید و در نتیجه نمی توان صعود استرالیا را به مرحله حذفی لزوماً و در حال حاضر و مستقیماً به حساب آسیا گذاشت. هر چه بود استرالیا غروب روز دوشنبه یك بازی پایاپای و حتی برتر را با ضربه پنالتی بسیار دیرهنگامی كه هنوز بر سر صحت آن بحث و جدل ادامه دارد با نتیجه ۰-۱ به ایتالیا واگذار كرد و در شرایطی حذف شد كه سزاواری ادامه حضور در جام را واقعاً داشت.

● بازسازی سریع

با این وجود جای تعجب دارد كه تیم كره جنوبی به محض بازگشت به سئول بنا را بر تغییر و بازسازی فوتبال ملی خود گذاشته و اقداماتش را در این زمینه از همین امروز شروع كرده است. طی ۶ دوره اخیر جام جهانی كره جنوبی همیشه در میدان حاضر بوده، ولی صعود تا مرحله نیمه نهایی جام قبلی و در نهایت چهارم شدن در آن جام باعث شده بود كه انتظارها و توقعات نسبت به این تیم برای جام فعلی به حد غیرقابل محاسبه و غیرمنصفانه ای برسد و در نتیجه حذف آبرومندانه این تیم در جام ۲۰۰۶ نیز یك نوع شكست و عقب گرد محسوب شود.

خیلی ها بر این باور بودند كه صعود چشمگیر كره در جام ۲۰۰۲ در درجه اول محصول میزبانی مشترك جام و برخوردار شدن از امتیازات شگرف آن بوده است و نتایج حاصله تیم ادووكات و حذف شدن در پایان دیدارهای گروه هفتم جام به گونه ای تاییدی بر این طرز تصور بود، اما برخی كارشناسان داخلی در سئول معتقدند نتایج سال ۲۰۰۲ در یك فضای استثنایی و با جمع بندی بسیاری از امتیازات و مسائل مختلف حاصل آمده است كه تكرار آن در عمل غیرممكن می نماید. از طرف دیگر از آغاز اطمینانی در دست نبود كه ادووكات بتواند كار عظیم هیدینك را تكرار كند و شخصیتی به قوت و بزرگی او داشته باشد. با این حال نباید از حق گذشت كه كره حضوری خوب، لااقل در دو دیدار اولش در خاك آلمان داشت.

تیم ادووكات هرچند گل اول را از توگو خورد اما با دو شوت عالی از پشت ۱۸ قدم كه اولی یك ضربه آزاد بود و دومی ضربه ای بسیار خوب از «آن یونگ هوان» (یكی از ستاره های جام ۲۰۰۲) شكست ۰-۱ خود را به برد ۱-۲ بدل كرد. بهتر و پرسروصداتر از آن تساوی ۱-۱ با فرانسه بود كه هرچند با یك گل در ۱۰ دقیقه پایانی به دست آمد اما نشان داد كره قوام و ساختار چهار سال پیش خود را تا حدی حفظ كرده و همچنان پرخروش است. ادووكات پس از اتمام كار كره ای ها در جام ۲۰۰۲ و فقط یك روز قبل از استعفایش خطاب به آنها گفت: «ناامید نباشید. شما در آلمان هم خوب كار كردید و باید بابت داشتن چنین تیمی به خود ببالید. یادتان باشد كه ما این بار در خارج از خاك كشورمان ۴ امتیاز در داخل گروه خود كسب كردیم كه شاید باارزش تر از دستاورد ما در جام قبلی باشد زیرا در آن دوره میزبان بودیم و طبعاً كسب امتیاز در آن سال (۲۰۰۲) آسان تر از امسال بوده است.»

● در معرض تردید

این كه پیم وربیك مربی هلندی و موقتی كره و دستیار ایرانی اش (افشین قطبی) پس از رفتن ادووكات چگونه قادر به جمع و جور كردن تیم كره و كسب نتایجی مساعد برای این تیم در ادامه دور مقدماتی جام ملت های آسیا ۲۰۰۷ هستند (از قضا یكی از حریفان اصلی كره در این مرحله ایران است) در معرض تردید قرار دارد. اما شاید در كوتاه مدت این بهترین گزینه و تنها راه فراروی كره ای ها باشد. در حالی كه فریادها و درخواست های متعددی از جانب برخی جناح های غیرآسیایی برای كم كردن از سهمیه قاره كهن در جام های جهانی بعدی همه جا شنیده می شود لی یونگ پیو هافبك سرشناس و تاتنهامی تیم ملی كره جنوبی می گوید: «این كه حاصل كار ما را به كلی بكوبند و بی ارزش بشمرند، عین بی انصافی است. ما در اروپا بازی می كردیم و همگروهی های قدرتمندی هم داشتیم.

آیا می شد انتظار داشت كه آنجا با حداكثر امتیازات صعود كرد؟» به اعتقاد ادووكات كه نماند تا تحولات بعدی را در سئول سازماندهی كند، استعدادهای پایه ای و بنیادین در فوتبال كره كم نیست، اما بحث پرورش درست و اساسی آنها موضوعی است كه هنوز توجه لازم به آن مبذول نشده است. از طرف دیگر لیگ كره (موسوم به Leauge -K) نیز نتوانسته است به گونه ای باشد كه ستاره های اصلی فوتبال كشور را نزد خود حفظ كند و این بازیكنان از هر فرصت مساعدی برای رفتن به خارج و بازی در لیگ های اروپایی (و حتی لیگ ژاپن، موسوم به «جی. لیگ») سود جسته اند. ادووكات در همین ارتباط گفته است: «ببینید، چاره ای نیست.

اگر واقعاً می خواهیم كه نیروهای خوب كره در كشور بمانند و همان جا رشد كنند، لازمه اش تقویت لیگ كره و جذاب تر كردن آن برای بازیكنان وطنی است. اگر آنها بمانند و حضور در لیگ داخلی برایشان راضی كننده باشد طبعاً با دلخوشی بیشتر باعث ارتقای تیم ملی هم خواهند شد، حال آن كه در سال های اخیر دست كم ۱۱ ، ۱۲ بازیكن زبده كشور به لیگ های اروپایی رفته اند.»

پیم وربیك كه جانشین ادووكات شده است، ایده هایی تقریباً مشابه دارد. او كه ۴ سال پیش هم دستیار هیدینك و افشین قطبی و به تبع آن دخیل در صعود شگفت انگیز كره ای ها تا نیمه نهایی جام جهانی بود، می گوید: «اگر می خواهیم واقعه عظیم چهار سال پیش را تكرار كنیم باید بسیاری از چیزها را تغییر دهیم. شرایط جهان دائماً رو به تغییر و پیشرفت است و ما نمی توانیم با همان شاخصه های چهار سال پیش به تكرار موفقیت مان دل ببندیم.»

وربیك همچنین می گوید: «جام جهانی با جام ملت های آسیا و هر رقابت دیگری زمین تا آسمان فرق دارد، به بازی های ما در آلمان نگاه كنید. ما در نیمه اول هر سه مسابقه خود در آنجا مشكل داشتیم و نمی توانستیم ریتم لازم را پیدا كنیم و این لابد دلایلی داشت. سرعت زیاد بازی ها در نیمه اول ما را خلع سلاح می كرد و ما فقط با صحبت های خود در بین دو نیمه می توانستیم مشكل را تا حدی حل كنیم. بازیكنان ما در اوایل مسابقات برای آن همه تغییر و فشار و سرعت مهیا نبودند و فقط پس از گذشت مدتی از رقابت ها برای آن آماده شدند ولی باخت نه چندان منصفانه به سوئیس بیداری دیرهنگام ما را متوقف و نیمه كاره گذاشت.»

● تفاوت ها

آمار و ارقام می گویند از ۱۱ بازیكن ثابت انتخابی ادووكات برای آوردگاه آلمان هفت نفر در «K-Leauge» بازی می كنند، حال آنكه در تركیب ثابت سوئیس ۹ نفر در لیگ های خارجی (آلمان، انگلیس، ایتالیا و فرانسه) روزگار می گذرانند. برخی از رسانه های كره معتقدند كه ادووكات، وربیك و قطبی در قیاس با تیم مربیگری سال ۲۰۰۲ و بهتر بگوییم در مقام مقایسه با دوره كار هیدینك وقت بسیار كمتری برای تدارك و تقویت تیم خود داشته اند.در حالی كه هیدینك چیزی حدود چهار تا پنج ماه وقت برای تجهیز و آماده سازی كره در سال ۲۰۰۲ داشت كل وقت اختصاص یافته به ادووكات و گروهش در سال ۲۰۰۶ برابر با پنج هفته بود.

وربیك ۵۰ساله و یارانش هر مشكلی در جایگزینی ادووكات ۵۹ساله داشته باشند، قطعاً در زمینه پرسنل انسانی و بازیكنان مورد نیاز كمبودی ندارند. یكی از آنها پارك جی سونگ است كه پس از درخشش در آیندهوون یك سال است كه به عضویت منچستریونایتد درآمده و آن جام هم فروغ لازم را داشته است.

او چند روز پس از اتمام حضور كره ای ها در جام ۲۰۰۶ و در حالی كه ادووكات با عقد قراردادی ۵/۲ ساله رهبری تیم زنیت سن پترزبورگ روسیه را به عهده گرفته است، می گوید: «بحث مربیگری در تیم ملی كره جنوبی مثل هر تیم دیگری در سطح جهان بسیار مهم و حیاتی است و باید به آن پرداخت، اما من فكر می كنم كه ما باید به برخی مسائل مهم دیگر نیز توجه لازم را مبذول داریم. یكی از آنها نداشتن اعتماد به نفس لازم در زمان تقابل با تیم های بزرگ در تضاد با وضعیت گذشته مان است. اگر چهار سال پیش با آن همه شور و اطمینان و اعتماد به میدان آمدیم و آثار مثبت عظیم آن را هم دیدیم، این بار در آلمان قدری از این بابت می لنگیدیم.

شما به ما نگاه و اكتفا نكنید، ما به دلیل بازی در لیگ های اروپایی هر هفته صابون ستیز با بهترین بازیكنان جهان به تن مان می خورد، اما برای آن دسته از بازیگران ما كه فقط در لیگ داخلی بازی می كنند، چنین نیست. تجربه بین المللی آنها كم است و وقتی در دیدارهای ملی كنار ما قرار می گیرند، آشكارا كم می آورند. برای آنها بازی در جام های قاره ای كافی نیست و باید بیش از پیش در برابر رقبای اروپایی بایستند.»

● استرالیا: عامل نجات؟

حسن دیگر فوتبال كره جنوبی داشتن تركیبی جوان و آینده دار است كه نه تنها می توانند در كوتاه مدت در جام ملت های آسیا موثر واقع شوند بلكه برای جام جهانی ۲۰۱۰ نیز می توان روی آنها حساب كرد. بد نیست بدانید از ۲۳ بازیكن اعزامی كره به آلمان ۱۱ نفر زیر ۲۵ سال بودند.آیا ایران، ژاپن و عربستان می توانند به همین آمار و میزان و اعداد ببالند و به چنین شاخصه هایی دلخوش باشند؟ شاید هم ورود استرالیا به صحنه و حضور قوی تر این كشور باعث كسب و حفظ اعتبار برای فوتبال آسیا شود وگرنه پیشنهاد و اقدام برای كم كردن سهمیه این قاره در جام های جهانی بعدی یك موضوع كوچك و ساده نخواهد بود كه بتوان با آن به آسانی برخورد كرد و تبعاتی جدی را بر آن مترتب نبود.

وصال روحانی