سه شنبه, ۱۸ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 7 May, 2024
مجله ویستا

نیو پالیتیکس


نیو پالیتیکس

«ایالات متحده با وجود همه اختلاف نظرها با روسیه, مسکو را شریک خود محسوب می کند اخیرا هیلاری کلینتون اولویت های سیاست خارجی ایالات متحده را مشخص کرده و از نتایج به دست آمده تعریف کرد »

«ایالات متحده با وجود همه اختلاف نظرها با روسیه، ‌مسکو را شریک خود محسوب می‌کند. اخیرا هیلاری کلینتون اولویت‌های سیاست خارجی ایالات متحده را مشخص کرده و از نتایج به دست آمده تعریف کرد.»

پایگاه اینترنتی سایت "نیو پالیتیکس" (New Politics)، در مطلبی به قلم "یوگنی سمیرنوف" تحت عنوان "صـلح سـرد" آورده است:

«برنامه‌های ‌کاخ ‌سفید،‌ ‌برنامه‌های ‌گسترده‌ای ‌است. ‌هیلاری ‌کلینتون، وزیر امور خارجه آمریکا، در سخنانی در شورای مناسبات بین‌الملل واشنگتن، ‌اظهار ‌داشت ‌که ‌ایالات ‌متحده ‌می‌تواند ‌و باید ‌در ‌قرن ‌جدید ‌نقش ‌رهبری ‌خود ‌را ‌حفظ ‌کند. ‌به ‌عقیده ‌وی، ‌رهبری ‌آمریکا ‌در ‌هر ‌زمینه‌ای ‌اعم ‌از ‌سیل ‌در ‌پاکستان ‌یا ‌میانجی‌گری ‌در ‌مذاکرات ‌صلح ‌خاور‌میانه ‌به ‌نفع ‌جامعه ‌جهانی ‌است ‌که ‌می‌تواند ‌روی ‌حمایت ‌آمریکا ‌حساب ‌کند.

‌وی ‌افزود: اکنون ‌مثل ‌همیشه ‌یک ‌وکیل ‌مدافع ‌حقوق ‌بشر ‌لازم ‌است. ‌هنگامی ‌که ‌زلزله ‌رخ ‌می‌دهد ‌یا ‌رودخانه‌ها ‌طغیان ‌می‌کنند،‌ ‌مردم ‌به ‌ما ‌روی ‌می‌آورند. ‌وقتی ‌که ‌به ‌خارج ‌می‌روم،‌ ‌بر ‌روی ‌چهره ‌مردم ‌این ‌دعوت ‌را ‌می‌بینم. ‌آن‌ها ‌آمریکا ‌را ‌کشور ‌امکانات ‌می‌دانند. ‌همین ‌دعوت ‌بر ‌روی ‌چهره‌های ‌دیپلمات‌ها ‌و ‌رهبران ‌سیاسی ‌هم ‌نقش ‌بسته ‌است.‌خوب ‌است ‌که ‌رهبری ‌آمریکا ‌در ‌قرن ‌جدید ‌نه ‌بر ‌زور ‌اسلحه ‌بلکه ‌فقط ‌بر "زور ‌نرم" ‌استوار ‌خواهد ‌بود.

علاوه ‌بر ‌آن، ‌ایالات ‌متحده ‌مایل ‌است ‌همکاری ‌با ‌کشورهایی ‌را ‌که ‌وزن ‌آن‌ها ‌در ‌صحنه ‌جهانی ‌رشد ‌می‌کند ‌(چین، ‌هند،‌ ‌ترکیه،‌ ‌مکزیک، ‌ ‌برزیل، ‌اندونزی،‌ ‌آفریقای ‌جنوبی ‌و ‌روسیه) ‌توسعه ‌دهد.‌

وزیر ‌امور ‌خارجه ‌به ‌روابط ‌با ‌روسیه ‌توجه ‌خاصی ‌کرد ‌و ‌امضای ‌قرارداد ‌جدید ‌درباره ‌تسلیحات ‌راهبردی ‌تهاجمی ‌را ‌تقریبا ‌مهم‌ترین ‌دستاورد ‌دولت ‌فعلی ‌آمریکا ‌در ‌زمینه ‌سیاست ‌خارجی ‌خواند. ‌به ‌عقیده ‌واشنگتن، ‌بعد ‌از ‌روی ‌کار ‌آمدن ‌باراک ‌اوباما، ‌روابط ‌بین ‌روسیه ‌و ‌ایالات ‌متحده ‌از ‌حالت ‌جنگ ‌سرد ‌خارج ‌شد ‌و ‌به ‌روابط ‌دوستانه ‌و ‌سازنده ‌تبدیل ‌شد. ‌هیلاری ‌کلینتون ‌در ‌رابطه ‌با ‌قرارداد ‌درباره ‌تسلیحات ‌راهبردی ‌تهاجمی ‌اعتراف ‌کرد ‌که ‌عده‌ای ‌از ‌نزدیکی ‌روابط ‌با ‌روسیه ‌راضی ‌نیستند ‌و ‌به ‌همین ‌علت ‌روند ‌تصویب ‌این ‌قرارداد ‌در ‌مجلس ‌سنا ‌با ‌مشکلات ‌فزاینده‌ای ‌روبرو ‌می‌شود.

وزیر ‌امور ‌خارجه ‌آمریکا ‌به ‌عنوان ‌یک ‌سیاستمدار ‌و ‌دیپلمات ‌انعطاف‌پذیر ‌ ‌از ‌روسیه ‌ایرادهای ‌مهمی ‌گرفت. ‌وی ‌از ‌ادامه "اشغال ‌اراضی ‌گرجی" ‌توسط ‌روسیه ‌اظهار ‌نارضایتی ‌کرد. ‌همچنین ‌روسیه ‌را ‌در ‌یک ‌ردیف ‌با ‌پاکستان ‌گذاشته ‌و ‌آن ‌را ‌کشوری ‌خودکامه ‌خواند ‌که ‌در ‌آنجا ‌اصول ‌دموکراسی ‌کمتر ‌اجرا ‌می‌شود ‌و ‌آزادی ‌بیان ‌توسعه ‌نیافته ‌است.

آنچه ‌که ‌هیلاری ‌کلینتون ‌بر ‌زبان ‌آورد، ‌با ‌انتخابات ‌میان‌دوره‌ای ‌۲ ‌نوامبر ‌کنگره ‌آمریکا ‌ارتباط ‌مستقیم ‌دارد. ‌دموکرات‌ها ‌به ‌ریاست ‌باراک ‌اوباما ‌طی ‌دو ‌سال ‌اخیر ‌از ‌مواضع ‌خود ‌عقب‌نشینی ‌کرده‌اند. ‌عده ‌زیادی ‌از ‌سیاست ‌خارجی ‌آمریکا ‌راضی ‌نیستند. ‌جمهوری‌خواهان ‌با ‌روند ‌نزدیکی ‌روابط ‌با ‌روسیه ‌که ‌باراک ‌اوباما ‌دنبال ‌می‌کند، ‌قاطعانه ‌مخالفت ‌می‌کنند. کلینتون ‌به ‌منظور ‌اینکه ‌نشان ‌بدهد ‌ایالات ‌متحده ‌و ‌روسیه ‌مانند ‌سابق ‌مخالف ‌هم ‌هستند،‌ ‌از ‌مسکو ‌انتقاد ‌کرد.

گرم ‌شدن ‌روابط ‌مسکو ‌- ‌واشنگتن ‌در ‌زمان ‌ریاست ‌جمهوری ‌باراک ‌اوباما ‌نتیجه ‌مطابقت ‌منافع ‌راهبردی ‌دو ‌کشور ‌است. ‌انعقاد ‌قرارداد ‌درباره ‌تسلیحات ‌راهبردی ‌تهاجمی ‌و ‌توسعه ‌روابط ‌بازرگانی ‌و ‌اقتصادی ‌بین ‌دو ‌کشور ‌این ‌واقعیت ‌را ‌به ‌اثبات ‌رسانده ‌است. ‌ولی ‌رویارویی ‌در ‌سطح ‌منطقه‌ای ‌همچنان ‌ادامه ‌دارد. ‌ایالات ‌متحده ‌که ‌در ‌بعضی ‌مناطق ‌جهان ‌نفوذ ‌تعیین ‌کننده‌ای ‌دارد،‌ ‌نمی‌خواهد ‌عقب‌نشینی ‌کند ‌در ‌حالی ‌که ‌قدرت‌های ‌بزرگ ‌منطقه‌ای ‌مانند ‌ایران ‌و ‌چین،‌ ‌از ‌این ‌فعالیت ‌آمریکا ‌راضی ‌نیستند. ‌روسیه ‌مجبور ‌است ‌با ‌ایالات ‌متحده ‌مشارکت ‌کند ‌یا ‌سیاست ‌مستقل ‌منطقه‌ای ‌خود ‌را ‌دنبال ‌کند ‌و ‌روابط ‌با ‌واشنگتن ‌را ‌تیره ‌نماید.

کاهش ‌ابعاد فعالیت ‌آمریکا ‌در ‌فضای ‌شوروی ‌سابق ‌هدیه ‌واشنگتن به مسکو است. ‌این ‌امر ‌که ‌اوکراین ‌از ‌دشمن ‌به ‌دوست ‌روسیه ‌تبدیل ‌شده ‌است،‌ ‌نه ‌تنها نتیجه ‌ناکامی ‌سیاست ‌ویکتور ‌یوشچنکو است ‌که ‌انتخابات ‌را ‌باخت، ‌بلکه حاصل ‌موافقت ‌آمریکا ‌با ‌سیاست ‌روسیه ‌است، ‌زیرا ‌آمریکایی‌ها ‌در ‌محافل ‌نخبگان ‌اوکراینی ‌پیوندهای ‌نیرومندی ‌دارند. ‌بی‌فعالیتی ‌آمریکا ‌در ‌جریان ‌ناآرامی‌ها ‌در ‌قرقیزستان ‌هم ‌نشان دهنده ‌کاهش ‌نقش ‌واشنگتن ‌در ‌فضای ‌شوروی ‌سابق ‌است.

ولی ‌در ‌مناطق ‌دیگر ‌جهان ‌آمریکا ‌تا ‌این ‌حد ‌فروتن ‌نیست. ‌ایالات ‌متحده ‌نقش ‌تنها ‌داور ‌مذاکرات ‌مستقیم ‌بین ‌اسراییل ‌و ‌فلسطین ‌را ‌به ‌خود ‌اختصاص ‌داده ‌و ‌برای ‌گروه ‌چهار‌جانبه ‌خاور‌میانه ‌که ‌روسیه ‌نیز ‌عضو ‌این ‌گروه ‌است،‌ ‌محلی ‌نگذاشت. ‌این ‌در ‌حالی ‌است ‌که ‌روسیه ‌به ‌برکت ‌روابط ‌خود ‌با ‌جنبش حماس ‌و ‌ایران ‌در ‌این ‌منطقه ‌نفوذ ‌معینی ‌دارد. ‌بدیهی ‌است ‌که ‌ایالات ‌متحده ‌نمی‌خواهد ‌به ‌کسی ‌اجازه ‌بدهد ‌که ‌وارد ‌منطقه ‌خاور‌میانه ‌شود.

ایالات ‌متحده ‌نسبت ‌به ‌ایران ‌رفتار ‌بسیار ‌شدیدی ‌از ‌خود ‌نشان ‌می‌دهد، ‌زیرا ‌این ‌کشور ‌حاضر ‌نیست ‌رهبری ‌آمریکا ‌را ‌به ‌رسمیت ‌بشناسد. ‌تحریم‌های ‌شورای ‌امنیت ‌سازمان ‌ملل ‌متحد ‌به ‌ابتکار ‌ایالات ‌متحده ‌وضع ‌شد ‌و ‌روسیه ‌با ‌برخورداری ‌از ‌حق ‌وتو‌ ‌از ‌این ‌تحریم‌ها ‌حمایت ‌کرد ‌ولو ‌اینکه ‌با ‌جمهوری ‌اسلامی ‌روابط ‌نسبتا ‌محکمی ‌دارد. ‌ایالات ‌متحده ‌اوایل ‌ماه ژوئیه ‌گام ‌بعدی را ‌برداشت ‌و ‌تحریم‌های ‌یکجانبه‌ای ‌وضع ‌کرد ‌که ‌این ‌کار ‌با ‌مخالفت ‌روسیه ‌روبرو ‌شد.‌

آمریکا ‌با ‌چین نیز ‌روابط ‌متشنجی ‌دارد. ‌واشنگتن،‌ ‌پکن ‌را ‌به ‌تنظیم ‌تصنعی ‌تراز ‌بازرگانی ‌به ‌نفع ‌خود ‌و ‌کاهش ‌نرخ ‌ارز ‌ملی ‌متهم ‌می‌کند ‌که ‌این ‌امر ‌به ‌اقتصاد ‌آمریکا ‌لطمه ‌می‌زند. ‌از ‌نظر ‌سیاسی، ‌آمریکا ‌از ‌اینکه ‌چین ‌گاهی ‌مخالف ‌اعمال ‌تحریم‌های ‌جدید ‌علیه ‌ایران ‌و ‌کره ‌شمالی ‌می‌شود،‌ ‌ناراضی ‌است. ‌آمریکا ‌همچنین ‌از ‌فعالیت ‌«بریک» ‌ناراضی ‌است ‌که ‌سازمان ‌نیرومند ‌سیاسی ‌و ‌اقتصادی ‌است ‌که ‌مخالف ‌عضویت ‌ایالات ‌متحده ‌می‌باشد. ‌چین ‌و ‌روسیه ‌مخالفان ‌اصلی ‌عضویت ‌آمریکا ‌در ‌این ‌سازمان ‌هستند.

با ‌وجود ‌اختلافات ‌در ‌سطح ‌منطقه‌ای،‌ ‌روسیه ‌و ‌ایالات ‌متحده ‌در ‌زمینه ‌اقتصادی، ‌منافع ‌مشترک ‌دارند. ‌ایالات ‌متحده ‌حمایت ‌خود ‌را ‌از ‌عضویت ‌روسیه ‌در ‌سازمان ‌تجارت ‌جهانی ‌اعلام ‌کرده ‌است. ‌چندی ‌پیش ‌ویلیام ‌برنز، ‌معاون ‌وزیر ‌امور ‌خارجه ‌آمریکا، ‌طی ‌مصاحبه‌ای ‌بر ‌این ‌امر ‌تأکید ‌کرد. ‌احیای ‌سطح ‌سابق ‌مناسبات ‌بازرگانی ‌و ‌اقتصادی ‌بین ‌دو ‌کشور ‌نیز ‌اولویت ‌دارد. ‌تبادلات ‌بازرگانی ‌آن‌ها ‌به ‌خاطر ‌بحران ‌مالی ‌جهانی ‌از ‌۳۶ ‌تا ‌۱۶ ‌میلیارد ‌دلار ‌کاهش ‌یافته ‌است ‌و ‌این ‌در ‌حالی ‌است ‌که ‌طی ‌۱۰ ‌سال ‌قبل ‌از ‌بحران، ‌تجارت ‌متقابل ‌مرتبا ‌رشد ‌می‌کرد. ‌در ‌جهان ‌معاصر ‌پیوندهای ‌نزدیک ‌اقتصادی ‌ضامن ‌گفت‌وگوی ‌سازنده ‌سیاسی ‌است، ‌زیرا ‌سیاست ‌و ‌اقتصاد ‌جهانی ‌از ‌هم ‌جدایی‌ناپذیرند.

البته ‌در ‌مرحله ‌کنونی‌ ‌روابط ‌اقتصادی ‌بین ‌دو ‌کشور ‌بیش ‌از ‌حد ‌ضعیف ‌است. ‌سهم ‌آمریکا ‌در ‌صادرات ‌روسیه ‌برابر یک درصد ‌تجارت ‌خارجی ‌مسکو است ‌که ۷۰ درصد آن ‌را ‌محصولات ‌نفتی ‌تشکیل ‌می‌دهد. ‌سهم ‌روسیه ‌در ‌صادرات ‌آمریکایی ‌۰.۵ درصد ‌است. انتطار می‌رود که با سفر تابستانی دیمیتری مدودف، رئیس جمهور فدراسیون روسیه به "مرکز فناوری‌های بالای" آمریکا و فعال بودن واشنگتن در زمینه عضویت روسیه در سازمان تجارت جهانی، با وجود همه اختلافات سیاسی،‌ همکاری بین دو کشور در زمینه اقتصاد و مدرنیزه کردن روسیه ادامه یابد.»

منبع: خبرگزاری - ایسنا - تاریخ شمسی نشر ۲/۷/۱۳۸۹