لایب نیتس در دنیا

درباره خصوصیات شخصی لایب‌نیتس، اکهارت نقل می‌کند که میانه قامت بود با سری نسبتاً بزرگ، موهای قهوه‌ای تیره، چشمانی ریز اما نافذ.
نزدیک‌بین بود اما در خواندن مشکلی نداشت و …

درباره خصوصیات شخصی لایب‌نیتس، اکهارت نقل می‌کند که میانه قامت بود با سری نسبتاً بزرگ، موهای قهوه‌ای تیره، چشمانی ریز اما نافذ.

نزدیک‌بین بود اما در خواندن مشکلی نداشت و خودش بسیار ریز می‌نوشت. ریه‌هایش قوی نبودند، صدای زیر اما واضحی داشت، هرچند حروف حلقی را به دشواری تلفظ می‌کرد. شانه‌هایش پهن بود و همیشه با سری خمیده به جلو راه می‌رفت، طوری که شبیه گوژپشت‌ها به نظر می‌رسید.

لاغر بود و پاهایی خمیده داشت. برنامه‌های منزلش (اگر بشود آنها را «برنامه» نامید) بسیار نامنظم بود. ساعات خاصی برای صرف غذا نداشت، اما وقتی در ضمن مطالعه فرصت مناسبی پیش می‌آمد، در پی چیزی برای خوردن می‌فرستاد. یک بار به خواستگاری رفت (در پنجاه‌سالگی)، اما خانم وقتی را صرف تامل کرد و (به قول فونتنل) «این امر به لایب‌نیتس هم فرصت تامل داد و او هرگز ازدواج نکرد». کم ولی خوب می‌خوابید: اغلب، شب را در صندلی‌اش می‌گذراند و گاهی تا چند روز در آن می‌ماند. این کار به او امکان می‌داد که کارهای زیادی بکند اما به بیماری منجر شد و او بیزار از پزشکان، برای معالجه کارهایی کرد که بیشتر «پهلوانانه» و خطرناک بود تا عاقلانه.

از مراوده با مردمانی از هر نوع و با هر وضع لذت می‌برد و معتقد بود همیشه می‌تواند حتی از جاهل‌ترین افراد چیزی بیاموزد. «همواره همراه سقراط آماده آموختنم».

اکهارت می‌گوید: «او از همه کس به خوبی سخن می‌گفت و از هر چیز بهترین می‌ساخت» اغلب افتخار می‌کرد که خودآموخته است و لذا قادر است از تسلیم شدن به دانش سطحی و قالبی دوری کند و راه خود را برود. زیرا همواره (به قول خودش) «مشتاق آن بود که در همه چیز غوری عمیق‌تر از معمول کند و چیزی تازه بیابد».

دیدرو می‌گوید: «وقتی انسان خود را می‌نگرد و استعدادهای خود را با لایب‌نیتس می‌سنجد، وسوسه می‌شود که کتاب‌ها را پرت کند و گوشه پنهانی از عالم بجوید که در آن بتواند با آرامش بمیرد. ذهن این مرد دشمن بی‌نظمی بود: آشفته‌ترین چیزها در حضور او ترتیب می‌یافت. او دو صفت بزرگ را که تقریباً ناسازگارند با هم جمع کرده بود: روحیه کشف و روحیه داشتن روش و مطالعه بسیار مشخص و متنوع که از رهگذر آن به شناخت اموری بس متنوع و مختلف دست می‌یافت که سبب تضعیف هیچ یک از آن دو صفت نمی‌شد.

او فیلسوف و ریاضیدان بود به کامل‌ترین معنایی که این کلمات می‌توانند داشته باشند».