کودکان خود را تنبیه نکنید

چگونه رفتارهای نادرست کودکان را اصلاح کنیم اگر کودک شما روی دیوار اتاق نشیمن راخط خطی کرده است, فرستادن او به اتاقش جواب نمی دهد

چگونه رفتارهای نادرست کودکان را اصلاح کنیم اگر کودک شما روی دیوار اتاق نشیمن راخط خطی کرده است، فرستادن او به اتاقش جواب نمی دهد. بهتر است یک پارچه مرطوب به او بدهید و بگویید که دیوار را تمیز کند دفعه بعد که فرزندتان شما را عصبانی می کند، او را تنبیه نکنید. از روش خاتمه بخشیدن و فراموش کردن از موضوع استفاده کنید که به شما فرصت تنفس و آرام شدن می دهد. این روشی مطمئن و راحت است و شامل هیچ نوع تنبیهی نمی شود. خاتمه بخشیدن - دست کشیدن یک مادر می گوید: «وقتی بچه ام سه ساله بود، یک باره متوجه شدم که اگر به جای داد زدن سر او، چند دقیقه او را از خود دور کنم، مؤثرتر خواهد بود. در آن دقیقه من فرصت آرام شدن پیدا کردم و فکر می کنم او هم همین طور. سالها بعد وقتی داشتم مجله می خواندم، به کلمه خاتمه بخشیدن رسیدم و دریافتم که این همان روشی بود که من استفاده می کرده ام.» او ناآگاهانه دریافته بود که بهترین روش همین روش خاتمه بخشیدن است.

در اصل بسیاری از والدین روش خاتمه بخشیدن را چاره ای برای عدم تنبیه می دانند. این روش همچنین کودک را در عصبانیت، دشمنی و انزجار رها نمی کند. اما معنای دقیق آن چیست؟ و بهترین روش استفاده از آن کدام است؟ متخصصان ، انواع مختلفی از خاتمه بخشیدن به این گونه موارد را بازگو می کنند اما ورای همه این دستاوردهای متعدد یک چیز مشترک وجود دارد که آن جلوگیری از رفتار نابهنجار و یک توقف کوتاه برای کودکان و والدین است که بتوانند آرام شوند. با توجه به سن کودک، مزاج و رفتار او، روشهای بسیاری برای مؤثر واقع شدن روش خاتمه بخشیدن وجود دارد. مهم است تکنیکی انتخاب شود که منعکس کننده روش خود شما باشد و شما با آن احساس راحتی کنید. به خاطر داشته باشید، روش خاتمه بخشیدن فقط یک راه برای تغییر رفتار است و در مورد بعضی از موارد رفتارهای ناهنجار بهتر از موارد دیگر عمل می کند.

این روش بیشترین تأثیر را در جلوگیری از رفتارهای غیرقابل قبول دارد. مثل وقتی که کودک دارد برادر کوچکتر خود را اذیت می کند یا با فریاد حرفهای زشتی به شما می زند. روش خاتمه بخشیدن وقتی شما سعی دارید کودک را تشویق به پذیرفتن رفتاری جدید مثل مرتب کردن رختخواب و یا آماده کردن کیف مدرسه اش می کنید، مؤثر نخواهد بود. همچنین اگر کودک با پرستار خود با بی ادبی رفتار کرده باشد نیز این روش خاتمه بخشیدن و دور کردن او از موضوع، اثر بخش نخواهد بود. بسیاری از متخصصان می گویند پاداش دادن برای رفتارهای خوب بسیار بهتر از روش خاتمه بخشیدن عمل می کند زیرا این روش در توجه کردن به کودکان مثبت تر است، چیزی که آنها آرزویش را دارند. وقتی دخترتان دارد به خواهر کوچکترش کمک می کند نوازش کردن او تاکتیک مناسب تری است تا این که وقتی رفتار نامناسبی دارد او را از موضوع دور کنید.

اما هنوز مواقعی وجود دارد که روش خاتمه بخشیدن بسیار خوب عمل می کند. در اینجا تکنیکهای امتحان شده در سنین مختلف را ارائه می دهیم: ۱ تا ۴ سالگی برای خردسالان کنترل خودشان بسیار سخت است و خیلی سریع اقدام به زدن و هل دادن می کنند و حاضر به گوش کردن نیستند. اگر یک پسربچه ۳ ساله، اسباب بازی بچه دیگری را بخواهد به سادگی آن را می گیرد. ابتدا سعی کنید با کلمات ساده احساس کودک دیگر را باز گو کنید و بگویید که چرا هل دادن یا زدن کودکی او را ناراحت می کند. همانطور که صحبت می کنید سر یا پشت او را نوازش کنید. اگر زدن ادامه پیدا کرد، کودکتان را بغل کرده و از آنجا دور کنید. در یک مکان ساکت بنشینید و او را سخت در آغوش بگیرید. اگر پسر دوساله شما دارد برادر نوزادش را می زند و شما می توانید احساس حسادت او را مشاهده کنید، برای او توضیح دهید که چرا گاهی اوقات برادرش بیشتر به توجه شما نیاز دارد و بگویید که فرزند اولتان را هم دوست دارید.

او را تا وقتی که احساس کنید آمادگی شرکت در جمع را دارد در آغوش نگه دارید، اگر او شروع به لگد زدن یا هل دادن شما کرد با لحنی ملایم بگویید: «تو هنوز عصبانی هستی و نیاز داری تا وقتی که احساس بهتری پیدا کنی در آغوش من بمانی.» این روشها در مورد کودکان کم سن و سال تر بسیار خوب عمل می کند چرا که پدر و مادر از نظر فیزیکی نزدیک کودکشان می مانند و همزمان با آن به کودک این فرصت را می دهند که در مورد رفتارش فکر کند. ۳ تا ۶ سالگی پیش دبستانیها شروع به مزه مزه کردن استقلال می کنند و عاشق «نه» گفتن هستند،این نه گفتن روشی است برای امتحان کردن محدودیتهایشان، آنها در قوانین و اعمال خود پیشرفت می کنند اما روشها و مفاهیم جدیدی کشف می کنند که به وسیله آنها بررسی کنند و ببینند پدر و مادر در کدام موارد جدی هستند. بسیاری از والدین شکایتی دارند که: «فرزند ما بسیار نافرمانی می کند.» برای چنین رفتارهایی «ویلیام سیرس» یک نویسنده کالیفرنیایی استفاده از روش «خاتمه بخشیدن انعکاسی» را پیشنهاد می دهد، ابتدا فرزندتان را از صحنه بدرفتاری دور کنید، سپس از او بخواهید در مورد رفتارش فکر کند، موضوع مورد نظر این است که کودکان را تشویق کنید در مورد قوانینی که شکسته تأمل کند.

این روش همچنین به کودکان این احساس را می دهد که آنها در مورد قوانینی که بزرگترها وضع کرده اند تا حدی دارای کنترل هستند. قانون اصلی چنین روشی این است که برای هر یک سال زندگی، یک دقیقه مهلت بدهید، بنابراین برای یک کودک ۵ ساله، زمان ۵ دقیقه مناسب است و برای یک کودک ۱۰ ساله، ۱۰ دقیقه فرصت تأمل و خاتمه بخشیدن به موضوع، به خوبی عمل می کند. در مورد کودکان بزرگتر که کنترل و نظم شخصی بیشتری دارند این زمان می تواند طولانی تر شود و کودک را می توان در مکانی دورتر قرار داد. اگر اتاق کودک آشفته باشد، فرستادن او به اتاقش بی تأثیر خواهد بود چراکه او خود را با آن وسایل سرگرم خواهد کرد.وقتی زمان دست کشیدن از موضوع تمام شد با چنین سؤالی که: «آیا حالا آماده هستی اسباب بازیهایت را جمع کنی؟» به آن رفتار برگردید. اگر آماده نبود او را در همان موقعیت بگذارید تا وقتی که آماده شود. پدری پرسید: «وقتی پسرش حتی بعد از این زمان نافرمانی می کند او باید چه کند؟» وقتی این روش مؤثر واقع نمی شود، ممکن است به این معنی باشد که این بهترین تکنیک برای فرزند شما نیست و استراتژیهای دیگر لازم است. اگر کودک شما بدون هیچ رودربایستی از رفتن به اتاقش سر باز می زند، به او بگویید: «بسیار خوب، من خودم می روم و از زمان خاتمه بخشیدن و دست کشیدن از این موضوع استفاده کنم،زیرا من ناراحت هستم و احتیاج به آرام شدن دارم.»

اگر کودک شما روی دیوار اتاق نشیمن خط خطی کرده است، فرستادن او به اتاقش جواب نمی دهد. بهتر است یک پارچه مرطوب به او بدهید و بگویید که دیوار را تمیز کند. اما همانطور که توضیح داده شد، یکی از فواید دست کشیدن از موضوع این است که به کودکان شما یاد می دهد تغییر رفتار به خودشان بستگی دارد و این کار در داشتن کنترل نفس بیشتر به آنها کمک می کند. ۶ تا ۱۰ سالگی پیدا کردن یک تکنیک برای فرزندان بزرگتر، بسیار سخت تر است. «رویین اسکات واکر» یک مشاور خانواده کالیفرنیایی، به موضوع «دست کشیدن با قوه خلاق» رسیده است که این کار به کودکان اجازه می دهد هنگام انجام امور دیگر، در مورد چیزها فکر کنند. مرحله اول شروع با اخطار دادن به هنگام بدرفتاری است. اگر این بدرفتاری ادامه یافت او را به اتاقش یا سر درسش بفرستید(جایی که تلویزیون نباشد) وقتی او آنجا است برای بازی کردن، نقاشی کردن، رنگ کردن یا خواندن آزاد است اما به او اجازه چیز دیگری مثل خوراکی و نوشابه را ندهید و اجازه تلفنی صحبت کردن با دوستانش را هم به او ندهید.

او باید به این زمان به عنوان فرصتی برای تأمل کردن در مورد رفتارش بنگرد. این تکنیک در مورد رفتارهایی از قبیل دعوا بین خواهر و برادر یا حتی سر میز شام سرو صدا کردن یا در رفتارهای جمعی، بسیار خوب عمل می کند، همچنین فرزندان بزرگتر مهارت بیانی خوبی دارند و به دلایل گوش می کنند. روش «دست کشیدن» از موضوع با صحبت کردن در مورد آن «برای آنها به خوبی عمل می کند» اگر پسر شما پاسخ مادرش را با بی ادبی می دهد برایش توضیح دهید که او نمی تواند این کار را انجام بدهد و اضافه کنید: «بیا برویم قدم بزنیم و در موردش صحبت کنیم.» این به شما فرصت عبور دادن پیامتان (گستاخی و بی ادبی کردن مجاز نیست) را می دهد، و پسر شما را از آن موقعیت دور می کند بنابراین او در مورد بدرفتاری اش بهتر می تواند پاسخگو باشد. این تکنیک بر پایه این اعتقاد است که وقتی کودک شما بدرفتاری می کند نشانه ای از این است که او زمان سختی را می گذراند و آنچه نیاز دارد تماس بیشتر با والدینش است، به جای فرستادن کودکتان برای نشستن روی صندلی به عنوان یک تنبیه، بهتر است او را بغل کرده، صحبت کنید و فاصله فیزیکی تان را کاهش دهید.

راههایی برای موفقیت در روش دست کشیدن از موضوع:

- به خاطر داشته باشید که این روش درمان کامل نیست. برای مؤثر بودن باید بدانید که در چه مواقعی این روش بهتر عمل می کند.

- از این روش عاقلانه استفاده کنید. اگر برای هر بدرفتاری از آن استفاده کنید ممکن است کودک شما تمام روز مجبور به نشستن در هال باشد.

- وقتی فرزندتان دوباره به جمع خانواده می پیوندد از هیاهو کردن در آن مورد بپرهیزید . (او را بغل نکرده و نبوسید) زیرا این عمل ممکن است چرخه جلب توجه را ایجاد کند که ما می خواهیم از آن دوری کنیم.

- مراقب لحن کلامتان باشید. دور کردن کودکتان با لحنی عصبانی: «همین است که هست! برو ببینم!»، این روش را به تنبیه تبدیل می کند. هدف شما باید بی طرف جلوه کند تا فرزندتان بتواند از این زمان برای فکر کردن در مورد چگونه تغییر دادن رفتارش استفاده کند و نه به دنبال تلافی کردن باشد.»

- واقع نگر باشید رفتارهای پوچی را که نمی توانید انجام دهیدمطرح نکنید . نگویید: «اگر به این کار خاتمه ندهی تمام روز باید آنجا بمانی.» به هر حال بهتر است در پیدا کردن روش مناسب، خوب تأمل کنید.