جک استراو نخست وزیر جدید انگلیسی ها

پس از شکست های اخیر در انتخابات محلی, اوضاع چندان به نفع گوردون براون نیست و این احتمال وجود دارد که او رهبری حزب کارگر و در نتیجه نخست وزیری انگلیس را از دست بدهد

پس از شکست های اخیر در انتخابات محلی، اوضاع چندان به نفع گوردون براون نیست و این احتمال وجود دارد که او رهبری حزب کارگر و در نتیجه نخست وزیری انگلیس را از دست بدهد.وزرای قدرتمند کابینه انگلیس که خود را جانشین احتمالی گوردون براون می دانند، به رغم اعلام وفاداری خود به وی در محافل عمومی، به طور مخفیانه در حال توطئه چینی علیه وی هستند. روزنامه ساندی تایمز در این باره می نویسد: حتی در شرایطی که گوردون براون نخست وزیر انگلیس در دفتر نخست وزیری اش با باراک اوباما کاندیدای دموکرات انتخابات ریاست جمهوری آمریکا دیدار کرد، وی که در هفته های اخیر روزهای حضورش در نخست وزیری انگلیس به شمارش افتاده است، همچنان به طور روز افزونی در حال منزوی شدن است.

نمایندگان بلندپایه مجلس عوام انگلیس در حال ترتیب دادن یک مبارزه از طرف جک استراو وزیر دادگستری هستند تا برای مبارزه انتخاباتی احتمالی به جمع آوری نام بپردازند. یک نماینده حزب کارگر در مجلس عوام می گوید جورج هوارت وزیر سابق کشور و یکی از دوستان جک استراو با وی تماس گرفته است. او می گوید :جورج به من گفت در حال جمع آوری نام برای جک است و اگر حمایت کافی وجود داشته باشد، جک آماده این است که به گوردون بگوید بازی تمام است.

دیگر نمایندگان اظهار داشته اند که نمایندگان متحد استراو با همکاران خود در مجلس عوام دیدار کرده اند تا نظر آنها را نسبت به استراو به عنوان یک رهبر ناجی حزب جلب کنند. آنها همچنین از نمایندگان خواسته اند زمینه را برای یک کودتا در پاییز آماده کنند.

نمایندگان خشمگین از این موضوع با براون تماس گرفته اند تا هر وزیری را که علیه رهبری وی توطئه چینی می کند، عزل کند. آنها می گویند جک استراو پیشتر سعی کرد از پشت به تونی بلر خنجر بزند و حالا به گوردون براون خنجر می زند.

این اقدامات مخفیانه با تضمین های مشاوران استراو مبنی بر اینکه وی پس از شکست حزب در انتخابات میان دوره ای همچنان به براون وفادار است، تناقض دارد. پس از سومین شکست خردکننده حزب کارگر انگلیس به رهبری براون در انتخابات میان دوره ای پارلمان این کشور در چندین ماه اخیر و بحث بر سر جانشینی براون، نشانه ای از شورش در حزب کارگر بریتانیا به چشم می خورد.

یک جریان ناشناس علیه گوردون براون نخست وزیر انگلستان در جریان است که در آن وزرای ارشد کابینه در مصاحبه با رسانه ها اعلام می کنند براون یا باید به طور موثر بایستد و بجنگد یا اینکه پیشنهاد استعفای خود را بدهد.

بسیاری از مفسران سیاسی بر سر این مطلب به توافق رسیده اند که اگر چه براون هنوز یک سال نشده است که شغلی را بر عهده گرفته که آرزوی آن را داشت اما این نخست وزیر µ· ساله هم اکنون باید در میدان نبرد برای بقای خود بجنگد و تا کنفرانس سالانه حزب کارگر در بیستم سپتامبر (شنبه - ۳۰ شهریور) فرصت دارد تا سرنوشت حزب خود را تغییر دهد.

سردبیر سیاسی روزنامه دیلی میل در مقاله ای می نویسد: صحبت بر سر این نیست که آیا برای کنار گذاشتن او (براون) از قدرت تلاش خواهد شد بلکه صحبت بر سر این است که این اتفاق چه زمانی روی خواهد داد.

در بحبوحه افزایش نشانه ها مبنی بر اینکه دولت چپ میانه انگلستان که توسط تونی بلر به محبوبیت رسید هم اکنون از پا افتاده است حتی ممکن است تغییر در روند انجام اصلاحات عمومی وعده داده شده وی نیز کافی نباشد.

براساس نتایج نظرسنجی ComRes که برای روزنامه ایندیپندنت انجام شده است، کمتر از یک چهارم (۲۴ درصد) از رای دهندگان هم اکنون از حزب کارگر حمایت می کنند و این حزب هم اکنون به طور بی سابقه ای ²² امتیاز از حزب اصلی اپوزیسیون محافظه کار کمتر دارد. این امر برای حزب راست میانه (محافظه کار) که هم اکنون در پارلمان اکثریت ۲۳۶ کرسی را در اختیار دارد، پیروزی با اکثریت آرا در انتخابات سراسری را به ارمغان خواهد آورد.

آنتونی کینگ استاد دانشگاه اسکس می گوید: فرصت های حزب کارگر برای چهارمین پیروزی متوالی پیش از ماه مه سال ۲۰۱۰ به صفر نزدیک می شود. وی در روزنامه دیلی تلگراف می نویسد: هیچ حزبی با چنین سطح کمی از حمایت در این مرحله از پارلمان هیچ گاه پیروز انتخابات سراسری بعدی نبوده است. دیگران براون را با خلع مارگارت تاچر نخست وزیر اسبق انگلستان از قدرت یک ماه پس از انتخابات میان دوره ای در سال ±¹¹° با نتیجه ای مشابه شکست حزب کارگر در انتخابات میان دوره ای حوزه اسکاتلند در روز پنجشنبه گذشته مقایسه می کنند. پیروزی حزب ملی اسکاتلند که با یک چرخش µ´/²² درصدی، اکثریت ۱۳ هزار و ۵۰۷ رایی حزب کارگر را تغییر داد، نشان می دهد که حزب کارگر حتی اگر نتایج غیرقابل پیش بینی انتخابات میان دوره ای را نیز حساب کند دیگر نمی تواند روی رای مرکزی سنتی خود اعتماد کند. حزب کارگر در ۲۲ ماه مه شاهد بود که حزب محافظه کار توانست کرسی امن این حزب را در «کرو» و «نانتویچ» در شمال غربی انگلستان تصاحب کند. اگرچه حزب محافظه کار در رای گیری دیگری در «هنلی» در جنوب انگلستان در ۲۶ ژوئن شرکت نکرد اما کاندیدای حزب کارگر از آنچه انتظار آن می رفت بدتر عمل کرد و پس از حزب ملی راست افراطی بریتانیا در مقام پنجم قرار گرفت. براون مقصر تمام این شکست ها را عوامل خارجی مانند تاثیرات رکود اقتصادی جهانی و افزایش قیمت نفت و هزینه زندگی اعلام کرده است. تاکنون فقط «مظنونان همیشگی» در اعضای عادی حزب کارگر و یک رهبر برجسته اتحادیه، آن قدر شجاع بوده اند تا از براون بخواهند استعفا دهد اما هم اکنون به نظر می رسد کابینه نخست وزیر انگلستان از اینکه به براون اجازه دهد هدف خود را در ادامه دادن شغلش دنبال کند، راضی است. این در حالی است که اگر حاشیه شکست حزب کارگر در روز پنجشنبه بار دیگر در یک انتخابات سراسری تکرار شود، تقریباً تمام نمایندگان این حزب کرسی های خود را از دست خواهند داد.

البته شاید دلیل آنها برای این کار موجه است: اگر براون قرار باشد به شغل خود پایان دهد حالا یا با درخواست وزرای ارشد یا تحمل شکست در یک رقابت داخلی، آنها می دانند که جانشینش با توجه به کاهش بیشتر رشد اقتصادی عملکرد بهتری نخواهد داشت و به دلیل اینکه براون از بلر بدون چالش در سال گذشته پست نخست وزیری را تحویل گرفت بنابراین تغییر رهبر دوبار در دو سال، درخواست های برگزاری انتخابات زودهنگام را در پی خواهد داشت؛ انتخاباتی که حزب کارگر در آن شکست خواهد خورد.

به علاوه احتمالاً هیچ یک از وزرای جوان تر کابینه برای این پست در نظر گرفته نشده اند از جمله دیوید میلیبند ۴۳ ساله که نمی خواهد شغل خود را در خطر اندازد و کوتاه مدت ترین نخست وزیر بریتانیا در تاریخ باشد. با این وجود احتمالاً صحبت از استعفای براون تا ماه آگوست هنگامی که براون در شرق انگلستان به تعطیلات خواهد رفت ادامه خواهد یافت. شاید براون در این مدت خود را آماده خواهد کرد تا پذیرای یک ناآرامی در ماه سپتامبر باشد؛ هنگامی که نمایندگان پارلمان به لندن بازخواهند گشت.

جک استراو رقیب جدی براون برای برعهده گرفتن رهبری حزب روز شنبه برای تعطیلات به آمریکا رفت اما سخنگوی وی می گوید کسانی که برای رهبری استراو امضا جمع می کنند از طرف جک کار نمی کنند. جک از این رفتار حمایت نکرده است. نظر جک استراو این است که وفاداری اولش به حزب است و معتقد است که اینگونه کارها به نفع حزب کارگر نیست.