در دفاع چپ غصه فراوان است

ایده آل تیم ملی چه کسی است

این روزها انتقادهای بسیاری متوجه خط دفاع تیم ملی است که عمده انتقادهای مطرح شده به رسوخ پذیری جناح چپ اختصاص دارد، هرچند که در جناح راست هم -جایی که مجید غلام نژاد بازی می کند - تیم ملی از قوام لازم برخوردار نیست و بی تردید باید منتظر تغییرات تازه در این جناح بود. تیم ملی در جناح راست هیچ گاه با کمبود بازیکن روبه رو نبوده است.

حضور حسین کعبی و شاید در آینده ای نزدیک بازگشت مهدوی کیا بتواند نگرانی ها در این جناح را از بین ببرد اما در عین حال در بک چپ به دلیل نبود نبوغ و استعداد کافی عنصرهای فراوانی وجود دارد و به نوعی کج سلیقگی های مربیان تیم ملی در استفاده از بازیکنان غیرتخصصی همچون ستار زارع به ضعف های موجود دامن زده است به طوری که امروز می بینیم تیم ملی پس از گذشت بیش از ۴ سال بازی با روش دفاع خطی هنوز در جناح چپ مهره ای قابل اطمینان نداشته است. در گذشته به دفعات برانکو ایوانکوویچ جناح چپ را دچار تغییرات می کرد.

گاهی بازی به محمد نصرتی می رسید، گاهی ستار زارع و در مقطعی هم نیکبخت به این جناح آورده شد که هیچ یک از این گزینه ها نتوانست ضعف و خلأ موجود را برطرف کند. حتی بازیکنی مثل علی بداوی که از پای چپ هنرمندی هم برخوردار است نتوانست به لحاظ روانی خود را آماده مقابله با بازی در شرایط سخت کند. داستان تلخ مشکلات تیم ملی در این جناح از ۵-۴ سال پیش تا به امروز در مسیر صعود گام برداشته به شکلی که تیم ملی در اولین گام ضعف و نقصان بزرگی در این جناح احساس می کند که می توان به واسطه شرایط موجود به انتظار تغییرات تازه ای در پست تخصصی بک چپ نشست و روزهایی را به انتظار نشست که علی دایی از میان مهره های موجود به دنبال یک گزینه ایده آل می گردد.

۱) ستار زارع:

بازیکن مورد علاقه برانکو ایوانکوویچ به نظر می رسد خیلی زودتر از حد تصور از قاب چشمان دایی دور و به نیمکت تیم ملی زنجیر شود. علی دایی پس از این روی ستار زارع به عنوان یک بازیکن جانشین حساب خواهد کرد. او اولین گزینه ای است که دایی پس از این نام او را جلوتر از همه مدعیان قرار گرفتن در بک چپ، از ترکیب اصلی بیرون خواهد آورد، پس نمی توان شانس زیادی برای او قایل شد.

۲) محسن بنگر:

بازیکن ایده آلی است. از قد و قواره خوبی برخوردار است، روی هوا تسلط خوبی دارد و ارسال های بلندش می تواند زهر حملات حریفان را خنثی کند. تنها اشکال بنگر سرعت او است که شاید نتواند نیازهای علی دایی را در جناح چپ برآورده کند. بازی در بک چپ ویژگی های خاص به خودش را دارد که در کمتر بازیکنی می توان یافت. بنگر البته برای دفاع میانی یک گزینه مطلوب محسوب می شود.

۳) محمد نصرتی:

حدود ۳۰ بازی ملی را در این پست بازی کرده و همواره انتقادهای بسیاری را به دنبال خود داشته است. نصرتی از سرعت مطلوبی برخوردار است اما عدم تشخیص و ره گیری مناسب در پاس های ارسالی توسط بازیکنان باعث شده گاه و بی گاه در ساده ترین موقعیت های حریف هم مغلوب شود. شاید اگر بخواهیم شانسی برای او قائل شویم نصرتی را هم یکی از گزینه های دفاع میانی محسوب می کنیم.

۴) مجتبی شیری:

با وجود آنکه در استقلال اهواز مدافع وسط بود اما پرسپولیس او را برای دفاع چپ به خدمت گرفت و به رغم تأخیرهای متعدد در بازگشت اما توانست اعتماد قطبی را به خود جلب کند. شیری که جایی در لیست ۱۸ نفره دایی ندارد و تنها در تمرینات آتی تیم ملی - اگر دعوت شود - می تواند شانس حضور خود در این جناح را افزایش دهد اما بعید است با توجه به گرایش نداشتن دایی به چنین بازیکنانی او هم شانس بالایی داشته باشد!

۵) احمد آل نعمه:

در میان همه نام هایی که مقابل دیدگان ما قرار می گیرد شاید او از شانس بیشتری برای قرار گرفتن در جناح چپ برخوردار باشد. قد بلند، عضلات به هم پیچیده، پای چپ تخصصی و سرعت مطلوب از آل نعمه یک بازیکن ایده آل ساخته است. دایی که این گزینه را هم در بازی با عربستان روی سکو نشاند و در بازی های غرب آسیا به این بازیکن میدان داد قطع به یقین در آینده با چشم خریدارتر به او نگاه خواهد کرد. آیا او مهره گمشده تیم ملی است

● جست وجوهای تازه در لیگ برتر

دایی به طور قطع نگاه نافذی به لیگ برتر هم خواهد داشت. او که درهای تیم ملی را باز نگه داشته است از این پس برای برطرف کردن معضل دفاع چپ جست وجوی دقیقی را آغاز خواهد کرد. در میان گزینه های موجود در لیگ برتر که هم چپ پا هستند و هم توانایی بازی در این جناح را دارند می توان به مرتضی اسدی (صباباتری)، محسن نیسانی (مقاومت)، جلال اکبری (سپاهان)، هاشم بیک زاده (استقلال) و حتی علی بداوی (فولاد) اشاره داشت که تعداد اندک این گزینه ها به خودی خود نشان دهنده ضعف عمومی فوتبال ایران در داشتن بازیکن چپ پای تخصصی است.

البته دایی به گزینه های دیگر هم فکر خواهد کرد چرا که ضعف های عمیق در جناح چپ که مرکز خط دفاعی را هم رسوخ پذیر کرده موضوعی نیست که بی توجهی به آن تیم ملی را در بازی های آتی با مشکلات بسیار روبه رو نکند. به زعم بسیاری از کارشناسان تیم ملی با این دفاع ره به جایی نخواهد برد و چه بسا در بازی های خانگی هم همچون بازی با عربستان غافلگیر شود !

حمید رضا عرب