آیا افغانستان و تاجیکستان در پایان تاریخ به ایران می پیوندند

در این مقاله از آرزوی پیوستن دوباره کشورهایی که زمانی جزو ایران بوده اند به ایران و خوبی های آن سخن به میان می آید

چندی پیش به کتابی برخوردم که در آن نویسنده مدعی بود که اکنون و در این برهه از تاریخ که ما هستیم تاریخ به آغاز خود بازگشته است و کشورهای چین و هند و ایران که پایه گزاران تمدن بشری هستند مجددا قدرتمند شده اند .

نمی دانم شما تا چه حد با نظرات این نویسنده موافق هستید اما بنده معتقدم نه تنها این نظردرست است بلکه اگر درست هم نبود جا داشت همه ما سعی کنیم که درست از آب درآید .

امروزه چین یکی از پنج کشور برتر جهان است و جایگاه تاریخی خود ، و حتی بیش از جایگاه تاریخی خود ، را کسب کرده است .

هند نیز از همه لحاظ جزو ده کشور بزرگ جهان محسوب می شود وجایگاهش در جهان روز به روز در حال بهبود است .

ایران نیز جزو بیست کشور اول جهان از همه لحاظ می باشد . شاید جایگاه ایران و اینکه اولین تمدن محوری و بزرگ تاریخ ، یعنی تمدن ایران هخامنشی ، از آن ِ آن می باشد و سومین تمدن بزرگ و محوری تاریخ ، یعنی تمدن اسلام و ایران ، زاده سعی و تلاش ایرانیان می باشد حقش این نباشد که جزو بیست کشور اول جهان باشد بلکه بهتر است حداقل جزو ده کشور اول جهان از همه لحاظ باشد .

برای اینکه ایران جزو ده کشور اول جهان باشد نیازمند به امکانات مادی و معنوی بسیار بیشتری است .

اگر دو کشور افغانستان و تاجیکستان با ایران که در واقع مادر آنهاست متحد شوند ایران می تواند جایگاهی که همان قرار گرفتن در جمع ده کشور اول جهان است بیابد . البته این تنها به نفع ایران نیست بلکه افغانستان و تاجیکستان هم که از نظر اقتصادی وضعیت خوبی ندارند می توانند ضمن اتحاد با ایران از درآمدهای نفتی ایران بهرمند شوند و از این فقر و نداری به درآیند . ضمن اینکه این دو کشور به آبهای آزاد راه ندارند و در واقع در بن بست قرار گرفته اند و با اتحاد با ایران می توانند از این حالت بن بستی بدرآیند . علاوه بر اینکه افغانستان که از وجود طالبان رنج می برد می تواند با اتکا به ارتش مسلمان و هم زبان ایران از نا امنی و طالبان نجات یابد و نیز این اتحاد می تواند مردم افغانستان را ازین پریشان فکری و تذبذب نجات دهد ( آنچه از مطالعه مردم افغانستان حاصلم شده این است که از لحاظ فکری دچار تذبذب هستند و آرامش فکری ندارند و این هم ناشی از جنگهای خانمانسوز خانگی است و البته شاید دور ماندن از اصل خویش نیز موثر باشد ).

این اتحاد در این برهه از تاریخ که در واقع پایان تاریخ است به نفع هر سه کشور می باشد و موجب ارتقای جایگاه آنان در جهان می شود . البته ممکن است در هر سه کشور مخالفانی با این طرح وجود داشته باشند اما اگر همه آنها با دور اندیشی و به دور از تعصب قومی فکر کنند تصدیق می کنند این کار به نفع همگان است . به قول گاندی برای رسیدن به جایی که تاکنون نرسیدیم باید از راهی رفت که تا کنون نرفتیم و این راه ، راه اتحاد و توافق بر سر مشترکات و دوری از عوامل تفرقه است .

ضمنا در پایان نظر شما را به نکته ای جلب می کنیم و آن این است که یک کشور نمی تواند به تنهایی تمدن ساز شود بلکه مجموع چند کشور باید با همیاری یکدیگر تمدن ساز شوند چون تمدن سازی احتیاج به خوداتکایی فرهنگی دارد و خود اتکایی فرهنگی هم زمانی رخ می دهد که تنوع فرهنگی موجود باشد البته تنوع فرهنگی باید مدیریت شود آنهم مدیریتی توام با مدارا .

بنابراین ایران هم برای تمدن ساز شدن باید به تنوع فرهنگی و خوداتکایی فرهنگی برسد و برای این امر نیز بهتر است با سه کشور افغانستان و تاجیکستان و آذربایجان یکی شود . اما آیا این کشورها هم تمایل دارند با ایران یکی شوند چیزی است که خود باید به آن پاسخگو باشند .

مهرداد احمدی ورامینی