قبل از ازدواج بخوانید

گرایش به تجملات در مراسم ازدواج از مشخصه های ازدواج سالم نیست

گرایش به تجملات در مراسم ازدواج از مشخصه‌های ازدواج سالم نیست...

۱) وقتی قصد ازدواج می‌کنید و با کسی وارد چنین رابطه‌ای می‌شوید باید در قدم نخست و قبل از اینکه به سمت عواطف شدید بروید و حس دلباخته شدن به شما دست بدهد، بسنجید که آیا با او در تناسب هستید یا نه؟ این خانم جوان در نامه خود عنوان کرده‌اند که هر کس آنها را می‌دیده می‌گفته هیچ ربطی به هم ندارند. مقصود کسانی که تنها ناظر رابطه این دو خانواده بوده‌اند دقیقا همین تناسب‌ها بوده است. آنچه در دین ما هم تحت عنوان هم‌کفو بودن بیان شده است. این ازدواج برای آن با مشکل مواجه شده است که دو خانواده در تناسب با هم نبودند. سبک تربیتی و فضایی که این دختر و پسر در آن رشد کرده‌اند متفاوت است و برای همین شکل‌گیری شخصیت‌های آنها در تضاد با هم است. چه‌طور می‌توان انتظار داشت دختری که در فضایی بزرگ شده که به زن اهمیت فراوان می‌داده‌اند با پسری که قدرت مطلق خانه‌شان، مرد بوده است ازدواج خوبی داشته باشند. مصداق دو پادشاهی می‌شوند که در یک مُلک نمی‌گنجند.

بسیارند زن و شوهرانی که پس از سال‌ها زندگی تازه می‌فهمند که ازدواج‌شان اشتباه بوده و تناسبی بین خانواده‌های آنها نیست. تناسب خانوادگی یکی از چند تناسبی است که باید وجود داشته باشد. تناسب فرهنگی، یعنی ارزش‌گذاری و باید و نبایدهایی که شما تحت تاثیر آن پرورش یافته‌اید که آن نیز بسیار مهم است. اگر در خانواده‌‌ای به فرزندان آموخته شود ارزش آدم‌ها به پول و ثروت آنهاست و در خانواده دیگر ارزش افراد را به میزان تحصیلات آنها بدانند، قطعا عدم ارزش‌گذاری یکسان مشکل‌ساز خواهد شد و تناقض‌های دیگری هم بر سر همین فرهنگ‌های متفاوت پیش می‌آید. حتی فرهنگ ملیتی افراد مهم است. مثلا در فرهنگ اهالی شمال و جنوب کشورمان بایدها و ارزش‌هایی هست که در شهر دیگری شاید نقض شود. برای یک شخص شمالی یا جنوبی که معمولا پیوندهای خویشاوندی محکم‌تری دارند، شاید فرهنگ محرم و نامحرم فاصله بین خویش و بیگانه باشد؛ یعنی برای آن خانم شاید لزومی به رعایت حجاب سفت و سخت جلوی پسردایی و پسرخاله نباشد، چون او مثل برادرش می‌ماند، در حالی که مثلا برای یک هموطن آذری ما شاید این فرهنگ اساسا قابل پذیرش نباشد. تصور کنید مثال چنین خانمی با چنان مردی ازدواج کند. خب، به خاطر این اختلاف فرهنگی قطعا جنجال‌هایی به پا می‌شود.

تناسب اعتقادی هم از آنجا که اعتقادات جنس محکمی دارد (هر اعتقادی که فرد داشته باشد خواه مسلمان، مسیحی، بودایی و حتی لائیک) و برای افراد محترم است باید وجود داشته باشد. تناسب‌های دیگری مثل تناسب اقتصادی و اجتماعی نیز ضروری هستند و اگر هر کدام نباشند سلامت ازدواج‌تان به مخاطره می‌افتد. حضرت علی(ع) و حضرت فاطمه(س) برای ازدواج همه این تناسب‌ها را در نظر گرفتند و به همین خاطر بود که دختر پیامبر با داشتن خواستگاران ثروتمند و یا کسانی از بزرگان مکه و مدینه کسی را انتخاب کردند که در تناسب اقتصادی و خانوادگی (پیامبر در شیوه تربیتی و نوع نگاه حضرت علی (ع) نظارت داشتند و مانند دخترشان به اخلاقیات او واقف بودند) و اعتقادی یکدیگر بودند.

۲) فراموش نکنید در ازدواج سالم شرایط و مراسم دست و پاگیر و تجملات آن‌چنانی جایی ندارد. همه چیز از مراسم گرفته تا خرید در حد معقول انجام می‌شود. عروس و داماد سعی می‌کنند خودشان به تنهایی به خرید عروسی و مهیا کردن خانه و زندگی بپردازند. هرگز حرمت‌ها و حریم موجود بین یکدیگر را به خاطر مسایلی چون جهیزیه و خرید عروسی و مکان برگزاری آن از بین نمی‌برند و روابط محبت‌آمیز و بر پایه احترام را قربانی این نکات فرعی نمی‌کنند. گاهی بهتر است عروس و داماد به خود یادآوری کنند این خرید، تنها اولین باری است که صورت می‌گیرد و قرار است آنها بارها و بارها تا آخر عمر با هم به خرید بروند، رستوران بروند و غیره. متاسفانه مراجعانی داریم که مانند همین داستان به خاطر خرید رفتن یا اینکه چرا داماد پس از خرید، آنها را به فلان رستوران نبرده است، حرمت‌ها را می‌شکنند. گاهی با به جا گذاشتن خاطره بد حتی پس از گذشت سال‌ها هنوز کدورت آن روز را روی همه کدورت‌ها و دلخوری‌های جدید خود تازه می‌کنند و با اینکه هر دو تحصیل‌کرده و امروزی‌اند با این حرمت‌شکنی‌ها، علاوه بر تحمیل هزینه‌های سنگین به خود تا آخر عمر نیز اثر دلخوری روزهای عروسی را بر دل می‌گذارند.

۳) از آنجا که خیلی زود داشته‌های زندگی‌مان برای ما عادی می‌شوند؛ حتی اگر این داشته‌ها در حد بالاترین و لوکس‌ترین مدل ماشین و وسایل خانه باشد، بهتر است خانواده‌ها و حتی خود جوانان بدانند نباید با فراهم کردن نهایت وسایل رفاهی جلوی انگیزه تلاش و پیشرفت خود را بگیرند. گاهی اوقات والدین و خانواده‌هایی که تمکن مالی خوبی دارند با دادن جهیزیه غیرعادی و فوق‌العاده و یا برگزاری مراسم خاص و یا دادن هدایایی مثل اتومبیل‌های گران‌قیمت هنگام ازدواج فرزندشان انگیزه حرکت و تلاش او را برای ساختن زندگی می‌‌گیرند و سطح توقع فرزندان‌شان را بالا می‌برند. برای همین است که جوان‌ها هیچ انگیزه‌ای در خود نمی‌بینند. برنامه‌ای ندارند که با همسرشان تلاش کنند و مثلا بتوانند تا دو سال آینده فلان ماشین یا تلویزیون خاص را بخرند چون همه‌چیز در اختیارشان هست. اینها همان بچه‌هایی هستند که آن‌قدر از والدین خود سرویس‌های آن‌چنانی دریافت می‌کردند که هرگز از دریافت یک بسته مدادرنگی در مدرسه خوشحال نمی‌شدند.

خوب است چنین خانواده‌هایی یا جوان‌های آنها خودشان تصمیم بگیرند فقط به اندازه کفایت و لزوم خرید کنند یا مراسم بگیرند تا پس از ازدواج نیز انگیزه‌هایی برای کسب آنچه ندارند، داشته باشند.

دکتر بهرامی