ورزش امروز ما چه می كند

لیگ حرفه ای است و هزاران دردسر ناپیدا تجربه بزرگی است كه در كوران آن باید بیاموزیم و در سال های بعد از آن استفاده كنیم

لیگ حرفه‌ای است و هزاران دردسر ناپیدا تجربه بزرگی است كه در كوران آن باید بیاموزیم و در سال‌های بعد از آن استفاده كنیم.

مدیریت های فوتبال حرفه‌ای نیز كم‌تجربه است. آنها هم در فصل گذر از آماتوریسم باید می‌آموختند و شیوه مدیریت خود را براساس معیارهای فوتبال حرفه‌ای و دیدگاه‌های جامعه‌شناسانه تنظیم می‌كردند.

این همه درگیری تصویری، صدایی و مطبوعاتی چندان جایز نبود و از راه‌های معقول‌تر می‌توانستند بر اوضاع فوتبال بیشتر مسلط شوند. شیوه برخورد با رسانه‌ها نیز خود علمی است قابل اهمیت، فوتبال به اندازه كافی مشكلات دارد و نیروی اصلی را باید به آنسو معطوف كرد تا كارهای بزرگتر زمین نماند. لیگ را بسازیم تا فوتبال ساخته شود، رسانه‌ها خود می‌دانند چه می‌كنند، چه می‌گویند و چه می‌نویسند.

پرسپولیس را عده‌ای تماشاگر كه تا ساعت‌ها ورزشگاه را ترك نمی‌كردند، مورد حمله قرار دادند. پس از سال‌ها محبوبترین چهره پرسپولیس و مربی فعلی آنها از طرف عده قلیلی مورد دشنام و هتاكی قرار گفت.

فرهنگ ورزش دستخوش مسایل تازه‌ای شده است و مانده‌ایم كه در این راستا كمیته ملی المپیك و دبیر محترم آن در زمینه‌های فرهنگی چه می‌كنند؟ اصلا دوستان در كمیته ملی المپیك كجایند؟ وزنه‌برداری كه در تلاطم تصمیمات ایوانف و جو غالب وزنه‌برداران آسیب شدید دیده است، جودو در میدان‌های جهانی نیز چون المپیك زمین خورد، حتی آرش میراسماعیلی كه امید اول ما بود. حتما جودو دچار مسایلی است كه از دیده‌ها پنهان مانده است.

جودو و پروین و پرسپولیس با فوتبال و رشته‌های دیگر در نزدیكی بازی‌های آسیایی دوحه را باید دوباره دید. كشتی راه خود را می‌رود. مسابقات جهانی بوداپست در راه است، كمتر از دو هفته دیگر تیم كشتی با چهره متفاوت و برای اثبات بسیاری از اصول صحیح مدیریتی باید با رقیبان سرسختی روبه‌رو شود.

این رشته هم تشنه یك تجدید قوا و دمیدن نفس تازه است و در این راه شجاعت و شهامت مسوولین این رشته می‌تواند به این تحول كمك كند. كشتی تجربه‌های نیم‌قرنی دارد و شاید هم بیشتر. از آن دوران هم رنگ مدال‌ها مرغوب بود و قهرمانان آن افتخارآفرین راهی را كه فدراسیون كشتی انتخاب كرده است، احترام به اصول و قانون است و مسلما در این انتخاب مغلوب نخواهد شد.

قهرمانان، جای خود دارند، اما اگر اصول و مقررات نباشد، آن می‌شود كه امروز وزنه‌برداری بدان گرفتار است. لژیونرها یا بازیكنان خارجی فوتبال ما هم در پیشرفت و جهانی‌شدن فوتبال ما نقش مهمی دارند. به اخبار و رویدادهای ورزشی روی سایت‌ها و خبرگزاری‌های جهان توجه كنید.

بازیكنان ما هم در این ردیف خبرها برای خود جایی یافته‌اند و در اكثر سایت‌ها نامی از ایران جانان هم وجود دارد كه باعث مباهات است. هرچه تعداد این بازیكنان در لیگ‌های اروپایی افزایش پیدا كند، موقعیت فوتبال ما نیز بهتر خواهد شد. اینها همه از بركات تداوم فوتبال است از نتایج همان دورترها كه امثال صدیقیانی‌ها پایه‌اش را گذاشتند و امروز ما آنها را درو می‌كنیم.

قدر این بازیكنان را كه در سخت‌ترین شرایط رقابتی با جهانیان در رقابت‌اند را باید دانست، اینكه علی كریمی درباره تیم ملی و برانكو چه می‌گوید را بزرگ نكنیم. ورزش تكانی خورده است، راه خود را پیدا نموده و مسیر را شناخته است.

رشته‌های پایه نوید می‌دهند و ما را امیدوار می‌كنند. پس از والیبال و بسكتبال حالا دوومیدانی و شنا نیز به میدان آمده‌اند و مدال می‌آورند. هندبال هم حرف‌ها دارد و ملاك آسیا در پیش‌روی چشمانش است تا چشم‌انداز جهان.

این تكان عمومی ورزش حاصل برنامه‌هایی است كه شاید هیچ زمان به چشم نمی‌آمد، اما در پروسه برنامه ریزی كلان ورزش خود را نجات داد. ژیمناستیك هم باید راه بیفتد تا ورزش‌های پایه عقب‌ماندگی سال‌های گذشته را جبران كنند، تمام این جریانات نشات‌گرفته است از خواسته‌ای كه تربیت‌بدنی آموزش و پرورش آغاز كرده است، اگر این مركز به حركت درآید ورزش پایه ما نیز با پشتوانه خواهد شد.

جهانگیر كوثری