ماه پیمایان: مردانی که دنیای دیگری را دیدند

افراد این گروه همگی پس زمینه قوی از تکنولوژی داشتند و همه بجز یکی فارغ التحصیل مهندسی هوانوردی یا فضانوردی بودند۱۲ عضو این مجموعه منحصر بفرد که برای نخستین بار پا بر روی کره …

افراد این گروه همگی پس زمینه قوی از تکنولوژی داشتند و همه بجز یکی فارغ التحصیل مهندسی هوانوردی یا فضانوردی بودند۱۲ عضو این مجموعه منحصر بفرد که برای نخستین بار پا بر روی کره ماه گذاشتند، مشترکات زیادی با هم داشتند.

تمامی آنها پس زمینه قوی از تکنولوژی داشتند و همه بجز یکی فارغ التحصیل مهندسی هوانوردی یا فضانوردی بودند. در دوران دانشجویی جزو فعالترین اشخاص در انجمن های مربوط به فضانوردی بوده و خطرات زیادی را در راه انتخاب شدن برای ناسا پیموده اند. با بعضی از اعضای این گروه بیشتر آشنا می شویم.

۱) نیل آرمسترانگ، فرمانده آپولو ۱۱

تعداد سفر به فضا:

۲ بار با جمینی هشت و آپولو۱۱

مدت زمان اقامت روی ماه:

حدود ۲۱ ساعت

دلیل شهرت:

اولین انسانی که پا روی کره ماه گذاشت.

نیل آرمسترانگ متولد ۱۹۳۰ در اوهایوست. مسیر او به سمت ماه در سال ۱۹۴۹ زمان تحصیل در رشته مهندسی فضا آغاز شد و او به نیروی دریایی آمریکا فراخوانده شد. او ۷۸ ماموریت جنگی در کره داشت و سپس به اتمام تحصیلش پرداخت.

سپس در سال ۱۹۵۵ خلبان آزمایشی شد و در سال ۱۹۶۲ به ناسا پیوست و جزو دومین دسته فضانوردان ناسا به حساب می آمد. او قبل از ماموریت ماه با آپولو۱۱ تنها ۱۰ ساعت را در فضا گذرانده بود.

در تابستان سال ۱۹۶۹ او اولین انسانی بود که پا بروی کره ماه گذاشت. او در سال ۱۹۷۱ از ناسا خارج شد و اعلام کرد دیگر قصد سفر فضایی ندارد و وارد امورتجاری شد و بعد از مدتی تدریس در دانشگاه به شرکت کرایسلر پیوست. زندگینامه او به نام «اولین مرد» در سال ۲۰۰۵ به چاپ رسید.

۲) باز آلدرین، خلبان آپولو۱۱

تعداد سفر به فضا:

دو بار با آپولو۸ و آپولو۱۱

مدت زمان اقامت روی ماه:

در حدود ۲۱ ساعت

دلیل شهرت:

اصلی ترین راوی اولین فرود انسان روی ماه

باز آلدرین در سال ۱۹۳۰ در نیوجرسی به دنیا آمد. پدرش مهندس هوانوردی بود و عشق پرواز را در او بوجود آورد. او به نیروی هوایی آمریکا پیوست و ۶۶ ماموریت پروازی در کره داشت و در طول جنگ سرد سلاح های هسته ای را با هواپیمایش جابجا میکرد.

او خلبان آزمایشی نبود و از طریق تحصیل به ناسا راه یافت و جزو سومین دسته فضانوردان ناسا بود. در سال ۱۹۶۳ وارد ناسا شد و با یک چرخش سرنوشت و استعدادش در حل مشکلات توانست وارد آپولو۱۱ شود و کمک خلبان اولین فرود بر روی ماه نام گیرد.

او از فضانوردی لذت نبرد و ترجیح داد که تحصیلاتش را درباره اوربیتال ها ادامه دهد. اما در ۱۵ سال بعدی زندگیش مصرف شدید الکل و افسردگی او را دچار مشکل کرد ولی در نیمه دهه ۸۰ به تحصیلاتش بازگشت و دستگاهی را اختراع کرد که اعتقاد داشت می توانست انسان را به مریخ ببرد. آدرین کماکان یکی از محققین برای بهبود اکتشافات فضایی باقی مانده است.