نگاهی به کیمیا و خاک

تحلیل تجربه‌های اخیر بنیاد سینمایی فارابی در حوزه مشارکت در ساخت آثار یا تامین هزینه‌های مالی آنها نمایانگر نوعی از حضور کمیت گونه به دور از بار کیفی بالاست که تنها در جهت …

تحلیل تجربه‌های اخیر بنیاد سینمایی فارابی در حوزه مشارکت در ساخت آثار یا تامین هزینه‌های مالی آنها نمایانگر نوعی از حضور کمیت گونه به دور از بار کیفی بالاست که تنها در جهت ارائه بیلان کاری خوب به بحث‌های حمایتی از پروژه‌های منسوب به فاخر رو می‌آورند. اینگونه عملکرد اگرچه ممکن است تنها در حوزه مدیریتی سینما توجیه پذیر باشد و به نوعی در جهت نمایانی قدرت فکری و عملکردی آن مدیر به کار رود اما بازدهی مطلوبی در حوزه سینما محسوب نمی‌شود. به واقع هزینه کرد چند میلیاردی و فروش چند صد میلیونی و گاه چند صد هزار تومانی این دست آثار بحث مهم استفاده بهینه از بودجه سینمایی را گوشزد می‌کند. در حقیقت آنچه این دست آثار را به یک شکست تلخ در آثار سازندگانشان و حامیانشان بدل می‌کند سفارشی بودن و عدم تعصب فیلمساز بر روی سوژه مورد نظر است.

چنین است که اثری چون کیمیا و خاک حتی با بهره‌گیری از بازیگران خوب و سوژه قابل تاملش نتوانسته واجد ارزش‌های منتسب به یک فیلم فاخر و ارزشی باشد. دلیل این مساله را باید در جهت گیری سناریو از یک ملودرام سیاسی منتقد به سمت و سوی یک اثر شعاری و خام دستانه ارزیابی کرد. مناسبات کاراکترها در این فیلم به شدت مبهم است و بازی‌ها نیز نتوانسته کمکی به سامان بخشیدن بر ساختار داستانی پرحفره اش کند و بدینگونه است که اثری تولید شده که حتی قادر به بازگرداندن هزینه خام تولیدی اش هم نیست و گیشه ای بی رونق را تجربه می‌کند.

نویسنده : آرین مهرپور