واقعیت های کشتی ایران از زبان المپیک

المپیک جایگاه مردان بزرگ, خلاق, پرتلاش و خستگی ناپذیر و همچنین واقع بین است و البته کسانی که دارای چنین خصوصیاتی باشند از طریق دریافت مدال و احکام قهرمانی از المپیک تشویق می شوند

المپیک جایگاه مردان بزرگ، خلاق، پرتلاش و خستگی ناپذیر و همچنین واقع بین است و البته کسانی که دارای چنین خصوصیاتی باشند از طریق دریافت مدال و احکام قهرمانی از المپیک تشویق می شوند.

شکی نیست که المپیک جای بهترین ها، برترین ها، خلاقیت های جدید، تفکرات، هنرها و ارایه جدیدترین علوم روز ورزش است و حضور در رویداد مهمی چون المپیک بدون برخوردار بودن از این واژه ها موفقیتی در بر نخواهد داشت. المپیک هرگز افراد رویاپرداز، خود بزرگ بین را دوست ندارد و در مقابل از آنهایی که با تلاش بی وقفه و خلاقیت، دست به نوآوری تازه ای زده و در برابر سایر شرکت کنندگان به برتری برسند، با دادن مدال های رنگارنگ تقدیر می کند. المپیک افراد دروغگو و نا کارآمد را دوست ندارد و هرگز به افرادی که از توانمندی لازم برخوردار نباشند، بهایی نداده و جایزه ای به نام مدال را برایشان در نظر نمی گیرد. المپیک آمار غلط نمی دهد و به همین خاطر تمامی آمارهای ارایه شده از سوی المپیک بوی واقعیت می دهند.

المپیک به مایکل فلپس که هشت بار ازسکوی قهرمانی بالا می رود، نمی تواند عنوان قهرمان قهرمانان ندهد و بدون شک در پکن نیز مدال آنهایی را که نسبت به دوره قبل کم کارتر بوده و حرکت روبه جلویی نداشته اند گرفته به مردان و یا زنان پرتلاش دیگری داده است. این یک واقعیت است که المپیک با کسی تعارف ندارد و به همین خاطر واقعیت های ورزش هر کشور، پیشرفت یا پسرفت هر رشته و در نهایت اندازه تلاش هدفمند هر فدراسیون و قهرمان رشته های مختلف را بدون تعارف و لاپوشانی از طریق دادن مدال و عناوین قهرمانی مشخص می کند.

المپیک جای رکوردشکنی، پیشی گرفتن ها از سایرین، حرکت های روبه جلو، نوآوری است و برای کشورهایی که دارای تفکرات المپیکی و به روز نیستند و در رویاهای دنیای کوچک دهها سال پیش خود سیر می کنند، دستاوردی جز فراموشی و شکست ندارد.

المپیک با دادن مدال به ورزشکاران کشورهای شرکت کننده، به مسئولان آنها گوشزد می کندکه فعالیت ها و برنامه ریزی های آنها چقدر موفق بوده است. به طور کلی در المپیک تنها کسانی موفق خواهند بود که المپیکی فکر کنند.

مسئولان، کادرهای آماده سازی، مربیان و قهرمانانی که تفکرات المپیکی نداشته باشند و با برنامه ریزی در حد رقابت های منطقه ای وارد رویداد مهمی چون المپیک شوند، نتایجی به مانند کاروان ورزشی ایران از جمله کشتی را به دست خواهند آورد.

المپیک ۲۰۰۸ پکن بار دیگر به مسئولان درجه اول کشتی ایران نشان داد که دستاورد المپیکی فکر نکردن، المپیکی برنامه ریزی نکردن و حذف افراد کارآمد، خود محوری و ناآشنا بودن با آرمان المپیک یعنی چه. المپیک نشان داد که آمار و ارقام ارائه شده پیش از المپیک به وسیله مسئولان، کادرهای فنی و دست اندرکاران کاملا با واقعیت های موجود متفاوت است.

واقعیت های المپیک نشان داد آنهایی که پیش از المپیک همه چیز کشتی ایران را عالی می دیدند و قول و قرار های آنچنانی و مدال های رنگارنگ می دادند، تنها به خاطر حفظ خود، مردم را متوقع و واقعیت ها را پنهان کرده اند. المپیک با مدالی که به هریک از قهرمانان حاضر در روی سکو می دهد به جز قدردانی از زحمات آنها به نوعی از مسئولان، مربیان، خانواده ها و درنهایت دولت آن قهرمان، تشکر می کند چراکه هیچ قهرمانی خود به تنهایی توانایی رفتن روی سکو را نخواهد داشت و بدون شک در قهرمانی مدالیست های المپیک عوامل بسیاری نقش دارند، البته در شکست ها و عدم موفقیت ها نیز همین عوامل موثرند.

المپیک با دادن مدال به قهرمانان ضمن ارج نهادن به تلاش آنها از طریق برافراشتن پرچم و نواختن سرود ملی قهرمانان، از کشورهای مدالیست نیز درخواست می کند برای حفظ این مدال در المپیک بعدی تلاش بیشتری انجام دهند. المپیک دوست ندارد همواره مدال ها بین کشورهای خاص تقسیم شود، المپیک دوست دارد در هر دوره ملت ها و ملیت ها و کشورهای بیشتری در تقسیم مدال ها مشارکت داشته باشند تا از این طریق دوستی، رقابت سالم و تلاش برای برتر شدن را در بین تمام مردم جهان گسترش دهد.

المپیک «غریبه ها با ورزش» را دوست ندارد چرا که آنها نه درک لازم را از ورزش دارند و نه می توانند در مسیر پیاده شدن اهداف المپیک تلاش کنند، المپیک می داند که غریبه با ورزش تنها به خاطر استفاده از نام ورزش به آن چسبیده است و هرگز نخواهد توانست قدمی در راه اعتلای اهداف المپیک بردارد.

اهداف المپیک قرنهاست که مشخص است و تمامی آنهایی که تفکرات المپیکی دارند با آگاهی با این اهداف وارد رویداد مهمی چون المپیک می شوند و غریبه بودن باالمپیک نتیجه ای جز شکست و ناکامی به دنبال ندارد که متاسفانه این بار گریبان کشتی ورزش ملی ایران را گرفت و به خاطر عدم آگاهی لازم مسئولان آن با نیاز و تفکرات المپیکی، شکستی سخت را به کشتی ایران تحمیل کرد.

المپیک با ندادن مدال های رنگارنگ به کشتی ایران ناکارآمدی برنامه ریزی و تفکرات دست اندرکاران کشتی ایران در المپیک را به رخ تشکیلات ورزش کشید و با زبان بی زبانی از مسئولان درجه اول ورزش ایران درخواست کرد که برای بازگشت کشتی به جایگاه واقعی خود زمینه بازگشت و آشتی اهالی فن کشتی به این ورزش ملی را فراهم کنند. المپیک با ندادن مدال به کشتی ایران به مسئولان ورزش و بالاتر از آن تصمیم گیرندگان اصلی ورزش ایران پیام داد که برای حضور در المپیک آینده با مدالیست های المپیک تعامل کنند و با آنها در رویداد المپیک شرکت کنند.

المپیک بسیاری از واقعیت های پنهان کشتی ایران را در مقابل دید تمامی اهالی فن کشتی در جهان به نمایش گذاشت و خانواده بزرگ کشتی، مردم علاقه مند به ورزش اول و در نهایت دولتمردان و مسئولان دلسوز ورزش کشور مشاهده کردند که کشتی ایران در پکن در اندازه های خود ظاهر نشد و اصلا المپیکی نبود.

جان کلام اینکه کشتی ایران با مسئولان غریبه با کشتی درالمپیک ۲۰۰۸ پکن باشکستی سخت مواجه شد که شاید تا سال ها فراموش نشود. در چنین شرایطی تصور می شود اکنون حداقل مسئولان درجه اول ورزش به این باور رسیده باشند که انتخاب آنها برای اداره کشتی با شکست مواجه شده و چنانچه خواستار کسب مدال و افتخار در المپیک ۲۰۱۲ لندن هستند، باید دست یاری و همکاری به سوی اهالی فن و افراد کارآمد با تفکرات المپیکی دراز کنند. امید است اکنون که کشتی با شکستی سخت روبه رو شده، مسئولان درجه اول ورزش کشور پیام المپیک را شنیده باشند.