وضعیت غزه بحرانی تر می شود سکوت جایز نیست

کربلا فقط یک شهر و یک نام نیست هرجا که اهل حق در محاصره ناجوانمردانه یزیدیان زمانه باشند, آنجا کربلاست کسانی هم که محاصره شدگان را می بینند اما فریادی بر نمی آورند را کوفی نام می نهند در مکتب ما

کربلا فقط یک شهر و یک نام نیست؛ هرجا که اهل حق در محاصره ناجوانمردانه یزیدیان زمانه باشند، آنجا کربلاست؛ کسانی هم که محاصره شدگان را می بینند اما فریادی بر نمی آورند را کوفی نام می نهند در مکتب ما.

خوب می دانم و می دانید که بیان جملات احساسی و قلم فرسایی دردی دوا نمی کند؛ اکنون هم مقصود این نیست که به واسطه برهم نخوردن ژست اسلامی مان همدردی ای با محاصره شدگان غزه کرده باشیم و خلاص؛ نه مقصود این است که در غفلت نمانم و نمانیم...

اگر جایگاه مسلمانی خود و واقعه ای که در حال روی دادن است را خوب بشناسیم، تا غزه در محاصره است، در این مکتب، دیگر آسایش حرام می شود بر ما...

نباید اجازه دهیم روزمرگی و تکرار جنایت، ما را از انجام وظیفه باز دارد؛ در مقابل جنایت یزیدیان، در هر زمان و برای هزارمین بار هم که باشد، سکوت، معنایی جز خیانت ندارد و سکوت کنندگان را نامی جز«کوفی» نمی توان نهاد...

و دراین میان وای به حال کسانی که علاوه بر «سکوت»، «سازش» هم کرده اند...

محاصره «غزه» توسط رژیم صهیونیستی، تعطیلی نیروگاه های برق، نبود دارو، قطع سوخت و آلودگی آب های آشامیدنی، «غزه» را امروزبه «کربلا» تبدیل کرده و وای به حال آن حکام عرب که با یزیدیان صهیونیست سرسازش داشته و راه را برای جنایت هموار کرده اند...

اما محکوم کردن «سکوت کنندگان» و «سازشکاران» و صد البته محکوم کردن «جنایتکاران»، آیا به تنهایی دردی دوا می کند از ما و فلسطینی ها؟...

● چه باید کرد؟

۱) بارها ثابت شده است که رژیم صهیونیستی زبانی جز زبان زور نمی فهمد؛ باید منافع صهیونیستها در هر جای دنیا مورد تهدید قرار گرفته و در مقابل هر جنایت جدید رژیم صهیونیستی، منافعی از آنها در هر جایی که هست متلاشی شود و اعلام شود که این کار در پاسخ به فلان جنایت بوده است. این کار در مورد وضعیت امروز غزه کاملا مناسب به نظر می رسد.

۲) در شرایطی که غزه در آستانه قربانی شدن در یک جنایت تاریخی دیگر قرار گرفته، وضعیت خاص ویژه ای باید در دولتهای اسلامی منطقه حاکم باشد؛ به بیان دقیق تر، مسائل بدون اولویت باید با یک زمان بندی مشخص، از دستور کار سیاست خارجی کشورهای اسلامی خارج شده و پیگیری موضوع غزه در اولویت قرارگیرد.

نوشتن نامه های پی درپی به همه مسئولان اثرگذار در کشورها و سازمانهای بین المللی و مدعیان حقوق بشر، دیدارهای مستمر با مقامات همسوی کشورها، تماس تلفنی با مسئولان کشورهای منطقه ومقامات مدعی در نهادهای بین المللی، صدور بیانیه رسمی، احضار یا اخراج سفرای کشورهای اصلی حامی رژیم صهیونیستی و اقداماتی از این دست باید در دستور کار فوری دولتهای اسلامی قرارگیرد.

انجام این کار برای دولت جمهوری اسلامی ایران، بیش از سایرین ضروری است.

۳) در عصر کنونی، برانگیختن واکنش افکار عمومی کشورهای مختلف، بیش از پیش لازم به نظر می رسد و این وظیفه رسانه های آگاه است. از رسانه های غربی که حکامشان حامیان بی چون و چرای رژیم صهیونیستی هستند که نمی توان انتظاری داشت، پس دایره رسانه هایی که می توان به آنها امید بست، محدود به رسانه های اسلامی می شود و در عین حال در این میان هم، توقع از رسانه های داخلی وخارجی جمهوری اسلامی ایران بیش از آن چیزی است که تاکنون انجام شده است.

اکنون که مسلمانان غزه در محاصره اند، عادی ماندن برنامه-های شبکه های مختلف رادیویی و تلویزیونی هیچ معنایی ندارد. همه اعم از مسلمان و غیر مسلمان از نوع برنامه هایی که در مقاطع خاص زمانی از شبکه های اسلامی پخش می شود. باید بفهمند که ما از ادامه محاصره و جنایت به شدت عصبانی هستیم. و البته این کار اراده ای انقلابی می خواهد و برای بعضی ها به دلیل تلاش برای حفظ ژست روشنفکری، شاید این کار ممکن به نظر نرسد.

برای واکنش مناسب رسانه ای به جنایات در غزه، باید تیمی ویژه در رسانه های کلیدی جهان اسلام تشکیل شود که با برنامه ریزی خاص و منسجم، با عملیاتهای ویژه خبری و در نظر گرفتن محدودیت زمان، ضربات پی در پی رسانه ای به دشمن وارد کنند.

این نکته نباید مورد غفلت باشد که در این کار نیازمند آن هستیم که پیام خود را بدون فوت وقت، به زبانهای زنده دنیا از طرق مختلف به افکار عمومی کشورهای مختلف و سیاسیون بین المللی منتقل کنیم؛ علاوه بر آنکه رسانه های خرد از جمله و بلاگ نیز باید برای پشتیبانی از رسانه های کلان اسلامی و در کنار آن، اعمال فشار در عرصه بین المللی از طریق روش های نوین، دست به کار شوند.

۴) باید از رسانه های کلیدی و اثرگذار دنیا که در مقابل جنایات رژیم صهیونیستی سکوت کرده، واقعیت را تحریف کرده و یا حمایت می کنند، فهرستی دقیق تهیه شود و با یک برنامه ریزی دقیق و پیش بینی کانال های ارتباطی متعدد، سهل الوصول ترین راهها را در اختیار مسلمانان کشورهای مختلف قرار دهیم تا اعتراضی گسترده علیه اینگونه رسانه ها شکل بگیرد و عملا هزینه سکوت، تحریف واقعیت و حمایت آنان از جنایات رژیم صهیونیستی به شدت افزایش یابد. (ایجاد طومار اینترنتی، پست الکترونیکی، هک کردن سایتهای خاص و ممانعت از فعالیت خبرنگاران رسانه های حامی رژیم صهیونیستی از جمله این راهکارها است).

برای این کار نیز می تواند گروههای ویژه ای ازسوی دولتهای اسلامی پیش بینی شود.

۵) مسئولان کشورهای غربی و حتی سران رژیم صهیونیستی نباید در هیچ سفری در حاشیه امن قرار داشته باشند.

سازماندهی برای اعتراض گسترده به آنان - به دلیل سکوت در مقابل محاصره غزه - باید به سرعت در دستور کار دولتها و گروههای خاص اسلامی از جمله دولت جمهوری اسلامی باشد.

باید فعالین حقوق بشری و اسلامی رابه صورت برنامه ریزی شده و با ارائه اطلاعات مورد نیاز، برای تجمع در مقابل محل استقرار یا محل ملاقاتهای سران یا حامیان رژیم صهیونیستی سازماندهی کرد. در عین حال باید پوشش رسانه ای مناسب برای این اقدامات پیش بینی شود چرا که انجام اعتراضات مدنی بدون پوشش مناسب رسانه ای قطعا بی اثر خواهد بود.

در ایران نیز گروههای دانشجویی و مردمی برای انجام اعتراضات زنجیره ای در اماکن مختلف به نحوی برنامه ریزی کنند و کار را عملیاتی سازند که توجه رسانه های خاص در دنیا جلب شود، علاوه بر آنکه رسانه های برون مرزی جمهوری اسلامی نیز باید تمام قد در اختیار باشند.

۶) تعیین تکلیف باسران سازشکار برخی کشورهای باصطلاح اسلامی از جمله ملک عبدالله پادشاه خائن عربستان، ملک عبدالله پادشاه اردن وحسنی مبارک رئیس جمهور مصر نیز باید به سرعت در دستور کار مسلمانان غیرتمند قرار گیرد. تجربه اعدام انقلابی انورسادات رئیس جمهور سابق مصر به جرم انعقاد قرارداد کمپ دیوید با رژیم صهیونیستی، در این زمینه بسیار مفید به نظر می رسد و خوب است از آن در مورد نوع تعیین تکلیف با سایر حکام خائن کشورهای اسلامی - که بارژیم صهیونیستی سرسازش دارند - الگوبرداری شود.

ناگفته نماند که تعیین تکلیف باسران سازشکار کشورهای اسلامی یکی از راهکارهایی است که در آن واحد، چندین هدف را به یکباره محقق خواهد کرد. به بیان صریح تر، اگر با سازشکاران با رژیم صهیونیستی تسویه حساب شود:

۱) افکار عمومی در کشورهای مختلف بیدار می شود.

۲) توجه همه رسانه های دنیا به یکباره جلب می شود.

۳) همه نهادهای بین المللی خواهند دانست که مسلمانان از جنایات رژیم صهیونیستی به شدت عصبانی هستند و با هیچ کس شوخی ندارند.

۴) سایر دول کشورهای اسلامی حساب کار خود را می کنند.

۵) چون پیام تعیین تکلیف با سازشکاران به سرعت به سران کشورهای غربی و حتی سران کشورهای منطقه می رسد، این اقدام، تمامی اهداف دولتهای اسلامی را که به واسطه دیپلماسی در جهت حمایت از غزه دنبال می کردند خود به خود یکجا محقق می کند.

حامد طالبی