پنجشنبه, ۲۸ تیر, ۱۴۰۳ / 18 July, 2024
جایزه نوبل و رنگینکمانهای ادبی
![جایزه نوبل و رنگینکمانهای ادبی](/web/imgs/16/96/9ssjp1.jpeg)
جایزه نوبل جایزهای سیاسی است؟ این پرسش مقدری است که هر بار پس از اعلام اسامی نوبلیها به خصوص دو جایزه ادبی و صلح نوبل که معیارهای توافقشده جهانی دربارهشان وجود ندارد، بیشتر به چنین بحثهایی دامن میزند. برخی از نویسندگان غایب از فهرست برندگان هم در مقایسه با برندگان به سیاسی بودن نوبل بیشتر دامن میزنند، زیرا در فهرست غایبان نامهایی بزرگتر از برخی برندگان دیده میشود. این هم بحث امروز و دیروز نیست و از وقتی این جایزه پرسروصدا راه افتاده است، چنین بحثهایی پیرامونش شکل گرفته است. اگر فهرست برندگان نوبل را ردیف کنیم، چه بسا بتوانیم تصویری کلی را از سیاستهای آکادمی نوبل نیز استخراج کنیم اما در این چند سال به نظر میرسد در اهدای جایزه نوبل بیش از هر عاملی به تنوع فرهنگی نظر داشتهاند و نویسندگانی راه به برگه آرای داوران بردهاند که تجربههای چند فرهنگ را در آثارشان منتقل کردهاند.
این نویسندگان اگرچه نام یک کشور را به دنبال نام خود یدک میکشند اما بیش از اینکه ساکن یک کشور خاص باشند، در چند فرهنگ مختلف خانه دارند و جستوجوگرانی هستند که فرهنگهای متنوع را در نوردیدهاند و در آثارشان شخصیتهایی با جهانهای متفاوت، رنگینکمانی انسانی به وجود آوردهاند.
چهبسا نویسندگانی بزرگتر باشند که در آثارشان یک رنگ را به خوبی بازتابانده باشند اما از این جهان رنگارنگ تصویری در آثارشان نمیتوان یافت. توجه به اقلیتهای فرهنگی و دنیایشان در کتابهای اورهان پاموک و همچنین تجربه فرهنگهای مختلف در آثار لیسینگ نشانههایی است از این توجه. این موضوع در آثار ژان ماری گوستاو لوکلزیو پررنگتر از دو نویسنده قبلی دیده میشود. او در زندگی خصوصیاش نیز تجربه برخورد و رابطه با فرهنگهای متفاوت را داشته است. او ضمن اینکه از دو فرهنگ بزرگ انگلیسیزبان و فرانسهزبان بهره برده است، به خاطر حضور در دو کشور تایلند و مکزیک و نوشتن رساله دکتریاش درباره مکزیک نیز با دو فرهنگ متفاوت دیگر آشنا شده است اما توجه ویژه او به شمال آفریقا و عرفانی است که در بیابانهای این سرزمین حضور دارد. رابطه او با فرهنگ شمال آفریقا و به واسطه آن با عرفان اسلامی گذشته از علایق شخصی، به ایل و تبار همسرش نیز بر میگردد.
او چنانکه در چند گفتوگویش اشاره میکند به عرفان اسلامی و مسیحی علاقهمند است و بازتاب این علاقه را در آثار او میتوان یافت اما باید بین او و نویسندگان عامهپسندی چون کوئیلو که خواستهاند چنین تجربیاتی را منتقل کنند، تفکیک قائل شد. توجه به نویسندگان چندفرهنگی تنها خاص جایزه ادبی نوبل نیست و جوایز ادبی دیگر نیز در سالهای اخیر به چنین آثاری توجه نشان دادهاند اما برای من این پرسش پیش میآید که چرا نویسندگان مهاجر ایرانی نتوانستهاند در این موج مثبت برای خود جایگاهی مهم دست و پا کنند و اگر هم توجهی به اثری شده است، توجهی است سیاسی برای افشای چیزی که مدام در رسانهها عنوان میشود.
علیاصغر سیدآبادی
![](/imgs/no-img-200.png)
تعمیرکار درب برقی وجک پارکینگ
دورههای مدیریتی دانشگاه تهران
فروش انواع ژنراتور دیزلی با ضمانت نامه معتبر
مسعود پزشکیان ایران دولت چهاردهم دولت سیزدهم پزشکیان محمدجواد ظریف عزاداری دولت علی باقری رئیس جمهور انتخابات ترور
تهران پلیس سلامت قتل هواشناسی شهرداری تهران تب دنگی زلزله پشه آئدس عزاداری محرم تیراندازی تعطیلی ادارات
بانک مرکزی قیمت خودرو واردات خودرو خودرو قیمت دلار مالیات قیمت طلا حقوق بازنشستگان بازار خودرو اربعین بازنشستگان سایپا
عاشورا امام حسین تلویزیون سینمای ایران فیلم دفاع مقدس سینما لیلی رشیدی وزارت ارشاد صداوسیما
محصولات کشاورزی آزمون سراسری ماه فناوری
رژیم صهیونیستی اسرائیل غزه دونالد ترامپ ترامپ آمریکا فلسطین جنگ غزه روسیه ترور ترامپ چین جو بایدن
فوتبال پرسپولیس استقلال تراکتور علیرضا بیرانوند سپاهان رئال مادرید باشگاه پرسپولیس نقل و انتقالات مهدی طارمی نقل و انتقالات لیگ برتر رامین رضاییان
هوش مصنوعی اینترنت سرعت اینترنت ناسا گرمایش جهانی گوگل اپل شیائومی ربات
گرما کودکان گرمازدگی کاهش وزن نان صبحانه تخم مرغ افسردگی