ریا و حبط اعمال

از پیامبر اعظم(ص) روایت شده است که: سه کس را پیش از همه نزد خدای تعالی حاضر سازند، مردی که قرآن کریم را حفظ کرده و شخصی را که در راه خدا کشته شده و کسی را که خداوند مالی به وی داده و او …

از پیامبر اعظم(ص) روایت شده است که: سه کس را پیش از همه نزد خدای تعالی حاضر سازند، مردی که قرآن کریم را حفظ کرده و شخصی را که در راه خدا کشته شده و کسی را که خداوند مالی به وی داده و او آن را بذل کرده باشد.

خداوند به مرد حافظ قرآن فرماید: تو را توفیق دادم قرآن آموختی، گوید: آری ای پروردگار من! فرماید: با آن چه کردی؟ عرضه دارد: پروردگارا! آن را در نماز قرائت و در نصف شبها تلاوت نمودم، خداوند فرماید: چنین است، اما برای من نکردی بلکه نظر تو این بود که مردم گویند فلان کس قرآن می خواند، بر من برای تو امروز حقی نیست و مزد عمل تو همان مدح مردم بود.

سپس صاحب مال را فرماید: تو را مال بسیار دادم با آن چه کردی؟ گوید: بارالها! نفقه دادم. فرماید: آری ولی قصد تو آن بود که مردم گویند فلان مرد سخی است، تو را امروز نزد من نصیبی نباشد و پاداش تو همان ثنای مردم است.

شهید را فرماید: قوت و شجاعت تو از من است. گوید: آری و برای آن جهت در راه تو جهاد کردم تا مرا کشتند. خداوند فرماید که: مقصود تو این نبود، بلکه هدف این بود که مردم بگویند تو مرد دلیر و شجاعی هستی، تو را بیش از آن نصیبی نیست، پس فرمان دهد هر سه را به دوزخ برند. (۱)

بحارالانوار، ج۷۲، ص۳۰۵