عمل و عکس العمل

براساس قانون جزا و مجازات, هر عمل نادرستی جزای خود را به دنبال دارد قوانین علت و معلول, عمل و عکس العمل, جایگزینی و مجازات همه و همه اعمال می شوند کسی که به دیگری آسیب می رساند اول به خود آسیب می رساند کسی که سر دیگری را کلاه می گذارد اول سر خود را کلاه گذاشته است

اگر عملی روی دهد، حتماً عکس‌العمل آن‌هم باید روی دهد. نیروی عکس‌العمل با نیروی عمل مساوی است و هر دو از یک جنس هستند. هر فکری، علاقه‌ای، تخیلی موجب عکس‌العمل می‌شود. نیکی پاداش خاص خود را دارد و بدی مجازات خود را. این قانون عمل و عکس‌العمل است. خداوند نه فرد بد را تنبیه و مجازات می‌کند و نه به افراد نیکوکار پاداش می‌دهد، بلکه این اعمال خود آنان است که پاداش یا مجازات به‌دنبال دارد. هیچ‌کس را نباید مورد سرزنش قرار داد. این قانون با دقت هر چه تمام و به‌صورت علمی در تمامی موارد اعمال می‌شود. قانون عمل و عکس‌العمل هم در طبقات فیزیکی و هم در طبقات ذهنی عمل می‌کند.

● قانون جایگزینی

این قانون در همه جای طبیعت وجود دارد. دانه می‌شکفد و درختی عظیم از آن رشد می‌کند. زغال می‌شود و از بین می‌رود، اما در عوض گرما به‌وجود می‌آید. قانون جایگزینی ایجاد تعادل می‌کند و در طبیعت صلح و آرامش، تعادل و هماهنگی ایجاد می‌کند. هیچ‌کس نمی‌تواند از این قانون سخت و جبری نافرمانی کند. اگر شما عملی منفی انجام دهید، برای جبران، میوه‌ای بد برداشت خواهید کرد. اگر زندگی یک شخص را به‌عنوان واقعه‌ای منفرد در نظر بگیرید که با تولد کالبد فیزیکی آغاز می‌شود و با مرگ پایان می‌پذیرد، نمی‌توانید برای مسائل زندگی هیچ توضیحی مناسب یا هیچ راه‌حلی بیابید. در هر حال زندگی کنونی‌تان در مقایسه با زندگی روحی و معنوی شما هیچ‌چیز نیست. این زندگی گذرا و تنها یک تکه از کلمه زندگی است. هرگاه بخواهید علت یا تقدم چیزی را پیدا کنید، باید عمیقاً به مسائل زندگی معنوی جاودانه بپردازید. قانون جایگزینی کل زندگی معنوی را در بر می‌گیرد. زندگی با تجزیه بین کالبد فیزیکی پایان نمی‌پذیرد، شما باید نسبت به روح خود بارزترین نگرش را در نظر بگیرید. آنگاه اصل مطلب برایتان مشخص می‌شود. برای همه مسائل پیچیده و بغرنج زندگی راه‌حلی عالی و رضایت‌بخش پیدا می‌کنید، بدین ترتیب دیگر برای گله کردن و عزاداری یا سوءتفاهم جائی وجود نخواهد داشت.

● قانون جزا و مجازات

براساس این قانون، هر عمل نادرستی جزای خود را به‌دنبال دارد. قوانین علت و معلول، عمل و عکس‌العمل، جایگزینی و مجازات همه و همه اعمال می‌شوند. کسی‌که به دیگری آسیب می‌رساند اول به‌خود آسیب می‌رساند. کسی که سر دیگری را کلاه می‌گذارد اول سر خود را کلاه گذاشته است.

به خاطر داشته باشید که خداوند نه مغرض است نه ظالم. خداوند مسئول ثروت یا فقر کسی نمی‌باشد. شما نتیجه اعمال خود را دریافت می‌کنید. در این دنیا هیچ چیز آشفته و یا بی‌دلیل متغیر نیست. وقایع به‌طور اتفاقی یا شانسی و بدون ترتیب و نظم مشخص روی نمی‌دهند، بلکه میان آنها یک توالی منظم وجود دارد و با نظمی خاص به‌دنبال هم روی می‌دهند. بین آنچه شما انجام می‌دهید و آنچه در آینده روی می‌دهد یک ارتباط مشخص و خاص وجود دارد. همیشه دانه‌هائی بکارید که به شما میوه‌هائی شیرین و گوارا بدهند، دانه‌هائی که سعادت این دنیا و پس از آن‌را برای شما به بار بیاورند.

● کارما چگونه شکل گرفته است؟

هر انسان ذاتاً سه‌بعدی است و از سه بعد ایچها Ichha، جنانا jnana و کریا Kriya، تشکیل شده است. ایچها علایق و احساسات فرد است. جنانا دانش فرد است. کریا اراده و عزم فرد است. این سه بعد کارمای فرد را می‌سازند. فرد چیزهائی چون صندلی، درخت و... را می‌شناسد. احساس شادی و غم می‌کند. اراده می‌کند فلان کار را انجام دهد یا فلان کار را نکند.

در پس هر عملی علایق و افکار فرد وجود دارد. علاقه به یک شی موجود، در ذهن رشد می‌کند، آن‌گاه فکر می‌کنید چطور آن‌را به‌دست بیاورید، سپس برای تصاحب آن اقدام می‌کنید. علاقه، فکر و عمل همیشه همراه هم هستند. این سه رشته‌هائی است که در طناب کارما به هم پیچیده شده و به‌هم پیوسته‌اند.

علاقه تولید کارما می‌کند. شما برای کسب آنچه که دوست دارید سعی و اقدام می‌کنید. کارما ثمرات خود را به شکل درد یا شادی ظاهر می‌سازد. این قانون کارما است.

● سرنوشت آدمی چگونه شکل می‌گیرد؟

کارمای واقعی تفکر کردن است. تفکر عینیت می‌یابد و به عمل تبدیل می‌شود. اگر به ذهنتان اجازه دهید به افکار آموزنده بپردازید شخصیتی اصیل می‌یابید. اگر افکار منفی را در سر بپرورانید شخصیتی پست و فرومایه پیدا می‌کنید. بنابراین با پرورش افکار والا شخصیت خود را شکل می‌دهید. شما عملی را می‌کارید و عادتی را برداشت می‌کنید، عادتی را می‌کارید و شخصیتی را برداشت می‌کنید. شخصیتی را می‌کارید و سرنوشت برداشت می‌کنید. بنابراین سرنوشت ساخته و پرداخته خود شماست. می‌توانید با انجام اعمال نیک و تغییر نحوه تفکر خود، آن‌را باطل و بی‌اثر کنید و تغییر دهید. مردمان بزرگ این خواسته را با انجام کارهای نیک جامه عمل می‌پوشانند. پتانسیل‌های افکار و اعمال آنها جمع می‌شود و در یک تولد فرد روحانی بزرگی چون بودا، عیسی مسیح و شانکارا Shankara پا به عرصه وجود می‌گذراند. هیچ عملی بیهود نیست. صبر و تلاش خستگی‌ناپذیر لازم است، شما باید مراقب تک‌تک افکار، سخنان و اعمال خود باشید.

اراده انسان همواره آزاد بوده و خواهد بود. اما خودخواهی این آزادی را تضعیف کرده است. آدمی می‌تواند با خلاصی از علائق پست، پسندها و ناپسندها اراده خود را تصفیه کرده و آن‌را قوی و فعال سازد.

کارما سه حالت دارد:

سانچیتا (Sanchita) یا همه کارماهای جمع شده گذشته. بخشی از این نوع کارما در شخصیت فرد، تمایلات و توانائی‌ها، قابلیت‌ها، گرایش‌ها و علائق وی دیده می‌شود.

پرارابدها (Prarabdha) یا کارهای مثمرثمر. بخشی از کارمای گذشته که مسئول کنونی ماست. این کارما آماده برداشت. نمی‌توان از آن دوری کرد یا آن‌را تغییر داد. براساس آن شما قرض‌های گذشته خود را می‌پردازید.

آگامی (Agami) یا کارهای کنونی. کارمائی که در حال حاضر برای آینده انجام می‌شود. این نوع کارما راکریامانا (Kriyamana) یا وارتامانا (Vartamana) هم می‌نامند. در ادبیات ودانتا تشبیه زیادی در این‌باره وجود دارد:

کمانگیر یا تیراندازی تیردانی مملو از تیر دارد. این تیرها داخل تیردان، کارمای ”سانچیتا“ هستند.

کمانگیر تیری را پرتاب می‌کند، تیر دیگر از دست او خارج شده است و نمی‌تواند آن‌را پس بگیرد. تیر پرتاب شده ”پرارابدها“ است. او می‌خواهد تیر دیگری بیندازد، این تیر که هنوز پرتاب نشده ”آگامی“ است.

روش دیگری برای فهم کارما در نظر گرفته شده که موجودی غذا و غلات است.

”سانچیتا“ ذخیره غلات جمع شده هست.

”پرارابدها“ غلاتی است که در حال پختن در ظرف است.

”آگامی“ غلاتی است که به‌عنوان محصول بعدی کاشته می‌شود.

فرد ممکن است بر ”سانچیتا“ و ”آگامی“ کنترل کامل داشته باشد، پس باید بر ”پرارابدها“ی خود کار کند. فرد حتی به واسطه ”ایشوآرا“ یا خداوند هم نمی‌تواند از ”پرارابدها“ جلوگیری کند.

● سرنوشت و تلاش فردی

قانون کارما تغییرناپذیر است، با این‌حال فرصت و جائی هم برای عنایت الهی وجود دارد. عنایت از طریق پشیمانی، پرهیزکاری و ایمان ایجاد می‌شود. ندامت قانون کارما را دستکاری نمی‌کند، تغییر نمی‌دهد، بلکه عملی است مثل سایر اعمال که ثمره خود را برجا می‌گذارد. فرد نمی‌تواند آنچه را که باید برداشت کند به تنهائی تغییر دهد، اساساً با تلاش فردی مسلماً می‌تواند تکرار آن‌را کنترل کند. تلاش فردی پوروشارتها ”Purushartha“ است. سرنوشت ”پرارابدها“ است.

---