کینه از جان ما چه می خواهد

۷ توصیه برای بیرون راندن کینه از قلب

قلب ما را می‌خورد؛ دست‌هایمان را مشت می‌کند، چشم ما را می‌بندد، حتی صدای ما را تغییر می‌دهد؛ صدایمان سرد می‌شود، شاید کمی سردتر از آنچه قبلا بود، صدایی خشن‌تر پیدا می‌کنیم. احساس درد می‌کنیم، انگار قفسه سینه‌مان سنگری شده پر از سرباز مسلح که می‌خواهند حمله کنند....

فقط حمله... قلب ما را می‌خورد؛ کینه، دست‌هایمان را مشت می‌کند، کینه، چرا آنقدر طفره می‌روم کینه حالمان را «بد» می‌کند و ما نباید حالمان بد باشد، ما نباید قلبمان خورده شود از هرچه حس خوب هست و نباید قلبمان سنگر پر از سرباز آماده حمله باشد. گاهی کینه‌ای در دلمان پیدا می‌شود، اگر بیاید و بگذرد عیبی ندارد اما اگر بیاید و بماند... مانند آلودگی که می‌آید و نمی‌رود، آن وقت دیگر باید نگران بود و فکر راه‌حل. اما چه چیزی می‌تواند این سنگ سخت کینه را در خود حل کند؟! با ۷ حربه زیر می‌توانید به جنگ کینه‌توزی بروید:

۱) عمل کردن: بسیاری از افرادی که کینه‌ای هستند اصولا یا اوقات فراغت بسیاری دارند یا همان میزان اوقات فراغتی را که دارند، صرف پرداختن به فکرهای منفی درباره دیگران می‌کنند حتی ممکن است حین کار و مشغله فراوان صدای کینه را در ذهنشان نگه دارند و مدام آن را بزرگ‌تر و بزرگ‌تر ‌کنند. در حالی که اگر فردی در دلش نسبت به کسی کینه داشته باشد و بخواهد آن را حل کند به نوعی خودش را به کوچه علی‌چپ می‌زند. یعنی چه؟ یعنی به جای خیالبافی و قرارگرفتن در مسیر کینه‌ورزی بیشتر شروع به فعالیت می‌کند؛ فعالیتی که نه تنها ذهن او را از این موضوع دور می‌کند که حتی ممکن است در مسیر مثبتی قرار بگیرد برای درست کردن اوضاع مثلا:

▪ اگر شکست مالی خورده باشد، فعالیت جدیدی را شروع می‌کند.

▪ اگر شکست عاطفی خورده باشد شروع می‌کند به ترمیم و خودشناسی بیشتر.

▪ اگر صدمه جسمی خورده باشد، راهی برای ادامه دادن زندگی پیدا می‌کند.

▪ اگر کارش را از دست داده باشد به دنبال کار جدید و کسب مهارت‌های بیشتر می‌گردد... نه اینکه:

- انتقام گرفتن غیرمنطقی از همکاران،

- فکرهای منفی و انتقام گرفتن (حتی از خودش که فکر می‌کند مقصر است).

۲) متحدشدن: برای کنار گذاشتن و پریدن از روی بلندی کینه، از اطرافیان‌تان کمک بگیرید. با دوستی تماس بگیرید، از همکاری کمک بخواهید. چرا؟ چون خیلی از وقت‌ها این حس ما را دیگران هم دارند. شاید آنها هم احساس می‌کنند به دلیل رفتار نادرست فردی این حس را نسبت به او در دل دارند. حتی منشأ بسیاری از تحرک‌های اجتماعی هم این حس بوده است. وقتی عده‌ای و گروهی خواسته‌اند به روش منطقی فردی یا راهی یا ارگانی را که نادرست عمل می‌کرده تصحیح یا تعویض کنند.

۳)‌ حمایت کردن: بعضی وقت‌ها کینه‌ای که ما از دیگران به دل داریم قابل فراموشی است و آنقدر به ما صدمه نزده که نتوانیم به زندگی‌مان ادامه دهیم. اما گاهی وقت‌ها کینه آنقدر بزرگ است که نه قابل فراموشی است و نه گذشت. مثلا فکر کنید فردی که مورد تجاوز قرار گرفته یا فردی که آن چنان مورد آزار روانی قرار گرفته که تعادل روانی‌اش را از دست داده است. اگر چنین فردی هستید یا چنین فردی را می‌شناسید باید بدانید در همه جای دنیا اورژانس‌های اجتماعی و NGOهایی برای حمایت از همین افراد تاسیس شده‌اندو شما می‌توانید از آنها کمک بخواهید.

۴) به سرانجام رساندن: باز هم باید گریزی بزنیم به مورد اول که عمل کردن بود. با این تفاوت که شما دراین وضعیت کار جدیدی را شروع نمی‌کنید بلکه آنهایی را که نیمه‌کاره رها کرده بودید، به سرانجام می‌رسانید. مثلا تحصیلات‌تان، تابلوی نقاشی‌ای که سال‌ها کنار خانه خاک می‌خورد و...

۵) بیرون‌ریزی: نگذارید کینه درون شما را بخورد. درباره آن با کسی صحبت کنید و آن را مخفی نکنید، حتی در این حالت، مخفی کردن و خلاف واقع گفتار و عمل کردن می‌تواند به این قضیه عمق بیشتری ببخشد.

۶) دید گسترده‌تر: قاب دیدتان را بزرگ‌تر کنید. مثلا به جای اینکه خود فرد یا سیستمی را ببینید که به شما بدی کرده نگاهی بیندازید به وضعیت کلی آن فرد در خانواده و اجتماع و وضعیتی که از سر گذرانده. از این طریق ریشه‌های مشکل را می‌بینید و گاهی دیگر این همه از سطح بیرونی آن واقعه رنج نمی‌برید و حتی راحت‌تر می‌توانید ببخشید.

۷) تمرین صبوری: گاهی بهتر است صبوری پیشه کنید. صبوری نه به معنای زیر چوب نشستن و زبان بستن، بلکه صبوری به معنای بازکردن پنجره‌ای رو به دنیای نور و روشنی و تحمل مشکل با امیدواری به اینکه روزی همه اینها حل می‌شوند.

اعظم ولی‌قیداری