در حریم دوست

● این جا عین عبادت است
خانه کعبه در برابر توست. به آن نگاه کنی، عبادت است. بنشینی در برابر آن عبادت است. به دور آن طواف کنی، عبادت است. تبسم کنی، عبادت است. حیرت کنی، عبادت است. خانه …

این جا عین عبادت است

خانه کعبه در برابر توست. به آن نگاه کنی، عبادت است. بنشینی در برابر آن عبادت است. به دور آن طواف کنی، عبادت است. تبسم کنی، عبادت است. حیرت کنی، عبادت است. خانه را لمس کنی، عبادت است. این جا امکان ندیدن و نخواستن و نفهمیدن را از تو گرفته‌اند. می‌فهمی و می‌بینی و می‌طلبی.

شیطان وسوسه می‌کند با همه اذنابش و با همه قوا به این جا آمده است. وسوسه می‌کند شمار طواف را از خاطر ببری، وسوسه می‌کند که ذکر و دعا از یادت برود. وسوسه می‌کند که به برج‌های تجاری سربرآورده از دیوارهای مسجدالحرام بنگری و از خانه چشم‌ بپوشی. اما نیروی او بسیار ضعیف‌ شده است. این جا قلب ایمان و مغز عبادت است. این جا خانه خدا، فتح شده به دست رسول و زادگاه علی، پیشوای عبادت‌کنندگان است. حضور تو این جا عین عبادت است. از حجت‌الاسلام فلاح‌زاده – چهره آشنای برنامه زلال احکام – شنیدیم که آنچه درباره پذیرفته شدن سه دعا به هنگام نخستین نگاه به کعبه گفته می‌شود، در ادعیه و کتاب‌های مناسک، جایی نیامده و فقط به یک عادت دیرینه عرب در میهمان‌نوازی و برآوردن حاجت‌های میهمانان تازه وارد تکیه دارد. این در حالی است که اغلب روحانیون کاروان‌ها و برخی افراد معتبر، به زائران توصیه‌هایی برای ورود به خانه خدا و نگاه کردن به کعبه و طلب حاجات در لحظه نخستین نگاه دارند و این تفاوت دیدگاه قابل تأمل است. اینجا و در مقابل خانه خدا، هنگامی که ابراز احساسات مسلمانان در برابر آن، به وصف نمی‌آید، آرزوی ما بر قلب‌مان تسلط کامل می‌یابد.

«بازمانده عزیز و دردانه قیمتی این عالم وجود در روی زمین، در ایام حج، در همان جاست. سید و مولای آفرینش و محبوب دل‌های مشتاقان در عرفات، منی و مشعرالحرام و طواف، آنجاست.»

ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

جانم بسوختی و به دل دوست دارمت