چهارشنبه, ۳ بهمن, ۱۴۰۳ / 22 January, 2025
۶ ریـشـه بـی حـس نـشـدن دنـدان‌هـا
حتما شما هم افرادی را دیده‌اید که در دندانپزشکی درد زیادی تحمل می‌کنند. به نظر می‌رسد داروی بی‌حسی دندانپزشکی روی این افراد بی‌تاثیر است. در این مطلب شش دلیل که داروی بی‌حسی دندانپزشکی ممکن است اثر نکند را به شما معرفی می‌کنیم.
۱) دندانپزشک نابلد
عامل اول دندانپزشک است که چنانچه از مهارت کافی و تجربه لازم برخوردار نباشد، اغلب حین تزریق به خصوص در تزریق‌هایی که قرار است تنه عصب مستقیما مورد هدف تزریق ماده بی‌حسی قرار گیرد دچار خطای تکنیکی می‌شود و اشتباها ماده را در یک مکان آناتومیک دور از تنه تزریق می‌کند که در نتیجه بی‌حسی به دست آمده بسیار ضعیف و سطحی خواهد بود یا اصلا بی‌حسی صورت نمی‌گیرد. همچنین در مواردی که هدف دندانپزشک خارج‌کردن دندان باشد و نه تراش و تهیه حفره برای ترمیم، گاهی فراموش می‌کند که باید مخاط کامی، زبانی و گونه‌ای را نیز علاوه بر پالپ و پریودنشیوم بیمار بی‌حس کند و همین امر سبب دردناک‌بودن عمل خارج کردن دندان می‌شود. نکته دیگر در مورد دندان‌پزشکان جوان یا کم‌تجربه، تعجیل آنها برای شروع عمل پس از تزریق ماده بی‌حسی است. در بهترین حالت، بیشترین عمق بی‌حسی در انواع تزریقات تنه‌ای و انتشاری ۸ دقیقه پس از تزریق به دست می‌آید و اگر درمان ترمیمی یا جراحی قبل از این زمان آغاز شود معمولا همراه با احساس درد برای بیمار خواهد بود.
۲) داروی بی‌حسی تاریخ گذشته
عامل دوم، ماده بی‌حسی است که اگر کهنه و تاریخ گذشته باشد، به دلیل تجزیه ماده رگ فشار همراه آن داخل کارپول و بی‌اثرشدن آن، ماده بی‌حسی به سرعت جذب می‌شود و در محل باقی نمی‌ماند تا روی اعصاب ناحیه اثر کند. این موارد گاهی به دلیل جذب سریع با خطر بروز علائم مسمومیت سیستمیک ناشی از ماده بی‌حسی همراه هستند. همچنین تغییر رنگ ماده بی‌حسی به دلیل رشد باکتری‌ها یا تجزیه و بی‌اثر شدن خود ماده است که توانایی ایجاد بی‌حسی را از آن سلب می‌کند.
۳) خصوصیات ساختاری فک بیمار
دسته اول تغییرات در آناتومی و بافت بیماران است. بعضی از بیماران در دندان‌های فک پایین از عصب‌گیری‌های اضافی یا انشعابات فرعی برخوردار شده‌اند. در حالی که تنها با بی‌حس کردن عصب دندانی تحتانی نمی‌توان آن را بی‌حس کرد.
۴) عفونت
وجود عفونت و التهاب بافتی در محل تزریق نیز از عوامل شکست در بی‌حسی است. مواد بی‌حس‌کننده برای تاثیر روی بافت‌های عصبی باید درگیر فرآیند تجزیه یونی شوند تا بتوانند به صورت فعال عمل کنند. در محیط‌های التهابی و عفونی به دلیل اسیدی شدن بافت‌ها و پایین آمدن pH ، این امر به سختی و کندی و به طور ناقص صورت می‌گیرد بنابراین ایجاد یک بی‌حسی عمیق در چنین شرایطی ممکن نخواهد بود.
۵) اعتیاد
دسته دوم مربوط به شرایط سیستمیک بیماران است. در بیماران معتاد به مواد مخدر با منشأ تریاک، به علت ورود مقادیر زیاد مورفین از خارج از بدن، سطح تولید مواد مشابه مورفینی که در مغز ساخته می‌شوند و به آنها اندورفین گفته می‌شود به شدت کاهش می‌یابد و چون وظیفه این مواد تبدیل محرک‌های ضعیف دردناک به ایمپالس‌های نامحسوس است در نتیجه در مواردی که فرد در شرایط محرومیت یا خماری قرار دارد، مقادیر معمولی مواد بی‌حس‌کننده موضعی نمی‌توانند بی‌دردی کامل ایجاد کنند.
۶) برخی داروها
استفاده از بعضی داروها مانند بتابلوکرها که سبب پرخونی کبد می‌شوند یا ترکیباتی که آنزیم‌های میکروزومال کبدی را دچار بیش‌فعالی می‌کند نیز در شکست بی‌حسی موثر هستند زیرا بیشتر مواد بی‌حس‌کننده در کبد متابولیزه می‌شوند بنابراین دوام آنها برای بقا و تثبیت بی‌حسی مختل خواهد شد.
دکتر سیدمهدی جعفری
متخصص جراحی دهان و فک و صورت و دانشیار دانشگاه آزاد
ایران مسعود پزشکیان دولت چهاردهم پزشکیان مجلس شورای اسلامی محمدرضا عارف دولت مجلس کابینه دولت چهاردهم اسماعیل هنیه کابینه پزشکیان محمدجواد ظریف
پیاده روی اربعین تهران عراق پلیس تصادف هواشناسی شهرداری تهران سرقت بازنشستگان قتل آموزش و پرورش دستگیری
ایران خودرو خودرو وام قیمت طلا قیمت دلار قیمت خودرو بانک مرکزی برق بازار خودرو بورس بازار سرمایه قیمت سکه
میراث فرهنگی میدان آزادی سینما رهبر انقلاب بیتا فرهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی سینمای ایران تلویزیون کتاب تئاتر موسیقی
وزارت علوم تحقیقات و فناوری آزمون
رژیم صهیونیستی غزه روسیه حماس آمریکا فلسطین جنگ غزه اوکراین حزب الله لبنان دونالد ترامپ طوفان الاقصی ترکیه
پرسپولیس فوتبال ذوب آهن لیگ برتر استقلال لیگ برتر ایران المپیک المپیک 2024 پاریس رئال مادرید لیگ برتر فوتبال ایران مهدی تاج باشگاه پرسپولیس
هوش مصنوعی فناوری سامسونگ ایلان ماسک گوگل تلگرام گوشی ستار هاشمی مریخ روزنامه
فشار خون آلزایمر رژیم غذایی مغز دیابت چاقی افسردگی سلامت پوست