پنجشنبه, ۱۳ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 2 May, 2024
مجله ویستا

بازار کار در انتظار


بازار کار در انتظار

بیکاری امانش را بریده بود، مدت‌ها بود که از دانشگاه فارغ‌التحصیل شده بود، دیگر روی آن را نداشت تا از مادرش پول دستی بگیرد، به هر کجا که می‌شد سر زده بود، اما از همه جواب سر بالا گرفته بود.

بیکاری امانش را بریده بود، مدت‌ها بود که از دانشگاه فارغ‌التحصیل شده بود، دیگر روی آن را نداشت تا از مادرش پول دستی بگیرد، به هر کجا که می‌شد سر زده بود، اما از همه جواب سر بالا گرفته بود.

این فقط مشکل او نبود، مشکل خیلی از همسن و سال های او بود که باید سال هایی را که مملو از انرژی و توان بودند به بطالت بگذرانند و درد بی پولی را تحمل کنند.

معضل بیکاری مدت هاست که گریبان کشور را گرفته و این روزها بیش از گذشته نگران کننده شده است. این در حالی است که دولت یازدهم نیز با شعار حل مشکل بیکاری در انتخابات حاضر شد و اکنون جوانان جویای کار در انتظار تحقق وعده های دولت به منظور کاهش نرخ بیکاری و ایجاد اشتغال پایدار هستند.

براساس آمارهای صندوق بین المللی پول، نرخ بیکاری ایران در پایان سال ۲۰۱۲ به ۱۲.۴۷ درصد رسیده و مرکز آمار ایران نیز نرخ بیکاری را در آخرین آمار خود در تابستان ۹۲، ۱۰.۴ درصد اعلام کرده است.

با وجود این وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی هنوز برنامه مدونی در این باره ارائه نداده و حتی خطوط کلی سیاست های موردنظر خود برای مقابله با بیکاری را نیز اعلام نکرده است.

البته بدیهی است که اشتغال امری فرادستگاهی و فراسازمانی است و انتهای یک زنجیره گسترده از اجرای سیاست های متنوع اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی به ایجاد شغل منتهی می شود. این به آن معناست که متولیان بخش اقتصاد باید با رفع موانع پیش روی بخش خصوصی و حمایت از تولید، رونق را به اقتصاد ملی بازگردانند تا زمینه جذب بیشتر متقاضیان در بازار کار فراهم شود.

در بخش اجتماعی و فرهنگی نیز لازم است تا نگاه جامعه به کار و هدایت جوانان به آن دسته مشاغل که کشور به آن نیاز دارد جلب و مدرک گرایی که اکنون به نادرست یکی از پیش نیازهای بزرگ ایجاد شغل شمرده می شود، کمرنگ گردد. با این حال تمام این پیش نیازها چیزی از وظایف وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی در پرداختن اجرایی به ضرورت و فوریت مشکل اشتغال و خیل بیکاران در راه کم نمی کند؛ چرا که این وزارتخانه باید با تدوین طرح اجرایی مشخص دست کم در کوتاه مدت فکری برای فرونشاندن مشکل اشتغال کند و قطعا ارائه طرحی جامع در این باره با صرف زمان و پختگی لازم در آینده مورد انتظار خواهد بود.

اما متاسفانه تاکنون هیچ نشانه ای دال بر تدوین آن طرح کوتاه مدت و آغاز مطالعات آن طرح بلندمدت به چشم نمی خورد و این چیزی است که همه چشم به راه آن هستیم.

کتایون مافی