داریوش هخامنشی و كانال سوئز

وقتی كه داریوش هخامنشی مصر را در قرن پنجم پیش از میلاد تصرف كرد، از نزدیك بندر كنونی اسماعیلیه كانالی حفر كرد كه به شهر «بوباستی» (Baubastie) می رسید و از آنجا به یكی از شعبات نیل متصل می …

وقتی كه داریوش هخامنشی مصر را در قرن پنجم پیش از میلاد تصرف كرد، از نزدیك بندر كنونی اسماعیلیه كانالی حفر كرد كه به شهر «بوباستی» (Baubastie) می رسید و از آنجا به یكی از شعبات نیل متصل می شد. داریوش پنج كتیبه (سنگ نوشته) در اطراف خلیج سوئز در محل فعلی شهر سوئز، شالوف، سراپه اوم، تل المسخوته در ۱۷ كیلومتری اسماعیلیه به خط هیروگلیف و میخی از خود به یادگار گذاشت. این سنگ نوشته ها در فاصله ۱۸۶۴ تا ۱۹۱۳ توسط مصرشناسان كشف و مورد مطالعه قرار گرفت. در سنگ نوشته كنار شهر سوئز داریوش دستور داد تا ضمن معرفی خودش، این جمله را بنویسند كه: «من پارسی هستم، از پارس مصر را گرفتم و فرمان كندن این ترعه را دادم.» به این ترتیب رود نیل به دریای سرخ متصل شد. این ترعه از ۵۱۴ تا ۴۱۴ ق.م. مورد استفاده قرار گرفت و كشتی های ملل گوناگون از آن رفت و آمد می كردند.

بعد از آن كه اسكندر مقدونی، مصر را تسخیر كرد، فرصتی نداشت تا در این باره اقدام كند تا آن كه یكی از جانشینان او به نام «بطلمیوس دوم» اقدامات ایرانی ها را در حفاری كانال تكمیل كرد. در زمان حكومت «تراژان» امپراتور روم، این مسیر لایروبی شد. هنگامی كه مسلمانان مصر را گشودند، كانال از گل ولای پر شده بود. عمرو بن عاص حاكم مصر به حفر مجدد آن فرمان داد و از آن زمان به بعد این ترعه به خلیج امیرالمومنین معروف شد. این آبراهه در سال ۷۰۰ میلادی به امر منصور عباسی ویران و پر گردید.