این عادل فراموشكار

قرار است ۹۰ به عنوان یكی از برنامه های جذاب سیما به حیات خود ادامه دهد می بایست با بازنگری در چگونگی فعالیتش, خود را با هدفی كه همان پرداختن به مسایل فوتبال ایران است وفق دهد وگرنه ۹۰ با رویكرد صرفاً حاشیه ای نه تنها مشكلات و معضلات فوتبال كشورمان را كمتر نخواهد كرد بلكه روز به روز به آن خواهد افزود

در این كه برنامه ۹۰یكی از برنامه های جنجالی و پربیننده تلویزیون در چند سال اخیر بوده، شكی نیست اما در مدت حدود ۷سالی كه از فعالیت این برنامه می گذرد علاقه مندان به فوتبال در كشورمان چه آن اوایل شروع به كار ۹۰ كه در واپسین دقایق جمعه شب پخش می شد و چه در زمانی كه با تغییر زمان این برنامه علاقه مندان به فوتبال ایران را تا پاسی از دوشنبه شب با خود همراه می كند بارها شاهد مناظرات و گفتگوی اشخاص مختلف از طریق برنامه ۹۰ بوده ایم كه البته در بعضی از موارد كار به جاهای باریك كشیده شد و هر بار كه این اتفاق افتاد تنها عادل فردوسی پور بود كه با رو در رو قراردادن چهره های فوتبالی، از آب گل آلود ماهی گرفت و به تعداد مخاطبان خود افزود.

همه آنهایی كه دوشنبه شب گذشته شاهد پخش ۹۰ بودند مسایلی كه بین مایلی كهن و قلعه نویی در این برنامه اتفاق افتاد را از نزدیك دیدند، بگذریم از اینكه در مدت حدود نیم ساعتی كه برنامه جدید ۹۰پخش شد هیچ حرفی بین دو طرف دعوا بر سر مسایل فوتبال رد و بدل نشد و همه اش به تسویه حسابهای شخصی بین قلعه نویی و مایلی كهن گذشت، اما آنچه مسلم است و بارها حتی در برنامه ای كه با حضور دست اندركاران فوتبال ایران در موضع نقد برنامه ۹۰ عنوان شده است، هدف اصلی و اصولی از راه اندازی این برنامه ورزشی، پرداختن به مسایل فوتبال كشورمان بود كه با چاشنی حاشیه پردازی بر جذابیت آن افزوده شده است.

حال با این تفاسیر چه اتفاقی افتاده كه مجری ۹۰ با توسل به مسایل حاشیه ای و رو در رو قرار دادن چهره های شناخته شده فوتبال كه هیچ سودی برای فوتبال ایران جز تفرقه افكنی بین آنها ندارد، زمینه را برای جذابتر كردن برنامه خود فراهم می كند.

اصلاً ما هم طرف دست اندركاران ۹۰ را می گیریم، شاید برای جذابتر شدن این برنامه، می بایست این اتفاق بیفتد و مسایل روز فوتبال در گفتگو با كارشناسان مورد بررسی قرار بگیرد اما نكته ای كه هر بار در این گونه مناظره ها كمتر به آن توجه می شود نگه نداشتن شأن و منزلت طرفین حاضر در مناظره است.

برنامه ای كه باید منشا فرهنگ سازی برای مخاطبان خود كه اكثر آنها قشر جوان جامعه هستند، باشد متأسفانه به میدانی برای شكست حرمتها تبدیل شده است. اتفاقهایی كه در همین برنامه گذشته بین قلعه نویی و مایلی كهن به وقوع پیوست را برای لحظه ای مرور كنید.

درحالی كه همیشه شعار اول ورزش ما، نگه داشتن حرمت پیشكسوت و رعایت شؤونات اخلاقی متقابل است، متأسفانه در برابر چشمان میلیونها بیننده نه تنها حرمتها شكسته می شود بلكه گاهی برخی مسایل عنوان می شود كه گفتن آن در محافل خصوصی می تواند حتی پیگرد قانونی داشته باشد اما از طریق رسانه ملی به راحتی و صراحت از زبان طرفین دعوا عنوان می شود.

نكته آخر اینكه، اگر قرار است ۹۰ به عنوان یكی از برنامه های جذاب سیما به حیات خود ادامه دهد می بایست با بازنگری در چگونگی فعالیتش، خود را با هدفی كه همان پرداختن به مسایل فوتبال ایران است وفق دهد وگرنه ۹۰ با رویكرد صرفاً حاشیه ای نه تنها مشكلات و معضلات فوتبال كشورمان را كمتر نخواهد كرد بلكه روز به روز به آن خواهد افزود. پس نبودن این گونه برنامه ورزشی بهتر از بودنش می تواند باشد.

هاشم رسایی فر